احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

عن الحسین بن خالد قال: سمعت الرضا علیه‏السلام یقول:

«لم یزل الله عزوجل علیما قادرا حیا قدیما سمیعا بصیرا. فقلت له: یابن رسول الله ان قوما یقولون لم یزل الله تعالی عالما بعلم و قادرا بقدرة و حیا بحیاة و قدیما بقدم و سمیعا بسمع و بصیرا ببصر. فقال (ع): من قال ذلک و دادن به فقد اتخذ مع الله آلهة اخری، و لیس من ولایتنا علی شی‏ء. ثم قال: لم یزل الله عزوجل علیما قادرا حیا قدیما سمیعا بصیرا لذاته، تعالی عما یقولون المشرکون و المشبهون علوا کبیرا» [1] .

فی مجلس الرضا (ع) مع أهل الأدیان، فقال عمران الصابی:

«أخبرنی عن الکائن الأول و عما خلق؟ قال: سألت فافهم؟ أما الواحد فلم یزل و احدا کاینا لا شی‏ء معه بلا حدود و لا أعرض، و لا یزال کذلک ثم خلق خلقا مبتدعا، مختلفا بأعراض و حدود مختلفة، لا فی شی‏ء أقامه و لا فی شی‏ء حده و لا علی شی‏ء حذاه و مثله له، فجعل الخلق من بعد ذلک صفوة و غیر صفوة» [1] .

جاء قوم من وراء النهر الی أبی‏الحسن الرضا (ع) فقالوا له:

«جئناک نسألک عن ثلاث مسائل، فان أجبتنا فیها علمنا انک عالم فقال: سلوا! فقالوا: أخبرنا عن الله تعالی أین کان، کیف کان و علی أی شی‏ء کان اعتماده؟ فقال علیه‏السلام: ان الله عزوجل کیف الکیف فهو بلا کیف. و أین الأین فهو بلا أین. و کان اعتماده علی قدرته. فقالوا: نشهد أنک عالم» [1] .

عن یونس بن عبدالرحمن، عن أبی‏الحسن الرضا علیه‏السلام، قال: قلت:

«لا یکون الا ما شاء الله و أراد و قضی؟ فقال: لا یکون الا ما شاء الله و أراد و قدر و قضی. قال: فقلت: فما معنی شاء؟ قال: ابتداء الفعل. قلت: فما معنی أراد؟ قال: الثبوت علیه. قلت: فما معنی قدر؟ قال: تقدیر الشی‏ء من طوله و عرضه. قلت: فما معنی قضی؟ قال: اذا قضاه أمضاه فذلک الذی لا مرد له» [1] .

ان الایمان أفضل من الإسلام بدرجة و التقوی أفضل من الایمان بدرجة. [1] . 

بطور یقین ایمان یک رتبه برتر از اسلام و تقوی یک درجه والاتر از ایمان است. 

«امام رضا علیه‏السلام»

حضرت امام رضا علیه‏السلام در سفر خود به خراسان، در راه نیشابور به مرو از قدمگاه نیشابور عبور کردند و وارد قریه‏ی سناباد شدند. در بقعه‏ ی هارونی، با دست مبارک محلی را نشان دادند و فرمودند: «این‏جا محل دفن من است»به نقل تاریخ، دهکده‏ی سناباد قبل از احداث حرم مطهر و بناهای اطراف آن، به صورت مکانی سرسبز و باغی دلگشا بوده است.

تو برای عطشم ، بارش بارانستی‏
به تن مرده‏ی من، روح و دل و جانستی‏

آه، ای آبی آرام! دلم سوخته است‏
زخم دل را تو فقط، چاره و درمانستی‏

من غریب آمده‏ام ، مثل شما، ای مولا
تو انیس دل غمگین غریبانستی‏