نشستيم مقابل امام رضا(ع).
ـ يا اباالحسن ! ما دو تا هم شهري هستيم ، مي خواستيم بدانيم نمازمان شكسته است يا تمام .
امام نگاهي به ما كرد :"نماز تو تمام است و نماز تو شكسته."
هاج و واج شديم ، مگر مي شد حكم ما فرق كند . هم شهري بوديم . امام رو كردندبه من :"توبراي ديدار سلطان آمده اي ، پس سفرت گناه است .
سفر گناه باعث شكسته شدن نماز نمي شود . اما دوستت قصد حلالي دارد و نمازش شكسته است ."
سرم را انداخته بودم پايين . بخ خودم لعنت مي فرستادم.
برگرفته از کتاب « آفتابِ هشتمين» از مجموعه کتب 14 خورشید و یک آفتاب