کسی که نسبت به نماز اعضای خانواده و دیگران بی تفاوت است

1. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید: لا یلقی الله سبحانه أحد بذنب أعظم من جهاله أهله و أولاده؛(1)
خداوند سبحان را کسی ملاقات نمی کند به گناهی که بالاتر از جهالت (نا آگاهی یا آلوده بودن به گناه) اهل و عیال و اولادش باشد.
2. عن الحسین بن قارون أنه قال: سالت الرضا (علیه السلام) أوسئل و أنا أسمع عن الرجل یجبر ولده و هولا یصلی الیوم و الیومین، فقال: و کم أتی علی الغلام؟ فقلت ثمانی سنین، فقال: سبحان الله! یترک الصلاه؟ قال: قلت: یصیبه الوجع، قال: یصلی علی نحو ما قدر.(2)
شخصی به نام حسن بن قارون می گوید: نمی دانم من از حضرت رضا (علیه السلام) سؤال کردم یا کسی پرسید و من شنیدم که کودکی یک روز یا دو روز نمازش را نخوانده است آیا پدر باید نسبت به نماز او حساسیت نشان دهد و او را به خواندن نماز وادار نماید؟ حضرت فرمود: چند سال دارد؟ عرض کردم هشت سال. امام (علیه السلام) با تعجب فرمودند: سبحان الله، «بچه هشت ساله» نماز را ترک می کند! راوی با شنیدن این مطلب از امام (علیه السلام) پرسید: حال اگر بچه مریض شد چه باید کرد؟ حضرت فرمودند: به هر مقدار که می تواند نماز را به جا آورد.
3. سؤال: اگر فرزند مکلف انسان خواب باشد، آیا بیدار کردن او برای نماز صبح واجب است؟
جواب: اگر علم به رضایت او دارد، او را بیدار کند و هم چنین اگر می داند ادامه این وضع باعث سهل انگاری او در امر نماز می شود؛ در غیر این دو صورت جایز نیست.(3)
4. سؤال: آیا بیدار کردن مهمان و افراد خانواده برای نماز صبح لازم است؟
جواب: در حال خواب، تکلیف ساقط است، اما اگر بیدار نکردن افراد، سبک شمردن و بی اعتنایی به نماز تلقی شود، باید آنها را بیدار کرد و همین طور اگر خود آنها رضایت داشته باشند.(4)
1) محجه البیضاء ج 3، ص 73.
2) وسائل الشیعه، ج 3، ص 13.
3) استفتائات جدید، ج 2، سؤال 417.
4) جامع المسائل ج 2، سؤال 241.