بيداركردن افراد آشنا يا غيرآشنا براي نماز صبح يا نماز واجب ديگر چگونه است؟

شرايطي كه ممكن است براي بيدار نمودن ديگران پيش بيايد از قرار ذيل مي باشد:

اول: فردي كه قصد بيدار نمودن آن را داريم اهل نماز مي باشد.
در خصوص چنين فردي از آن جا كه در حال خواب تكليفي بر عهده افراد نمي باشد و از سوي ديگر نيز خوابيدن از جمله حقوق شخصى هر فرد است، لذا بيدار ساختن كسى از خواب - حتى براى نماز - جايز نيست. مگر آن كه، علم به رضايت بيدار نمودن وي داشته باشيم كه در اين صورت مي توانيم او را بيدار نماييم. مانند زماني كه خود فرد – اعم از دوست، مهمان، همسر – از ما خواسته او را بيدار كنيم و يا اين كه مي دانيم در صورت بيدار نكردن وي باعث ناراحتي او مي شود.

 دوم: فردي كه قصد بيدار نمودن آن را داريم با انگيزه اين كه نماز نخواند خوابيده.
اگر انسان بداند كسي خوابيده به قصد آن كه نماز نخواند از باب نهي از منكر با وجود شرايط آن، بيدار كردن لازم است [1].

سوم: فردي كه قصد بيدار نمودن آن را داريم فرزند انسان مي باشد.
پدر و مادر كه مسئوليت تربيت فرزند به عهده آن ها است، لازم است ابتدا او را از حدود سن هفت سالگي به تدريج براي نماز بيدار كنند تا اين كار در هنگام بلوغ شرعي به صورت عادت درآيد، البته اين بيدار نمودن بايد همراه با آرامش و مهرباني و با صداي آرام باشد تا در نظر فرزند حساسيت بدي نسبت به نماز پيدا نشود و ضمنا لازم است با دادن اطلاعات ديني به خصوص درباره نماز و اهميت آن سعي كنيد ايمان فرزندتان را تقويت نماييد و در خود او انگيزه بيدار شدن ايجاد كنيد تا براي بيدارشدن اهتمام بورزد.
بنابراين علاوه بر جواز بيدار نمودن فرزندان، اين امر پسنديده نيز مي باشد مگر آن كه از جهات ديگري موجب اذيت يا موجب ضرر باشد، مثل اين كه مريض باشند [2].

پي نوشت :
[1] - محمد وحيدي، دانستني هاي لازم از نماز، قم، موسسه بوستان كتاب ( مركز چاپ و نشر دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم )، 1387ش، چهارم، ص 205، به نقل از مجمع المسائل، ج 1، سوال 410
[2] - همان، ص 193 به نقل از مجمع المسائل، ج 1، سوال 493
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)