چرا نماز بخوانیم؟
ما به چند علت اشاره میکنیم:
1- سپاس گزاری
سپاسگزاری در برابر نعمت و هدیه در فطرت و عقل هر انسانی هست؛ آن هم بهگونهای که رضایت نعمتدهنده را در پی داشته باشد و خدواند نماز را وسیلهای برای تشکر از نعمت هایش قرار داده است.
یاد خدا انسان را در سختیهای زندگی یاری میکند و نماز بهترین وسیله برای یاد خداست. خداوند به حضرت موسی (ع) میفرماید: و نماز را بپادار تا به ياد من باشى.
نیاز به آرامش یکی از نیازهای فطری بشر است. خداوند میفرماید: با یاد خداوند دل آرام می گیرد « أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب » و بالاترین مصداقِ یاد خدواند اقامه نماز است. « وَ أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ»
پیامبر اکرم (ص) نماز را به چشمۀ آبی تشبیه کردند که انسان هر روز پنج بار در آن شستشو میکند که در این صورت هیچ آلودگیای بر او نخواهد ماند. نماز نیز اینگونه انسان را از گناهان پاک میگرداند.
5- رهایی از گناه
به تصریح قرآن: نماز بازدارندۀ از فحشا و منکر است؛ یعنی با نماز کسی که اهل گناه است کمکم این آلودگی از او رفع شود و آنکه اهل گناه نیست، نسبت به گناه، نوعی عصمت پیدا کند و هواهای نفسانی
. «وَ اَقِمِ الصَّلاهَ لِذِکری» ؛ (طه: 14)
. (رعد: 28)
. (عنکبوت: 45)
. رَسُولُ اللَّهِ (ص) : "إِنَّمَا مَثَلُ الصَّلَاةِ فِيكُمْ كَمَثَلِ السَّرِيِّ و هُوَ النَّهَرُ عَلَى بَابِ أَحَدِكُمْ يَخْرُجُ إِلَيْهِ فِي الْيَوْمِ و اللَّيْلَةِ يَغْتَسِلُ مِنْهُ خَمْسَ مَرَّاتٍ فَلَمْ يَبْقَ الدَّرَنُ مَعَ الْغُسْلِ خَمْسَ مَرَّاتٍ و لَمْ تَبْقَ الذُّنُوبُ مَعَ الصَّلَاةِ خَمْسَ مَرَّاتٍ" (شیخ صدوق، من لا يحضره الفقيه، ج1، ص212 و 211).
. انَّ الصَّلاهَ تَنهی عَنِ الفَحشاءِ وَ المُنکَر ؛ (عنکبوت: 45)
بر او غلبه نکنند و گناه از او دفع گردد. به عبارتی نماز هم جنبۀ پیشگیری از گناه دارد و هم درمان بیماری گناه.
6- رهایی از شر شیطان
به فرمودۀ قرآن کریم شیطان دشمن قسم خوردۀ انسان است. پیامبر اعظم (ص) فرمودند: همواره شیطان از کسی که بر نمازهای پنجگانهاش محافظت میکند فرار میکند؛ ولی اگر شخص نمازهایش را تباه کرد، شیطان بر او جرأت پیدا میکند و او را به ارتکاب گناهان بزرگ وارد میکند.
. «فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ إِلَّا عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ» (ص :82)
. "لَا يَزَالُ الشَّيْطَانُ ذَعِراً مِنَ الْمُؤْمِنِ مَا حَافَظَ عَلَى الصَّلَوَاتِ الْخَمْسِ فَإِذَا ضَيَّعَهُنَّ تَجَرَّأَ عَلَيْهِ فَأَدْخَلَهُ فِي الْعَظَائِمِ" (کلینی، اصول کافی، ج3، ص269).