در توحید صدوق از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل کرده که فرمودند:

خداوند مَلَکی آفریده به شکل خروس که بسیار عظیم الجثه است، هنگام آخر شب که می شود، می رود وسط آسمان و بال های بلندش را به هم می زند و بانگ برمی آورد و به تسبیح خداوند مشغول می شود و چنین می خواند:

«سبحان اللّه الملک القدوس الکبیر المتعال لا اله الاّ هو الحی القیوم».

وقتی او چنین می کند، تمام خروس های روی زمین نیز خدا را تسبیح می گویند و بال هایشان را به هم می زنند و می خوانند. و هنگامی که او ساکت می شود، خروس های زمین نیز ساکت می شوند.

در واقع خواندن آن خروس و خروس های زمین در آخر شب به خاطر بیدار کردن برای نماز شب است.

یک بار دیگر هم هنگام سحر آن خروسِ مَلَک می خواند و به تبع او خروس های زمین نیز می خوانند تا مردم را برای نماز صبح بیدار کنند. در هنگام سحر نیز آن خروسِ فرشته چنین تسبیح می گوید:

«سبحان اللّه العظیم، سبحان اللّه العزیز القهار، سبحان اللّه ذی العرش المجید، سبحان اللّه ذی العرش الرفیع»

وقتی او چنین تسبیح خدا می گوید، خروس های زمین نیز می خوانند و با او مشغول تسبیح و تقدیس خداوند می شوند تا هم تسبیح و تقدیس کرده باشند و هم مردم خواب مانده را برای نماز صبح بیدار کنند.(109)