تأثير سجده امام هفتم عليه السّلام:

روايت شده كه هارون الرشيد فرستاد به نزد حضرت موسي بن جعفر عليه السّلام در وقتي كه در حبس بود، كنيزي عاقله و صاحب جمال را كه آن جناب را خدمت كند در زندان، و ظاهراً نظرش در اين كار آن بود كه شايد حضرت به سوي او ميل نمايد، و قدر او در نظر مردم كم شود، يا آن كه براي تضييع آن جناب بهانه بدست آورد، و خادمي فرستاد تفحّص از حال او نمايد، خادم ديد كه كنيز را كه پيوسته براي خدا در سجده است، و سر بر نمي دارد، و مي گويد: «قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ سُبْحَانَكَ سُبْحَانَكَ»، پس بردند او را به نزد هارون، ديدند از خوف خدا مي لرزد، و چشم به آسمان دوخته، و مشغول گشت به نماز، از او پرسيدند، اين چه حالتي است كه پيدا كرده اي گفت: عبد صالح را ديدم كه چنين بود، و پيوسته آن كنيز به همين حال بود تا وفات كرد، و ابن شهر آشوب اين روايت را مفصّل نقل كرده، و علّامه مجلسي رحمة الله عليه آن را در جلاء العيون نوشته است.

  منتهي الآمال، ج 2، باب نهم، فصل دوم، ص 124.