🔸 آیا اهل‏بیت (علیهم السلام) هم دچار وسوسۀ شیطان می ‏شدند که برای دوری از آن نماز می ‌خواندند؟ 🔸

🌻 در پاسخ لازم است ابتدا به روایتی از پیامبر اکرم اشاره نماییم که فرمودند: تا وقتى آدمى از نمازهاى پنج‏گانه خويش محافظت می‌کند، شيطان از او ترسان و گريزان است؛ ولی هنگامی که نمازها را تباه كند شيطان بر او دست مى ‏يابد و او را به گناهان بزرگ مى‏ كشاند.  (1)

🌻 بنابراین نه ‏تنها اهل‏بیت (علیهم السلام) بلکه هر کس که مراقب نمازهایش باشد شیطان اصلا به او نزدیک نمی‏ شود؛ تا چه رسد به اینکه بخواهد او را وسوسه کند. لذا اهل‏بیت (علیهم السلام) با محافظت بر نماز، شیطان را از خود دفع می‏ کردند؛ در‌ همان حال که برخی گناهکاران نیز با پناه بردن به نماز، وسوسۀ شیطان را از خود رفع می‌کنند. بنابراین اثر نماز برای معصومان(علیهم السلام) دفع و برای گناهکاران رفع وسوسه شیطان است. (2)

🌻 به تصریح قرآن: نماز بازدارندۀ از فحشا و منکر است (3)؛ به این معنا که نماز باعث می‌شود کسی که اهل گناه است کم‌کم این آلودگی از او رفع شود و آنکه اهل گناه نیست، نسبت به گناه، نوعی عصمت پیدا کند و هواهای نفسانی بر او غلبه نکنند و گناه از او دفع گردد. به‏عبارتی نماز هم جنبۀ پیشگیری از گناه دارد و هم درمان بیماری گناه.

📚 (1) "لا يَزَالُ الشَّيْطَانُ ذَعِراً مِنَ الْمُؤْمِنِ مَا حَافَظَ عَلَى الصَّلَوَاتِ الْخَمْسِ فَإِذَا ضَيَّعَهُنَّ تَجَرَّأَ عَلَيْهِ فَأَدْخَلَهُ فِي الْعَظَائِمِ"؛ (كافي (ط - دار الحديث) ؛ ج‏6 ؛ ص20)

(2) رفع در مورد چیزی است که در خارج موجود باشد؛ ولی دفع در مورد چیزی است که موجود نيست؛ ولی زمينۀ وجود یافتن آن فراهم است. به عبارتی، دفع همان پيشگيری است.

(3) "انَّ الصَّلاهَ تَنهی عَنِ الفَحشاءِ وَ المُنکَر"؛ (عنکبوت: 45)