احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

از شوق اشک به چشمانم مي دود
وقتي مي بينم دوباره دست به سينه در پيشگاه تو نشسته ام
و آرام آرام با روح سبز و مهربان تو گفتگو مي کنم
سينه ام لبريز از ايمان و مهر
به تو
به تو مهربان ترين نگاه زمين و آسمان، مي گويم
و شکر مي کنم که باز اجازه داده اي اين من کوچک و نحيف بنالد
وقتي که مي بينم
به اين لاابالي سرگردان و مغرور
دوباره اذن ورود دادي
مي بينم که دوباره اجازه دادي براي تو بگويم، بنويسم
وقتي مي بينم که اين خسته ترين جان عالم را
مهربانانه در آغوش التفات گرفته اي و نوازشم مي کني
وقتي اين همه را مي بينم چرا از شوق فرياد نزنم
عزيز مهربان

منبع:روزنامه قدس

باز آمــــدم به طــوس، به شهـر و ديار دوست

شهر شهــــادت و حــــرم مشــــكبار دوست

شهــرى كه هســـت قبــــله‌ عشــاق و عارفان

شهرى كه هست مشتهـــر از اشتـــهار دوسـت

شهـــر وفـــا و طــور لــــقا مشهـــد رضـــا

دستم را داخل جيبم کردم و ده توماني را لمس کردم. هنوز هم ده توماني در جيبم بود. وقتي خيالم راحت شد، دستم را از جيبم بيرون آوردم. ديگر رسيده بوديم. از ماشين پياده شديم و به راه افتاديم. مادرم به من گفت: مغازه هاي اطراف را نگاه کن. اگر بود بگو تا برويم بخريم. يک يک مغازه ها را نگاه کردم. گل سري را که مي خواستم پيدا نکردم. با خود گفتم مي روم و از جاي ديگري مي گيرم. با اين فکر قدمهايم را تندتر کردم و ده توماني را دوباره مچاله کردم و داخل جيبم گذاشتم.

مشتري ات شده بودم، وقت و بي وقت به بهانه ديدار مي آمدم ديده بوسي سنگفرش حرم، احوالپرسي کبوترها و...
هر روز که مي گذشت بيشتر از قبل حس مي کردم از نظر دور شده ام، مشغله زندگي زياد بود و ظرفيتم کم.
بعضي وقتها آن قدر سرگرم روزمرگي مي شدم که ذوق و شوق يک حادثه مي توانست نگاهم را از بين کار و زندگي بيرون بکشد تا بيايم به پابوسي ات، لا به لاي آدمهايي که يا سر به سنگفرش حرمت گذاشته بودند يا بغض کرده و رو به ضريح ات ايستاده بودند.