نماز، ارتباط با خدا
«يُقِيمُونَ الصَّلَوة»؛ صفت ديگر متقين بر پاداشتن نماز است كه ارتباطى مستقيم با خداوند است و به وسيله آن انسان خاكى خود را با قدرت بى‏ پايان الهى متصل مى‏ كند و روح خود را پرورش مى‏ دهد، و همين ارتباط است كه نمازگزار را در برابر گناهان بيمه مى ‏كند و او را از ارتكاب معاصى باز مى‏ دارد: «إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ»(1)
لفظ «اقامه» هم ناظر بر كيفيت نماز است و هم ناظر بر كميت آن. اقامه و برپاداشتن نماز وقتى محقق مى ‏شود كه هم با شرايط و آداب مخصوص خود و به صورت نمازى كامل و از روى اخلاص و قصد قربت انجام گيرد، و هم شخص بر آن مداومت داشته باشد. در چنين صورتى است كه نماز را اقامه كرده است.
تاکید بر مداومت بر نماز: «الَّذِينَ هُمْ عَلى‏ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ»(2)
توصیه به محافظت بر نماز: «وَ الَّذِينَ هُمْ عَلى‏ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ»(3)
نکوهش غفلت کنندگان از نماز: «فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ»(4)

(1) عنكبوت/ 45.
(2) معارج/ 23.
(3) معارج/ 34.
(4) ماعون/ 5.

مرکز ملی پاسخگویی به مسائل دینی