همتاى رهبرى

در قرآن دوبار كلمه «و من ذرّيتى‏» بكار رفته است كه هر دوبار از زبان مبارك حضرت ابراهيم است.

يك بار زمانى كه بعد از آزمايشات بسيار سنگين از طرف خداوند به مقام رهبرى رسيد، فوراً از خدا خواست كه ذريّه من هم رهبر شوند. ولى در جواب شنيد ظالم رهبر نمى ‏شود (اگر از ذريه تو ظلمى سر زند رهبر نخواهد شد) «إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً، قالَ وَ مِنْ‏ ذُرِّيَّتِي‏ ؛ بقره ۱۲۴» بار ديگر در دعائى كه براى اقامه نماز داشت فرمود: «رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاةِ وَ مِنْ‏ ذُرِّيَّتِي‏ :ابراهیم ۴۰» يعنى خداوندا ذريّه و نسل مرا نيز از بر پا كننده‏گان نماز قرار بده. بنابراين مقام نماز در نزد ابراهيم مثل مقام رهبرى و همتاى آن است.

حجت الاسلام قرائتى ؛ یکصد و چهارده نکته درباره نماز ؛ نکته ۱۰۴