پول حمام ملا مهدى نراقى

روزى از روزها (با نداشتن بضاعت مالى) يك ناشناس به محضر ملا مهدى نراقى می ‏رسد و پول درشتى مثلًا صد تومان رايج آن روز را به اين طلبه گرانمايه اهدا مى‏كند ولى مرحوم نراقى از گرفتن پول خودداری مى‏كند بالاخره پس از اصرار زياد پول را دريافت كرده و در جاى معينى مى‏گذارد. اتفاقاً در همان شب يا شب بعد محتلم مى‏شود مرحوم نراقى رويه‏اش چنين بوده كه هرگاه محتلم مى‏شده قبل از اذان صبح حمام مى‏رفته و از حمامى تقاضا مى‏كرده درب حمام را باز كند تا از وقت فضيلت نماز شب محروم نماند.

مرحوم نراقى در مرتبه اول با خواهش و تمنا از حمامى می ‏خواهد كه درب را به رويش باز كند ولى حمامى توجهى به خواهش او نكرده، آن مرحوم از طريق مال دنيا وارد شده و می ‏گويد پول حمام را دو برابر می دهم باز نمی ‏كند، 3 برابر، 4 برابر، 5 برابر، باز نمى‏كند. 10 برابر، 20 برابر، 30 برابر، و .... بالاخره اجرت حمامى را تا حد همان مبلغ درشت كه آن مرد ناشناس به او داده بود بالا می ‏برد. وقتى حمامى آن مبلغ درشت را مى‏شنود بلافاصله درب را باز مى‏كند و ايشان وارد حمام مى‏شود تا به مناجات با رب العالمين بپردازد. پس از غسل به نماز شب ايستاده و عاشقانه اين جمله را می ‏گويد: بار پروردگارا! تو را شكر مى‏كنم كه امشب مرا يارى كردى و به هر صورت بود موفق به خواندن نماز شب نمودى!

---------------------

اکبر دهقان ؛ هزار و یک نکته اخلاقی از دانشمندان ؛ نکته ۲۰۳