احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

اباصلت هروی گفت:حضرت رضا(ع)می فرمود:من به زودی مظلومانه با سم کشته می شوم و قبرم کنار قبر هارون خواهد بود خداوند تربت مرا محل رفت وآمد شیعیان واهل بیتم قرار خواهد داد،هرکه مرا درغربتم زیارت کند برمن واجب خواهد شد که در روز قیامت او را زیارت کنم .قسم به آن کسی که محمد را گرامی داشته و او را ازمیان جهانیان به نبوت برگزیده است .هرکس درکنار قبرم دو رکعت نماز بگذارد خداوند گناهانش را می آمرزد.

حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) در فرمایشات خود درباره حضرت امام رضا(ع) و دلیل بیشتر بودن کرامات ضریح آن حضرت نسبت به امام حسین(ع) وقایعی را نقل کرده‌اند که آنها را در ادامه می‌خوانید:

عالم جلیل شیخ مهدی یزدی واعظ ساكن ارض اقدس رضوی متوفای در مشهد فرمود داماد من ملا عباس برایم نقل فرمود:

قریب بیست- سی سال قبل هر وقت به حرم مطهر حضرت رضا (علیه السلام) جهت زیارت می رفتم همیشه پیرمردی را مشغول تلاوت قرآن می دیدم.
از حال او تعجب كردم كه هروقت صبح و عصر و شب وارد حرم می شوم مشغول تلاوت قرآن است مگر این پیرمرد كار دیگری بجز تلاوت كلام الله ندارد.

شیخ صدوق رضوان الله تعالی علیه نقل فرموده است:

مرحوم سید نعمةالله بن سید عبدالله موسوی شوشتری جزائری صاحب كتاب انوار نعمانیه و مقامات النجاة و غیرهما دركتاب زهرالربیع خود فرموده:
زمانیكه من مشرف بزیارت حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) شدم هنگام مراجعت در سنه هزار و یكصد و هفت از راه استرآباد عبور كردم.
در استرآباد یكی از افاضل سادات و صلحاء برای من نقل كرد كه چند سال قبل در حدود سال هزار و هشتاد طائفه تركمن هجوم آوردند باسترآباد و اموال مردم را بردند و زنها را اسیر كردند.
از جمله دختری را كه بردند، مادر بیچاره اش بغیر از او فرزندی نداشت و چون آن پیرزن بچنین بلیه ای گرفتار شد روز و شب در فراق دختر خود گریه می كرد و آرام و قرار نداشت.

مرحوم شیخ موسی نجل شیخ علی نجفی نقل فرمود:
بزیارت حضرت ثامن الائمه (علیه السلام) مشرف شدم دچار بیماری سختی شدم و در اثر آن ناخوشی هر دو چشمم آب سیاه آورد بقسمیكه جائی را نمی دیدم.
مبلغی هم پول داشتم صاحب خانه بعنوان قرض از من گرفت ومركبی هم داشتم كه صاحب خانه از من خریده بود نه پولی را كه طلب داشتم می داد نه وجه مركب را و چند كتاب هم داشتم مفقود شد و از این جهات بسیار دل تنگ بودم.

سید جلیل آقای حاج میرزاطاهر بن علی نقی حسینی دام عزه كه از اهل منبر ارض اقدس و از خدام كشیك چهارم آستان قدس است و بسیاری از مردم شهر مشهد بوی ارادت دارند نقل فرمود:

شبی از شبهائی كه نوبت خدمت من بود هنگام بستن درب حرم مطهر چون زائرین بیرون رفتند و حرم خلوت شد من با سایر خدام حرم مطهر را جاروب نمودیم.
آنگاه ملتفت شدیم كه یك نفر زائر عرب از حرم بیرون نرفته وپشت سر مبارك نشسته و ضریح را گرفته و با امام (علیه السلام) مشغول سخن گفتن است. لكن چون بزبان او آشنا نبودیم نفهمیدیم چه عرض می كند.