چرا من نبايد با يك بي نماز در ارتباط باشم و حال آن كه هر كسي ديدگاه خودش را دارد؟

چرا من نبايد با يك بي نماز در ارتباط باشم و حال آن كه هر كسي ديدگاه خودش را دارد؟
آدمي همان طور كه مي تواند بر محيط، دوستان، خواهر و برادر خود تأثير بگذارد، از آن ها نيز تأثير مي پذيرد. اگر يكي از دوستانمان يك لطيفه ي خنده دار تعريف كند، ما مي خنديم. اگر يك حرف زشت به ما بزند، از دستش ناراحت مي شويم. سوال: چرا انسان با شنيدن يك حرف خوشحال و با شنيدن حرف ديگر ناراحت مي شود؟ از اين مطلب مي توان يك قانون به دست آورد كه انسان اثر پذير است، اگر چه افراد در اين زمينه متفاوت مي باشند.
در مورد اين سوال بايد بگويم كه نمي توان يك حكم كلي داد و عنوان كرد با كسي كه نماز نمي خواند، ايرادي دارد، يا ندارد كه ارتباط برقرار نمود چرا كه حكم نزديكان، دوستان، اثر پذيري افراد و اثر گذاريشان، در اين مسئله بايد مورد بررسي قرار گيرد.
اگر فرد بي نماز از افرادي است كه جزء ارحام انسان محسوب مي شود، هرگز نمي توان به خاطر ترك كردن نماز ارتباط خود را با او قطع نمود، زيرا خود اين كار ترك صله ي رحم محسوب گرديده و حرام مي باشد. ارحام عبارتند از: والدين، فرزندان، عموها، خاله ها، عمه ها، دايي ها و فرزندان آن ها.
اگر رفت و آمد با ارحام، باعث اثرات سوء بر افراد شده و ممكن است در نماز خود دچار سهل نگاري شود، لازم است كه به حداقل ارتباط -مانند: تلفن زدن و كمتر رفت و آمد كردن و يا مدت كم تري را در آن جا ماندن- بسنده كرد.
اگر كسي كه نماز نمي خواند جزء دوستان مي باشد، و مي دانيم و يا احتمال مي دهيم كه ارتباط با او ممكن است وي را به نماز بكشاند و يا اثرات خوبي بگذارد، بايد با او ارتباط داشته باشيم امّا اگر در برقراري اين ارتباط تحت تاثير نظرات و ديدگاه هاي فرد بي نماز قرار گرفته و ممكن است وي نيز نماز را رها نمايد در اين جا بايد از برقراري ارتباط با او جدا پرهيز نمود.
بنابراين عدم اجازه ارتباط با بي نماز در جايي است كه انسان به دليل اثر پذيري، باورها و اعتقادات قلبي خود را از دست داده و به مرور او نيز از نماز روي گردان شود نه در جايي كه مي تواند ديگران را نسبت به نماز ارشاد نمايد و يا به دليل صله ارحام بايد ارتباط خود را – ولو در پايين درجه آن – حفظ نمايد.
پي نوشت :
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)
در مورد اين سوال بايد بگويم كه نمي توان يك حكم كلي داد و عنوان كرد با كسي كه نماز نمي خواند، ايرادي دارد، يا ندارد كه ارتباط برقرار نمود چرا كه حكم نزديكان، دوستان، اثر پذيري افراد و اثر گذاريشان، در اين مسئله بايد مورد بررسي قرار گيرد.
اگر فرد بي نماز از افرادي است كه جزء ارحام انسان محسوب مي شود، هرگز نمي توان به خاطر ترك كردن نماز ارتباط خود را با او قطع نمود، زيرا خود اين كار ترك صله ي رحم محسوب گرديده و حرام مي باشد. ارحام عبارتند از: والدين، فرزندان، عموها، خاله ها، عمه ها، دايي ها و فرزندان آن ها.
اگر رفت و آمد با ارحام، باعث اثرات سوء بر افراد شده و ممكن است در نماز خود دچار سهل نگاري شود، لازم است كه به حداقل ارتباط -مانند: تلفن زدن و كمتر رفت و آمد كردن و يا مدت كم تري را در آن جا ماندن- بسنده كرد.
اگر كسي كه نماز نمي خواند جزء دوستان مي باشد، و مي دانيم و يا احتمال مي دهيم كه ارتباط با او ممكن است وي را به نماز بكشاند و يا اثرات خوبي بگذارد، بايد با او ارتباط داشته باشيم امّا اگر در برقراري اين ارتباط تحت تاثير نظرات و ديدگاه هاي فرد بي نماز قرار گرفته و ممكن است وي نيز نماز را رها نمايد در اين جا بايد از برقراري ارتباط با او جدا پرهيز نمود.
بنابراين عدم اجازه ارتباط با بي نماز در جايي است كه انسان به دليل اثر پذيري، باورها و اعتقادات قلبي خود را از دست داده و به مرور او نيز از نماز روي گردان شود نه در جايي كه مي تواند ديگران را نسبت به نماز ارشاد نمايد و يا به دليل صله ارحام بايد ارتباط خود را – ولو در پايين درجه آن – حفظ نمايد.
پي نوشت :
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)
[ چهارشنبه 13 دی 1396 ] [ 2:02 PM ] [
فروزان ]