( مُستحبّات اَذان و اقامه )

32.  رو به قبله بودن
33.  ايستاده بودن
34.  صحبت نكردن در ميان عبارت های اذان و اقامه
35.  آرام بودن بدن در اقامه (تکان های جزئی هم نخورد)
36.  بلندتر بودن صداى اذان از اقامه
37.  فاصله انداختن بين اذان و اقامه به برداشتن يك گام، يا نشستن، يا سجده كردن، يا ذكر گفتن، يا دعا كردن و يا ساكت بودن
38.  كسى كه اذان و اقامه ديگرى را شنيده است، بهتر است اذان و اقامه نگوید

( منبع : کتاب دانستنی های لازم از نماز ؛ محمد وحیدی ؛ ص 115 تا 148 )