پس از محبت و پذیرایی امام از حر و سپاهیان او و استراحت مختصر حر، موقع ظهر و وقت نماز فرار رسید، امام به حجاج بن مسروق موذن مخصوصش فرمود: اذن یرحملک الله و اقم للصلوة نصلی، خدا رحمتت کند اذان و اقامه بگو تا نمازمان را بخوانیم.
حجاج مشغول اذان گردید، امام به حر فرمود: تو نیز با ما نماز می خوانی یا مستقل و با سپاهیانت می خوانی؟
عرضه داشت: نه، ما هم به شما و در یک صف به نماز می ایستیم.
امام در جلو و یارانش و حر و سپاهیانش در پشت سر آن حضرت ایستادند و نماز ظهر را با آن حضرت به جای آوردند.(1)

1) سخنان حسین بن علی علیه السلام، ص 101.