مادر دعا کرد که عاقبت به خیر شود.

یادی از شهدا

شهناز، لباس های تمیز و نوی خود را پوشید.

مادرش با تعجب به او نگاه کرد و گفت: به سلامتی کجا تشریف می‌برید؟!

شهناز که مادرش را خیلی دوست داشت با لبخندی پر از محبت به او گفت:

مادر جان! مگر شما وقتی به دیدار یک دوست می‌روید لباس نو نمی‌پوشید و سر و وضع خودتان را مرتب نمی‌کنید؟ من هم با خدای مهربان، وقت ملاقات و گفتگو دارم، آیا نباید به سر و وضعم برسم؟

مادر نگاهی پر از شوق و محبت به دخترش انداخت و از صمیم قلب برایش دعا کرد که عاقبت به خیر شود.

این‌کار همیشگی او هنگام ملاقات با محبوبش بود.

وقتی جنازه شهیده «شهناز حاجی شاهی» را آوردند مادرش به یاد دعایش افتاد و خدا را شکر کرد

کتاب پر پرواز ؛ اصغر آیتی و حسن محمودی ؛ ص ۹۸