عبد الرحمن سلمی استاد یکی از فرزندان حسین علیه السلام بود، آن روز عبد الرحمن سوره حمد را به طور کامل به آن فرزند یاد داد. کودک بعد از پایان درس خود را نزد پدر رساند و با ذوق و شوق و زبانی شیرین سوره حمد را از اول تا آخر برای پدر تلاوت کرد.
حسین آنقدر تحت تاثیر زحمات معلم قرار گرفت که هزار دینار طلا و هزار پارچه زیبا به او بخشید و دهانش را از مروارید پر کرد.
برخی که شاهد این بخشش هنگفت بودند، لب به اعتراض گشودند، امام حسین علیه السلام جواب داد: این مقدار مزد در برابر آنچه به فرزندم یاد داده، ناچیز است، و ارزش کار معلم خیلی بیشتر از آنهاست.(1)

1) بحارالانوار، ج 44، ص 191.