یکی از مقلدین مرحوم حضرت آیت الله العظمی بروجردی(رضوان الله تعالی علیه)،فرد بسیار ثروتمندی بوده که وارث متدین و مقید به احکامی نداشته است.روزی این فرد،خدمت مرحوم حضرت آقا(رحمت الله تعالی علیه) آمده و عرض می کند:

آقا من اموال زیادی دارم که دوست ندارم بعد از خودم به فرزندی که مقید به دین نیست برسد و میخواهم قبل از مرگم،آن ها را خدمت شما واگذار کنم تا بعد از من،در هر راهی که صلاح دانستید مصرف بفرمایید.

اموال به مبلغ سه میلیون تومان،در اختیار حضرت آقا(نور الله قبره الشریف) قرار می گیرد و بعد از چندی،آن مرد وفات می کند.مدتی بعد،جوانی خدمت حضرت آیت الله العظمی برجردی(اعلی الله مقامه الشریف) می رسد و عرض می کند:من پسر همان آقایی هستم که اموالش را در اختیار شما قرار داده است و الان چون پولی ندارم و فقیر شده ام،به شما مراجعه کرده ام.

آقا فرمودند:پدرت گفته بود که تو مقید به دین و احکام نیستی،آیا قول می دهی که متدین شوی؟

می گوید:یعنی من چکار کنم؟

ایشان فرمودند:یعنی نماز بخوانی..

جوان پاسخ می دهد:بله

حضرت آقا(رضوان الله علیه) نیز تمام اموال را به او می بخشند سپس خطاب به حاضرین می فرمایند:آیا متدین کردن این جوان،سه میلیون نمی ارزد؟!

منبع:فیض حضور ص 146 و 147

نویسنده:حضرت استاد موسوی مطلق(حفظه الله)