يادواره اميران و ۱۸۰ شهيد ارتش كاشمر، خليل آباد و بردسكن برگزار مي شود

امام جمعه كاشمر: مدعيان دموكراسي از حمايت آل سعود در جنايت دست بردارند

مشهد - ايرنا - امام جمعه كاشمر گفت: آمريكا و مدعيان دموكراسي از حمايت آل سعود در جنايت و كشتار مردم بيگناه در يمن دست بردارند.

حجت الاسلام والمسلمين سيد قاسم يعقوبي در خطبه هاي اين هفته آيين عبادي سياسي نماز جمعه كاشمر افزود: آتش بس چند روزه در يمن و به طول انجاميدن جنگ افروزيهاي آل سعود در آن كشور مسلمان نشانگر ناتواني آنها است.

وي گفت: حاكمان عرب با رفتار خود دروازه ورود استكبار به خاورميانه شده اند، در عراق زمان صدام حكومت دست نشانده غربي برپا بود حال آن كه اينك حكومت اسلامي در آن كشور جاري است.

خطيب جمعه كاشمر در ادامه با اشاره به تلاشهاي تيم مذاكره كننده جمهوري اسلامي ايران با گروه 1+5 اظهارداشت: اين تيم با توكل بر خدا رفع كامل تحريمها را كه خواسته مهم مردم است برآورده كنند.

وي با تاكيد بر اينكه نيروهاي مسلح آماده مقابله با تهديدات دشمنان هستند افزود: در طول هشت سال دفاع مقدس همه دشمنان به خصوص آمريكا تلاش كردند ملت ايران را از پاي درآورند اما موفق نشدند.

حجت الاسلام يعقوبي گفت: دشمن بعد از جنگ با استفاده از تحريمهاي مختلف در صدد تضعيف ما بود اما مردم ايران با هدايت رهبري در برابر دشمنان ايستادند.

شهرستان 195 هزار نفري كاشمر در 228 كيلومتري جنوب غرب مشهد واقع است.

7497/1858

انتهاي پيام /*

به گزارش صبح توس، آيت‌الله سيد احمد علم الهدي در خطبه‌هاي سياسي – عبادي نماز جمعه اين هفته مشهد گفت: در آموزه اسلامي، ابتلاي به عداوت و ابتكار به دشمني با افراد مطلوب نيست و نبايد در مقام نيل به هدف دشمني با انسان‌ها را به‌عنوان ابزار استخدام كنيم، البته آنچه در دشمني‌ها از ما سر مي‌زند دفاع در برابر اجراي عداوت و دشمني دشمنان است، آغاز دشمني و انتخاب دشمني و عداوت براي نيل به هدف در اسلام مطلوب نيست.

وي بيان داشت: مبعث رسول اكرم(ص) داراي يك جرياني است كه در روز مبعث آغازشده و تا به امروز ادامه داشته است؛ اين يك جريان انسان سازي براي رضاي خداوند متعال بوده است.

امام‌جمعه مشهد بابيان اينكه سرمايه اين نظام محلي براي جريان سازي در مسير تعالي معارف اهل‌بيت است، افزود: در اين نظام اسلامي همراه با مديريت اقتصاد و سياست؛ رسالت اصلي در توسعه اسلام، معارف دين و تحكيم و ترويج ارزش‌هاي ديني بنا نهاده شده است. وي بيان داشت: كساني كه مسئوليتي در اين نظام برعهده‌گرفته‌اند بايد بدانند براي راست اصلي اين نظام جوانان بسياري جان داده‌اند.

آيت‌الله علم الهدي با اشاره بر اينكه نظام محلي براي تسامح بابي بند و باري نيست ، افزود: اين‌گونه نبايد باشد كه كساني در شعاع امنيت نظام اسلامي در هوس بازي و هوس‌هاي شيطاني به‌عنوان شهروند آزادي داشته باشند و كارگزاران نظام مدافع مشروع آن‌ها قرار گيرند.

وي ادامه داد: امروز در مشهد درصحنه تئاتر ضد ديني‌ترين كارها را به‌عنوان آزادي هنر به نمايش مي‌گذارند و در جامعه بي‌حجابي توسعه پيدا مي‌كند و مسئولين اجرايي نيز مدافع ايشان مي‌شوند.

امام‌جمعه مشهد با انتقاد از وضعيت فرهنگي موجود گفت: نمايشگاه كتاب تهران ميدان آزادي دست‌نوشته‌هاي آلوده و فاسد نويسنده اجنبي نيست، نويسنده‌اي كه در آلمان شعري براي توهين به امام هادي(ع) جهت اجرا در كنسرت سروده است. وي بيان داشت: مگر ما چه حساب و كتابي با اين بي مذهب‌ها داريم كه اين‌طور وارد تسامح فرهنگي شويم؟!

عضو مجلس خبرگان رهبري ادامه داد: در هفته گذشته در دانشگاهي كه اعتكاف دانشجويان و صداي يا رب آن‌ها معبدي را ايجاد كرده بود ، هفته بعدازآن جشنواره غذايي بر پا مي‌شود كه در اختتاميه با رقص و پاي‌كوبي همراه است.

وي عنوان داشت: آقاياني كه رياست دانشگاه ، وزارت علوم و ساير مناصب اين نظام را برعهده‌گرفته داريد بدانيد كه مسئوليت شما بر روي خون شهيدان استوارشده است .

امام‌جمعه مشهد در انتها بيان داشت: رهبر معظم انقلاب در نمايشگاه كتاب تهران گفته‌اند درباره گزارش‌ها تئاتري كه مي‌رسد نگران هستند و لذا بايد براي آن چاره اي انديشيد و نميتوان نسبت به آن بي تفاوت بود.

انتهاي پيام/

به گزارش صبح توسبه نقل ازبصيرسبزوار حجت الاسلام غلامحسين ابراهيمي در خطبه هاي نماز جمعه اين هفته اظهار داشت: آل سعود در تهاجم يمن اقدام به جنايت هاي هولناكي عليه مردم بي دفاع انجام داده است.

وي با اشاره به ارسال كشتي حامل داروز و مواد غذايي ايران تاكيد كرد: ايران با اين عمل خود نشان داد كه مردم بي دفاع يمن را تنها نخواهد گذاشت.

ابراهيمي در خصوص بازديد از اين كشتي ايراني تاكيد كرد: ايران اجازه اين كار را نخواهد داد زيرا اين تنها يك كشتي امدادي است و براي كمك هاي غذايي ودارويي به يمن اعزام شده است.

خطيب جمعه سبزوار در خصوص اقداماتي كه عليه شيخ نمر توسط آل سعود انجام مي شود را تنها يك بازي تبليغاتي دانست و عنوان كرد: عربستان سعودي به خوبي به تبعات اين عمل واقف است و هيچ گاه دست مرتكبي اين اشتباه نخواهد شد.

وي با اشاره به مبعث رسول اكرم و تبريك اين روز خاطر نشان كرد: دين اسلام دين رحمت است كه متاسفانه امروزه تكفيري ها در صدد تخريب چهره رحماني اسلام و پيامبر اكرم با انجام اعما وحشيانه هستند.

ابراهيمي وحدت مسلمانان را بهترين سلاح براي مقابله با جريانات سياسي راه اندازي شده توسط دشمنان اعلام كرد.

انتهاي پيام/

 25 ارديبهشت 1394 ساعت 14:2

حجت الاسلام يعقوبي: پيام مبعث به مذاكره كنندگان هسته اي ايران، آزادي و آزادگي است

امام جمعه بجنورد با اشاره به اين كه بعثت نبي مكرم اسلام پيام هاي متعددي براي جامعه امروز دارد، گفت: پيام مبعث به مذاكره كنندگان هسته اي ايران، آزادي و آزادگي و باج ندادن به دشمنان است.

به گزارش نسيم نيوز، حجت الاسلام ابوالقاسم يعقوبي، امام جمعه بجنورد در خطبه هاي نماز جمعه اين هفته مركز خراسان شمالي كه در محل مصلاي امام خميني(ره) بجنورد برگزار شد، با تبريك به مناسبت فرا رسيدن بعثت نبي مكرم اسلام، با بيان اين كه در قرآن و احاديث اسلامي فلسفه و حكمت هاي زيادي براي مبعث بيان شده است، افزود: پيام بعثت حضرت محمد(ص)، پيامي دائمي و براي استفاده بشر در طول تاريخ از جمله عصر حاضر است.

وي اضافه كرد: تصفيه جان و جلاي روح و دور كردن بشر از آلودگي ها و در كنار آن تلاش براي كسب علم و افزايش آگاهي و بصيرت نخستين پيام بعثت است و پيامبر اكرم(ص) نيز مأمور شد تا مردم را به تزكيه و تعليم برساند.

حجت الاسلام يعقوبي با بيان اين كه دومين پيام بعثت آزادي و آزادگي است، اظهار داشت: حضرت محمد(ص) به انسان ها آموخت تنها بنده خدا باشند و زير بار بندگي و بردگي هيچ كس نروند.

قائم مقام نماينده ولي فقيه در خراسان شمالي با اشاره به اين كه پيام آزادي و آزادگي بعثت نبي مكرم اسلام همانند ديگر پيام هاي بعثت براي امروز نيز كاربرد دارند، اضافه كرد: در شرايط فعلي پيام مبعث به مذاكره كنندگان هسته اي ايران آزادي و آزادگي و باج ندادن به دشمنان است.

وي از مذاكره كنندگان هسته اي ايران خواست تا پيام آزادگي مبعث را در اين مذاكرات به دنيا مخابره كرده و تحت هيچ شرايطي زير بار زور و قلدري و تهديد نروند چرا كه پيام حضرت محمد(ص) و دين اسلام رهايي از غل و زنجيرها و آزادي و آزادگي است.

حجت الاسلام يعقوبي ديگر پيام بعثت نبي مكرم اسلام را همدلي و همزباني دانست و افزود: پيام اسلام رحمت و مهرباني مسلمانان در درون جامعه اسلامي و ايستادگي محكم در برابر كفار است.

خطيب نماز جمعه بجنورد در بخش ديگري از سخنان خود با اشاره به تداوم جنايات رژيم آل سعود در يمن و ممانعت اين رژيم از ارسال كمك هاي غذايي و دارويي به مردم جنگ زده يمن اظهار كرد: سران آل سعود سارقان نام خادم الحرمين هستند چرا كه اين انسان هاي قسي القلب نه تنها خادم حرم نبوده بلكه خائن به قرآن، اسلام، مسجد و مسلماني نيز هستند.

وي ممانعت از ارسال هاي كمك هاي دارويي و غذايي به ملت هاي مسلمان از سوي رژيم آل سعود را نمونه بي نظيري در تاريخ اسلام دانست و افزود: آل سعود با اين جنايات، خود را هر روز بيشتر به سوي نابودي و زوال سوق مي دهد.

حجت الاسلام يعقوبي اضافه كرد: نمازهاي جماعت در مسجدالحرام و ديگر ظواهر مسلماني كه از سوي اين رژيم به نمايش گذاشته مي شود نشانه مسلمان بودن سران آل سعود نيست چرا كه تمام مسلماني به نماز و روزه و ظواهر نيست.

به گفته وي رژيم آل سعود اصل و هسته دين مبين اسلام را رها كرده و تنها به ظاهر دين اكتفا كرده است به همين دليل هم نه تنها حكومتي اسلامي نيست بلكه با اعمال شرم آور خود آبروي اسلام و مسلماني را نيز مي برد.

دانلود فيلم

اميرالمؤمنين عليه السلام در بخشى از خطبه (192) اشاره اى به داستان غار حرا نموده ومى فرمايند:او(پيامبر گرامى اسلام)در هر سال مدتى را در مجاورت غار حرا به سرمى برد (و به عبادت خدا مى پرداخت) من او را مى ديدم و كسى ديگر او رانمى ديد (و از برنامه عبادت او خبر نداشت)... .

غارحرا بر فراز كوهى قرار دارد كه امروز جبل النور ناميده مى شود. سابقاً اين كوه در خارج مكه بود; ولى امروز به سبب گسترش شهر مكّه جبل النور و غارحرا در داخل مكّه قرار دارد و پيمودن آن از پاى كوه تا فراز آن حدود يك ساعت به طول مى انجامد.غار مزبور غار كوچكى است كه گنجايش يك نفر ايستاده در حال عبادت و دو سه نفر نشسته را دارد; ولى در كنار آن محل نسبتاً وسيعى است كه جاى نشستن گروهى است. جالب اينكه دو طرف غار باز است و هواى لطيفى در غار جريان دارد و در گرم ترين اوقات سال، انسان احساس گرما نمى كند واز همه گذشته، جاى خلوت و مملوّ از روحانيت است.پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) قبل از بعثت و حتى گاه بعد از بعثت براى دورماندن از غوغاى بت پرستان جاهل و جامعه مملوّ از خرافات آن عصر، به غار حرا مى رفت وساعتها و روزها به راز و نياز با خدا مى پرداخت و در اسرار آسمان و زمين مى انديشيد. قابل توجه است كه داخل غار اگر كسى رو به دهانه شمالى غاربايستد هم رو به كعبه ايستاده و هم رو به بيت المقدس.از پاره اى از روايات استفاده مى شود كه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) حتى بعد از نبوّت،گاهى به غار حراء مى رفت و دور از اذيت و آزار مشركان متعصب، به عبادت وراز و نياز با خدا مى پرداخت و على(عليه السلام) و خديجه گاه با آن حضرت بودند و مى دانيم نخستين شعاع وحى در همانجا درخشيد.ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه خود مى گويد: داستان مجاورت پيامبر اكرم به غار حرا مشهور است و در كتب صحاح آمده كه او در هر سال يك ماه در جوار حراء بود و در آن ماه نيازمندانى به سراغ آن حضرت مى آمدند و آنها را اطعام مى كرد، هنگامى كه اين مدت پايان مى پذيرفت و پيامبر اكرم از آنجا باز مى گشت به سراغ كعبه مى آمد و هفت دور يا بيشتر طواف مى كرد. سپس به خانه خود باز مى گشت تاسال بعثت فرا رسيد. پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) ماه مبارك را در آنسال به اتفاق خديجه و على بن ابى طالب و خادمى كه داشتند در آنجا بود و دراين زمان بود كه جبرئيل فرمان نبوّت و رسالت را براى آن حضرت آورد و (اين حديث ظاهراً اشاره به نزول دفعى و يك پارچه قرآن بر پيامبر اكرم در ماه رمضان است و منافاتى با نزول تدريجى كه آغاز آن 27 رجب است، ندارد).

منبع: سايت آيت الله مكارم

تصاوير غار حرا

 

 

منبع : شيعه نيوز

صراط*

عكس/ نماي شهر مكه از غار حرا

به گزارش مشرق به نقل از پايگاه اطلاع‌رساني حج، جبل‌النور و غار حرا همان جايي است كه پيامبر رحمت، پس از روزها اعتكاف و عبادت به بعثت رسيد.

جبل‌النور در ۵ كيلومتري شمال شرقي مسجدالحرام در مكه مكرمه واقع شده و پيامبر (ص) هر سال در ماه مبارك رمضان و برخي روزهاي ديگر سال در غار حرا معتكف مي‌شدند.

۳ ويژگي مهم غار حرا اين است كه اولاً شكافي در انتهاي آن است كه دقيقاً رو به مسجدالحرام است. دوم، موقعيت اين غار به گونه‌اي است كه گرماي سوزان مكه به داخل آن نفوذ نمي‌كند و سوم، داخل غار از ابتداي طلوع آفتاب تا غروب خورشيد، روشن است.

تنها دو كس شاهد اعتكاف و نجواهاي پيامبر (ص) با معبود خويش در داخل غار بوده‌اند؛ اول، امير مومنان، علي (ع) كه در خطبه قاصعه به آن اشاره كرده‌اند و دوم، ام‌المؤمنين، حضرت خديجه كبري (س). روزي جبرئيل امين بر رسول مكرم اسلام (ص) نازل شد و به او گفت: «كسي كه نزد تو مي‌آيد، خديجه است كه با آب و غذا در راه است. هنگامي كه نزد تو آمد، سلام پروردگارت و مرا به او ابلاغ كن.»

نكته جالب اينجاست كه هم‌اكنون جبل‌النور، كوهي كه غار حرا در آن واقع شده است، پله‌بندي شده و زائران مي‌توانند با رنج و سختي كم‌تري خود را به محل اعتكاف پيامبر (ص) برسانند؛ در حالي كه در صدر اسلام، ام‌المؤمنين، حضرت خديجه (س) از كعبه تا پاي كوه (با فاصله ۵ كيلومتر) را با پاي پياده طي مي‌كردند و سپس اين ارتفاع را با آب و غذا بالا مي‌رفتند تا فداكاري خود را به همسر گرامي‌شان اثبات كنند.
 

اعلان  رسالت

يكي ازمقاطع مهم تاريخي زندگي پيامبر گرامي اسلام (ص) موضوع اعلان رسمي رسالت از طرف ايشان بود ،در دنياي شرك آلود آن روز ،وشدت، جهل وفقرفرهنگي شديد عربستان ،بلند شدن صداي رساي عدالت خواهي،كاري بس دشوار وسخت است ،اما چاره اي جز انجام وجود ندارد ،زيرا امر پرودگاراست وفرمان او لذا  حضرت پيامبر(ص) صبحگاهان برفراز كوه ابوقبيس در آمد وواصباحاه ،واصباحاه گفت مردم جمع شدند.اعلان رسالت كرد( البته ذكر شده است كه روز دوشنبه برفراز كوه صفا پس از گفتن كلمه  واصباحاه ، باصداي رسا وملكوتي خود اعلان رسالت نموده، فرمودند: قولوا لا اله الا الله تفلحوا لكن به جاي پاسخ مثبت موج حملات وضربات ، وانواع تهمت ها وناسزا هارا به همراه داشت ) .  

منبع : كتاب حرمين شريفين نوشته حجت الاسلام علي اسماعيلي كريزي

غار حرا  

                                                                                                           يكي ازاماكن تاريخي اسلام كوهي است به نام جبل النور يا جبل القرآن يا جبل الاسلام كه در چهار كيلومتري شمال شرقي مكه واقع است  بالاي آن غار كوچكي قرار دارد ،فضاي آن گنجايش پنج نفر نشسته و ارتفاع قامت يك انسان است وقتي توفيق حضور در آن را پيدامي كني آرامشي را دروجود احساس مي كني ومعنويتي را مي بيني كه وصف ناشدني است ، اين غار از طرف خداوند طوري طراحي شده است كه انسان هنگام اقامه نماز دقيقا روبه كعبه قرار مي گيرد و حضرت رسول(ص) روزهائي از ايام سال به ويژه ماه مبارك رمضان را در آنجا بسر مي برده، سه تا پانزده سال قبل از بعثت پيامبر (ص) اين غار محل اعتكاف و عبادت وتهجد پيامبر(ص)بود ودر ايام اعتكاف خديجه براي وي غذا مي برد روزي جبرئيل از نوع غذا به پيامبر (ص) خبر داد وبه خديجه سلام رساند .  و نخستين بار در اين غار وحي بر پيامبر( ص) نازل شده است ،اولين وحي در سن 40 سالگي  در شب يكشنبه و دوشنبه در غار حرا بوده است  ، نزول وحي شب 27رجب برابر سال 610 ميلادي بود .آن شب ، شب عجيبي بود ، شبي به يادماندني ، شبي تاريخي ،شبي مقدس، شبي نور باران ، زماني كه پيامبر(ص) از كوه بالا مي رفت فردي عادي بود، يتيم عبد المطلب ،  فرزند عبدالله وآمنه ، كه هيچ كدام در قيد حيات نيستند، تاجري درخدمت خديجه وشوهري برا ي يك بيوه زن ، لكن هنگام فرود آمدن، او نبي الله است ، رسول الله است ، منصب الهي نبوت راهمراه دارد ،سنگ ها ،درخت ها ، خاشاك بيابان ، پرندگان ،حيوانات صحرا ،وتمامي كائنات كه صعود شخصي معمولي رابه نام محمد امين به كوه بدرقه نموده بودند اكنون  شاهد فرود آمدن نوري بر  دامنه كوه ، هستند ، انساني ملكوتي ، پيامبري عظيم الشأن ،خرقه پوشي كه منجي بشريت است ،معلمي كه از كارگران، كشاورزان ،چوپانان ،عشاير بيابان گرد افرادي همچون ابوذر وسلمان ومقدادمي سازد،   زمين نور باران است ، آسمان تجلي ديگري دارد ،گويا در عرش اعلا سروري مضاعف است و ملائك به صف ايستاده اند  وهمه تبريك مي گويند ،كا ئنا ت سرتعظيم فرود آورده،صداي، بخ ،بخ لك يا رسول الله (ص) آنها در سرزمين مكه  طنين انداز شده است.چه نيكو شبي وچه زيبا حادثه اي    

منبع : حرمين شريفين نوشته حجت الاسلام علي اسماعيلي كريزي

تصاويركمترديده شده /حجت الاسلام علي اسماعيلي كريزي رييس سازمان قضايي نيروهاي مسلح خراسان رضوي

|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

جملات زيبا ازمقام معظم رهبري درباره شهيدو شهادت:

شهادت، مرگ انسانهاى زيرك و هوشيار است.

بازماندگان و عزيزان شهدا بايد همواره شكرگزار خداوند باشند.
خاطره‏ى شهدا را بايد در مقابل طوفان تبليغات دشمن زنده نگهداشت.
رسم شهادت و سنت الهى قتل فى‏ سبيل‏اللَّه، با نظام اسلامى زنده شد.
زنده نگه داشتن ياد شهداى انقلاب باعث تداوم حركت انقلاب است.
شهادت، بالاترين پاداش و مزد جهاد فى‏سبيل‏اللَّه است.
شهادت، مرگ انسانهاى زيرك و هوشيار است.
شهادت، نشانه‏ى استوارى است.
شهادت، يعنى وارد شدن در حريم خلوت الهى.
شهداى ما مظهر عقلانيت دينى و مدافع حقانيت و عدالت بودند.
عزت امروز اسلام و مسلمين ثمره خون شهدا است.
عظمت ما به خاطر شهادت جوانان و فرزندان اين ملت است.
ياد شهدا بايد هميشه در فضاى جامعه زنده باشد.
شهادت، مرگ تاجرانه است .
هر چه امروز كشور ما دارد و هرچه در آينده بدست بياورد به بركت خون اين جوانان شهيداست.
آنچه مهم است حفظ راه شهداست،يعني پاسداري از خون شهدا،اين وظيفه اول ماست
نمك شناسي حق شهدا اين است كه در راهي كه آن ها باز كرده اند،حركت كنيم.
امروزه زنده نگه داشتن ياد و خاطره شهدا كمتر از شهادت نيست.
هر شهيدپرچمي براي استقلال و شرف اين ملت است.
شهادت بالاترين پاداش و مزد في سبيل الله است.
امروز، به فضل همين شهادتها و به بركت خون شهدا، ملت ما، ملت سربلند و آبرومندي است.
فداكاري شهيدان و گذشت خانواده ها و حضور رزمندگان ما بود كه ابرهاي تيره و تار آن روزگار دشوار را از افق زندگي اين ملت زدود .
جامعه ي مانوس با فرهنگ ايثار و شهادت توقف و عقبگرد نخواهد داشت.
پيشرفت هاي افتخار آميز علمي كشور ازبركات جهاد وشهادت در راه خداست.

   اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلي عَلِيِّ بْنِ مُوسَي الرِّضَا الْمُرْتَضَي

الْاِمامِ التَّقِيِّ النَّقِيِّ وَ حُجَّتِكَ عَلي مَنْ فَوْقَ الْاَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّري
اَلصِّدّيقِ الشّهيدِ صَلاةً كَثيرَةً تامَّةً زاكِيَةً مُتَواصِلَةً مُتَواتِرَةً 

مُتَرادِفَةً كَاَفْضَلِ ما صَلَّيْتَ عَلي اَحَدٍمِنْ اَوْلِيائِك 

تصاوير/ حاج غلامحسين اسماعيلي كريزي

استان خراسان رضوي ،شهرستان كاشمر،بخش كوهسرخ ،روستاي كريز

 اين اطلاعات مربوط به سرشماري نفوس و مسكن سازمان آمار ايران در سال 1385 مي باشد.

"روستاي كريز"

data.roostanews.com/findevilage.php?idofroosta=0914030001005159603

چشم نوازي آبشار و دل انگيزي آب گرم در «كريز»

 موضوع: خبرها،گزارش ويژه

 بخشداركوهسرخ به خبرنگارماگفت: روستاي «كريز» تمام ويژگي هاي يك روستاي هدف گردشگري را دارد و بايد تلاش خود را براي بهره برداري از آبشار و آبگرم به كار گيريم. «رضا رمضاني طرقي» ادامه داد: كوهنوردي و حيات وحش نيز مي تواند از ديگر جاذبه هاي گردشگري اين روستا باشد. وي با تاكيد بر جذب گردشگر براي توسعه آبگرم و آبشار گفت: براي بهره برداري از آبگرم و آبشار نياز به توجيه كشاورزاني داريم كه از آب آبگرم و آبشار استفاده مي كنند. رئيس اداره راه و شهرسازي كاشمر نيز در گفت و گو با خراسان رضوي درباره نصب تابلوهايي براي راهنمايي گردشگران گفت: اين كار وظيفه اداره راه و شهرسازي نيست. مهندس «غلامرضا ابراهيمي» ادامه داد: بسياري از نقاط حادثه خيز دراين جاده اصلاح شده است و در آينده نيز نقاط حادثه خيز شناسايي و اصلاح مي شود. وي درباره پيچ خطرناكي كه به يكباره 180 درجه مي پيچد گفت: تلاش مي شود در آينده نزديك اين نقطه شناسايي و اصلاح شود تا گردشگران با اطمينان خاطر بيشتري در اين مسير رفت و آمد كنند. رئيس مركز جهاد كشاورزي كوهسرخ نيز با اشاره به ميزان هدر رفت آب در جوي هاي خاكي گفت: شرايط مالي و اعتباري سال جاري به گونه اي نيست كه بتوان اين طرح ها را به طور كامل اجرا كرد. «مهندس علي اكبري» با تاكيد بر اولويت بندي جدول بندي روستاهاي كوهسرخ افزود: دهياري روستاي «كريز» بايد به لوله گذاري يا جدول بندي اقدام كند تا در صورت تخصيص اعتبار، اين طرح در روستاي كريز نيز اجرا شود. رئيس اداره منابع طبيعي كاشمر در پاسخ به سوال خبرنگار ما مبني بر بستن سد بر خروجي آبشار كريز گفت: اين طرح به مطالعات اوليه نياز دارد و بايد همه جنبه هاي آن نظير آب، خاك، پوشش گياهي، اقليم، جمعيت و... بررسي شود مهندس «مظفرجلالي» ادامه داد: مطالعاتي در محدوده 70 هزار هكتاري حوزه «شش تراز» در حال انجام است و روستاي كريز نيز در شاخه فرعي «شش تراز» قرار دارد.

kohsorkh-irib.ir/news/462-چشم-نوازي-آبشار-و-دل-انگيزي-آب-گرم-در-«كريز».html

كريزwikiroosta.ir/كريز

روستاي كريز/ كاشمر / خراسان رضوي
فاصلۀ روستاي كريز از مركز شهرستان حدود۵۳ كيلومتر، ارتفاع ازسطح دريا ۱۳۹۵ متر،عرض جغرافيايي ۳۵ درجه و۲۷دقيقه طول جغرافيايي ۵۸درجه و۱۷دقيقه مي باشد. اين روستا داراي امكاناتي چون: آب بهداشتي- برق- تلفن- خانۀ بهداشت- حمام خورشيدي- جاده آسفالته- مدارس ابتدايي- راهنمايي- دبيرستان- پسرانه ودخترانه است. ازتوابع شهرستان كاشمربا فاصله ۵۳ كيلومتري واقع دربخش كوهسرخ مي باشد و ازمركزبخش ري وش حدود۲۲كيلومترفاصله دارد. بخش كوهسرخ نيزدر قسمت شمالي شهرستان كاشمر واقع شده است كه به علت كوهستاني بودن واختلاف ارتفاع نقاط مختلف آن چشم اندازهاي طبيعي سرسبزبكر وبسيارزيبا دار سرتاسر اين روستا به علت قرارگرفتن در محل تلاقي دو رودخانۀ (كال گرمك وكال شش تراز) داراي مزارع وباغ ها وطبيعت بسيارزيبا است
 

معرفي روستا[ويرايش]

فاصلۀ روستاي كريز از مركزشهرستان حدود۵۳ كيلومتر، ارتفاع ازسطح دريا ۱۳۹۵ متر،عرض جغرافيايي ۳۵ درجه و۲۷دقيقه طول جغرافيايي ۵۸درجه و۱۷دقيقه مي باشد. اين روستا داراي امكاناتي چون: آب بهداشتي- برق- تلفن- خانۀ بهداشت- حمام خورشيدي- جاده آسفالته- مدارس ابتدايي- راهنمايي- دبيرستان- پسرانه ودخترانه است.
ازتوابع شهرستان كاشمربا فاصله ۵۳ كيلومتري واقع دربخش كوهسرخ مي باشد و ازمركزبخش ري وش حدود۲۲كيلومترفاصله دارد. بخش كوهسرخ نيزدر قسمت شمالي شهرستان كاشمر واقع شده است كه به علت كوهستاني بودن واختلاف ارتفاع نقاط مختلف آن چشم اندازهاي طبيعي سرسبزبكر وبسيارزيبا دار سرتاسر اين روستا به علت قرارگرفتن در محل تلاقي دو رودخانۀ (كال گرمك وكال شش تراز) داراي مزارع وباغ ها وطبيعت بسيارزيبا است.اين روستا به دليل آنكه ارتفاع آن ازديگر نقاط كوه سرخ كمتر است داراي هواي به نسبت ملايم تري مي باشد به همين خاطر انواع محصولات كشاورزي دراينجا به عمل مي آيد.

محصولات كشاورزي[ويرايش]

ازمحصولات كشاورزي مي توان درختان زردآلو- آلو-انگور- توت- گردو- بادام - شفتالو-سيب-گلابي- به - تمشك ودرختان غيرمثمرمانند بيد- چنار- سپيدارو... گندم- جو- زعفران-گوجه فرنگي- سيب زميني- پياز-خربزه-هندوانه- خيار - بادمجان و... مي باشد. پوشش گياهي آن انواع درختان انجير- بنه- بادامشك- ارغوان-....وانواع بوته ها مثل كنگر- گون- درمنه-پرند(پرشم)-كلپوره(مريم گلي) - آويشن - مخلصه- بومادران - و پيازكوهي - زيره سياه- ريواس -(قاقرو) كوريا (اين گياه مختص منطقه كريز مي باشد ودر ديگرنقاط كاشمر ديده نشده است وازآن دراوايل بهار براي تهيه تافتون و درروزهاي سرد زمستان ازخشك شده آن آش حوشمزه اي تهيه مي شود.)
چشم اندازهاي طبيعي ومناطق باستاني و تاريخي روستاي كريز:
۱- آبشاركريز: كه درقسمت شمالي اين روستا در دره اي باريك وبلند(تنگل) برروي كال گرمك واقع شده است. منظره اي بسياربديع و زيبا دارد كه درفصل هاي بهار وتابستان به خصوص روزهاي جمعه پذيراي اهالي ومسافرين و اردو هاي دانش آموزي مي باشد.
۲- آب گرم: نرسيده به روستاي كريز آب گرم كه در۳ كيلومتري روستا است وبراي بيماري هاي پوستي مناسب است پذيراي مسافرين مي باشد ودرصورت داشتن متولي مي تواند وضعيت بهتري داشته باشد.
۳- قلعه دختر: درسمت غرب روستا با فاصله ۸ كيلومتري دركنار شش تراز قرارگرفته احتمالا از زمان ساسانيان و بعدها در دوره اسماعيليان مورداستفاده قرار مي گرفته است.
۴ -قلعه پسر
۵ -سد شاهي: ازسنگ وخاك وآهك ساخته شده ومنسوب به دوره سلجوقي است ودرهفت كيلومتري جنوب غربي روستاي كريز بر روي رودخانه شش تراز ساخته شده و ارتفاع اوليه آن ۲۵متربوده كه گذشت زمان باعث فرسايش آن شده ودرحال حاضر۱۲متربيشترارتفاع ندارد .در يواره سدآب روهاي خاصي به صورت افقي وعمودي وجود داشته است كه درمواقع اضطراري سيلاب را كنترل مي كرده اند.
۶- قله باغ دشتكه بلندترين نقطه شهرستان كاشمر است دركنارروستا قراردارد و چون نگيني مي درخشد و ازبسياري ازمناطق كوهسرخ رويت مي شود. اين كوه با ارتفاع ۲۴۸۴متردرمحدوده شهرستان كاشمــر،بخش وكوه سرخ،دهستان بر رود و در ۳۰ كيلومتري شمـال غـربي شهرستـان كاشمـردر روستـاي كــريــز واقـع شده است.جهت كوه شمــال شرقـي – جنوب غربـي بوده ومختصات جغــرافيايي قله آن(طول جغرافيـــــايي ۵۸ درجه و۱۶ دقيقه شرقي وعرض جغرافيايي ۳۵ درجه و۲۸ دقيقه شمالي ) مي باشد.
۷-كال شش تراز(كال طرق):طول ۷۸كيلومتر ،ارتفاع سرچشمه ۱۸۰۰متر، ارتفاع ريزش گاه ۸۷۵ متر، حداكثرحجم آب سالانه ۷۴ ميليون مترمكعب. حداقل حجم آب سالانه ۸ ميليون مترمكعب ،ميانگين آب دهي(دبي) سالانه ۳۳ميليون مترمكعب، شيب متوسط ۲/۱درصد جهت غربي سپس جنوب غربي .اين رودخانه ازتلاقي كال شوراب ونهرشوراب در۲۴كيلومــتـــري شمال شــــرق كاشمـــر(بخش كــــــوه ســـرخ حوالي تنورجه) تشكيل شده وضمن عبور ازمنطقه كوه سـرخ ازكنارروستاهاي كوشه نما وكوشه مي گذرد و باكال هاي موشك وايور مخلوط مي شود سپس ازريوش – طــرق- قراچــــه – كلاته پايين دره گذشته، كال گرمو(تجرود) ودرروستاي كريزكال گرمك(كال بندقراء) به آن مي ريزد ودر طول مسير چندين كال كوچك وبزرگ ديگر مانند دربناي – خوشاب(سد شاهـــــي دراينجابرروي شش تراز بسته شده است) وكال غوزستان به كال شش تـــــــراز مي پيوندد وبه سوي جنوب غرب ادامه مسيرمي دهد ضمن سيراب ساختن روستــــــــــــاهاي ايرج آباد وكنـــدردر۳۰كيلومتري جنوب غرب كاشمر با كال شوردرهم مي آميزد و درگذشته درسال هاي پرباران روستاهــــــــــــــاي مهدي آباد وسعدالدين را سيراب مي كرد و وارد دشت كويـــــر مي شد ولي امروزه با بستن سد شهيد مدرس آب اين رودخانه درفصل زمستان و بهــــار در پشت سد ذخيره شده و به مصرف كشاورزي مي رسد.

منبع[ويرايش]

وبلاگ روستاي كريز

[بزرگنمايي تصوير]   تاريخ ثبت : 17/11/1387 تعداد بازديد : 1282 [ دهستان بررود ]   دهستانهاي شهرستان كاشمر : الف : بخش مركزي :  1-    دهستان بالا ولايت 2-    دهستان پايين ولايت     ب :   بخش كوهسرخ :   دهستان بررود دهستان بركوه دهستان تكاب                     n      دهستان بر رود : ( Bar rood) اين دهستان با مركزيت روستاي طرق (  Tarq ) در قسمت شمالشرقي كشور و نسبت به استان خراسان در قسمت غرب و در سمت شمالغربي شهر كاشمر قرار گرفته است . از طرف شمال به دهستان تكاب كوهسرخ  ، از شرق به دهستان بركوه كوهسرخ و پايين ولايت بخش مركزي كاشمر ، از جنوب به دهستان رستاق و شش طراز خليل آباد ، از مغرب به دهستان كوهپايه و ربع شامات سبزوار مرتبط مي باشد . مساحت تقريبي آن 16/ 409 كيلومترمربع است . روي همرفته دهستاني است كه ارتفاعات آريا در قسمت شمال آن ديده مي شود و بلندترين ارتفاع آن از سطح دريا2373 متر مي باشد . همچنين كوههاي ديگري بنام كوه سياه در قسمت جنوب آن از شرق به غرب كشيده شده است با توجه به ارتفاع دهستان موصوف از سطح دريا و وضع آن از نظر نوع خاك بيشتر سرزميني كوهستاني است كه مستعدبراي فعاليتهاي كشاورزي ، مرغداري ، باغداري ، دامداري ميباشد . با توجه به ميزان بارندگي در اين دهستان رودخانه هاي دائمي مشاهده مي شود كه مهمترين آنها رودخانه ششطراز ميباشد كه به عنوان مهمترين رودخانه شهرستان كاشمر مي باشد.  در اين دهستان خط القعر منطقه را تشكيل و بصورت زاينده رود چشمه سارهاي بسياري در كف آن جريان داشته ، شعبات كوچك و بزرگي به آن ملحق گرديده و در دهانه كريز به جلگه كندر و خليل آباد وارد ميشود  ، علاوه بر آّبياري زمينهاي اين دهستان ، شش طراز را نيز مشروب ميكند. -         آب و هوا :  نزولات آسماني در اين دهستان با توجه به موقعيت جغرافيايي نسبتا زياد است و با توجه به مطالعات كارشناسي در سال به حدود  270 ميليمتر مي رسد . -          قوميت ، دين ، زبان :  مردم دهستان بررود از تيره پارتي اقوام آريايي كه از زمانهاي قبل از اسلام در اين نواحي مسكن گزيده اند . زمان مردم فارسي لهجه كاشمر آميخته با گويش نيشابوري مي باشد . دين اكثر مردم منطقه اسلام و شيعه مي باشد . مردم اين منطقه استعداد قابل توجهي در فعاليتهاي دامداري ، كشاورزي ، قالي بافي، جاجيم بافي ، پارچه بافي ، گل دوزي ، پرورش كرم ابريشم و درختان ميوه دارند . دهستان بررود مجموعه ايست همگن كه داراي نقاط مشترك فرهنگي ، قومي ، مذهبي بوده و ساكنين محدوده معين شده از قديم الايام با يكديگر زندگي كرده و روابط خويشاوندي و آشنايي دارند . تقريبا درصد بسيار كمي از نيروي فعال به كار دامداري اشتغال دارند كه بيشتر بشكل پرورش گوسفند ، بز و گاو است . در دهستان مورد بحث وجود معادن زغال سنگ و نمك و شن و ماسه و گچ و آهك كشف گرديده است كه كمابيش مورد بهره برداري قرار گرفته است . مركزيت اين دهستان روستاي طرق فاصله تقريبي 43 كيلومتر با كاشمر دارد .

www.eivar.ir/product.php?pdId=11

بررود كريز:

بررود كريز نام سايتي است كه براي وبلاگ خود انتخاب كرده ام ،كريز محل تولد اينجانب ، نام روستائي است  در استان خراسان رضوي شهرستان كاشمر ،بخش كوهسرخ ودر شرايط فعلي شهرستان ريوش ( كوهسرخ) اين روستا در منتهي اليه غربي ريوش واقع شده است با قدمت تاريخي زياد وفرهنگي كهن ومركز پرورش نخبگان وفرهيختگان فراواني است ،

اين روستا همراه با جوشش انقلابي قبل از پيروزي انقلاب وحمايت بي دريغ از امام خميني و رهبر معظم انقلاب اسلامي است ،

روستائي كه تعداد فراوان علما وطلاب علوم ديني آن زبانزدهمگان است، روستائي كه تعداد زيادي نيروي مؤثر ومفيد در خود تربيت كرده كه هركدام در مسؤليت هاي مهم علمي واجرائي كشور مشغول به خدمت هستند،

روستائي كه شهداي فراواني تقديم انقلاب نموده وايثارگران زيادي دارد،

روستائي داراي جانبازان فراوان

روستائي كه جوانان شاغل آن در نيروهاي مسلح تبلور خاصي دارد

روستائي مذهبي ، بامردمي باصفا ، كم توقع ومدافع انقلاب اسلامي ، 

بررود نيز نام منطقه يا كناره رود خانه اي است كه تعدادزيادي از روستاهاي كوهسرخ در حاشيه يا مجاورت آن قرار گرفته است ،و نام دهستان بررود را به خوداختصاص داده است واين نام تركيبي  بر گرفته از وجود همان روستاها و رود خانه ونهر بزرگ يا به زبان محلي ( كال) مي باشد

وانتخاب  نام  سايت بررود كريز، براي اين وب لاگ ، بدان معنا است كه اين اطلاعات همانند  رودخانه اي ست جاري ، صاف وبي آلايش ، پويا وبدون توقف ، دور از جنجال هاي سياسي ، همراه بادفاع از ارزش هاي حياتي جامعه اسلامي وانقلابي ،   برخاسته از مجاورت روستاي كريز، وتبلور انديشه جوانان آن منطقه،  صفا وصميميت واخبار ساده وبي دروغ وكلك را برا ي همكان چون آبي صاف ورودي جاري، به نمايش مي گذارد.

احمد اسماعيلي كريزي "بيست وهفتم ارديبهشت ماه سال يكهراروسيصدونودوچهارهجري شمسي" 

بررودكريز

بررود كريز نام سايتي است كه براي وبلاگ خود انتخاب كرده ام ،كريز محل تولد اينجانب ، نام روستائي است  در استان خراسان رضوي شهرستان كاشمر ،بخش كوهسرخ ودر شرايط فعلي شهرستان ريوش ( كوهسرخ) اين روستا در منتهي اليه غربي ريوش واقع شده است با قدمت تاريخي زياد وفرهنگي كهن ومركز پرورش نخبگان وفرهيختگان فراواني است ،

اين روستا همراه با جوشش انقلابي قبل از پيروزي انقلاب وحمايت بي دريغ از امام خميني و رهبر معظم انقلاب اسلامي است ،

روستائي كه تعداد فراوان علما وطلاب علوم ديني آن زبانزدهمگان است، روستائي كه تعداد زيادي نيروي مؤثر ومفيد در خود تربيت كرده كه هركدام در مسؤليت هاي مهم علمي واجرائي كشور مشغول به خدمت هستند،

روستائي كه شهداي فراواني تقديم انقلاب نموده وايثارگران زيادي دارد،

روستائي داراي جانبازان فراوان

روستائي كه جوانان شاغل آن در نيروهاي مسلح تبلور خاصي دارد

روستائي مذهبي ، بامردمي باصفا ، كم توقع ومدافع انقلاب اسلامي ، 

بررود نيز نام منطقه يا كناره رود خانه اي است كه تعدادزيادي از روستاهاي كوهسرخ در حاشيه يا مجاورت آن قرار گرفته است ،و نام دهستان بررود را به خوداختصاص داده است واين نام تركيبي  بر گرفته از وجود همان روستاها و رود خانه ونهر بزرگ يا به زبان محلي ( كال) مي باشد

وانتخاب  نام  سايت بررود كريز، براي اين وب لاگ ، بدان معنا است كه اين اطلاعات همانند  رودخانه اي ست جاري ، صاف وبي آلايش ، پويا وبدون توقف ، دور از جنجال هاي سياسي ، همراه بادفاع از ارزش هاي حياتي جامعه اسلامي وانقلابي ،   برخاسته از مجاورت روستاي كريز، وتبلور انديشه جوانان آن منطقه،  صفا وصميميت واخبار ساده وبي دروغ وكلك را برا ي همكان چون آبي صاف ورودي جاري، به نمايش مي گذارد.

احمد اسماعيلي كريزي

"بيست وهفتم ارديبهشت ماه سال يكهزاروسيصدونودوچهارهجري شمسي"

شعب ابوطالب ( ع)

 يكي از اماكن تاريخي  مكه شعب ابي طالب است  اين شعب ياد آور سه سال محاصره سياسي اقتصادي واجتماعي پيامبر گرامي اسلام (ص) وهمراهان ايشان از طرف مشركين  است ،اين شعب بيان گر فداكاري هاي حضرت ابوطالب( ع) وفرزندان آن بزرگوار درجهت حفاظت از حضرت پيامبر( ص) است، جناب ، ابوطالب (ع) ، علي (ع) رابيشتر شبها بجاي پيغمبر( ص) مي خوابانيد،واز ترس اينكه نيمه شب پيغمبر (ص) را نكشند ،هرگاه آن جناب خواب مي رفت ،رختخواب خودرا در يك طرف پيغمبر (ص) مي انداخت ومحل خواب يكي از فرزندانش را در طرف ديگر قرار مي داد وپيغمبر (ص) را در وسط مي گرفتند وحمزه پيوسته با شمشير در گرد پيغمبر (ص) گردش مي كرد.  ،اين شعب شاهد حراست علي بن ابي طالب از جان رسول ص) خدا است (هنگامي كه پيامبر اسلام به نماز مي ايستاد حضرت علي (ع) به امر پدر همچون سرباز فداكاري از جان پيامبر (ص) حراست مي كرد) اين شعب ياد آور ايثار وفداكاري،بذل مال  واز جان گذشتگي حضرت خديجه (س) در حمايت از پيامبر( ص) است . محل شعب شامل فضاي وسيعي است كه پس از مسعي  قرار گرفته و اكنون سنگ فرش است زماني كه زائران از مسجد الحرام خارج شده از باب العباس يا باب السلام بيرون آمده به فضاي بازي مي رسند(فضاي پشت صفاومروه بطرف مولد النبي ) كه پائين كوه ابوقبيس است  و بعد از اندكي آغاز شعب ابي طالب است اين شعب محل تولد پيامبر(ص) و محل معراج او نيز هست،كه در خانه ام هاني دختر ابوطالب  اتفاق افتاده و در طرح توسعه خراب شده است . 

منبع : كتاب حرمين شريفين ،نوشته حجت الاسلام علي اسماعيلي كريزي

روستاي كريز

موقعيت و تاريخچه
روستاي كريز از توابع بخش كوهسرخ شهرستان كاشمر، با مختصات جغرافيايي ۵۸ درجه و ۱۸ دقيقه طول شرقي و ۳۵ درجه و ۲۸ دقيقه عرض شمالي، در ۴۸ كيلومتري شمال غربي كاشمر قرار گرفته است.
اين روستا از سطح دريا ۱۴۰۰ متر ارتفاع دارد و آب و هواي آن معتدل كوهستاني، با زمستان‌هاي سرد و تابستان‌هاي معتدل است.
روستاي كريز از شمال غربي به كوه باغ دشت و از جنوب شرقي به كوه پلنگوان محدود مي‌شود. رودخانه كال كرمگ از جنوب روستا عبور مي‌كند.
روستاي كريز يكي از روستاهاي قديمي و كهن شهرستان كاشمر به شمار مي‌آيد. بند شاهي، از آثار ملي ثبت شده، در نزديكي روستا واقع شده است و بر قدمت روستاي كريز دلالت دارد
مردم روستاي كريز به زبان فارسي با لهجه محلي سخن مي‌گويند، مسلمان و پيرو مذهب شيعه جعفري هستند.
الگوي معيشت و سكونت
براساس نتايج سرشماري سال ۱۳۷۵، روستاي كريز ۱۳۲۶ نفر جمعيت داشته است كه در سال ۱۳۸۵، به حدود ۱۴۵۰ نفر افزايش يافته است.
اقتصاد روستاي كريز، بر پايه فعاليت‌هاي زراعي، باغداري و دامداري استوار شده است.
گروهي از مردم روستا در امور خدمات و صنايع دستي اشتغال دارند.
مهم‌ترين محصولات زراعي روستا گندم، پنبه، تره‌بار و غلات است كه در اراضي ديم و آبي روستا كشت مي‌شوند. گردو، بادام، زردآلو، آلو، هلو و انگور از محصولات سردرختي روستاست.
مراتع غني پيرامون روستا، موجبات رونق دامداري را فراهم آورده و پنير، ماست و كره، مهم‌ترين و معروف‌ترين محصول آن است.
زنان روستاي كريز با توليد صنايع دستي نقش مهمي در بهبود اقتصادي و درآمد خانوار روستايي دارند.
روستاي كوهپايه‌اي كريز، بافت مسكوني متمركزي دارد. كوچه‌هاي آن نامنظم و پيچ در پيچ است.
منظره خانه‌هاي روستايي با ديوارهاي گلي و سقف‌هاي مسطح، درآميختگي فضاي كالبدي روستا را با محيط طبيعي بطور زيبايي به نمايش گذاشته است.
شكل خانه‌ها و بهره‌وري از فضاهاي دروني آن، از نوع معيشت و ميزان درآمد اقتصادي ساكنين آن تأثير پذيرفته است.
مصالح به كار رفته در ساختمان‌هاي قديمي شامل گل، سنگ، خشت و چوب است، ولي در ساخت خانه‌هاي جديد از مصالح سيمان، گچ، آجر و تيرآهن استفاده مي‌شود.
جاذبه‌هاي گردشگري
منابع غني آب، ارتفاعات سرسبز و زيبا، چشمه آب معدني و امكانات اقامتي براي گردشگران، روستاي كريز را به خصوص در سه فصل اول سال، به يكي از مراكز تفرجگاهي جذاب در سطح منطقه تبديل نموده است. برخي از جاذبه‌هاي روستاي كريز عبارتند از:
رودخان كال كرمگ، از جنوب روستاي كريز عبور مي‌كند. اين رودخانه از ارتفاعات باغ دشت و كوه كمرسياه سرچشمه مي‌گيرد و پس از مشروب نمودن اراضي زراعي و باغ‌هاي روستا، به رودخانه كال شش تراز مي‌پيوندد. حواش رودخانه در فصول بهار و تابستان مكان مناسبي جهت گذران اوقات فراغت و تفريح و تفرج به شمار مي‌آيد.
ارتفاعات اطراف روستاي كريز مشتمل بر كوه باغ دشت در شمال غربي و كوه پلنگوان در جنوب شرقي روستاست. بخشي از اين ارتفاعات، از درختان انبوه پوشيده شده و بخشي ديگر مراتعي هستند كه انواع گياهان دارويي و صنعتي در آنها مي‌رويد. در دامنه اين ارتفاعات سرسبز و زيبا، چشمه‌ساران متعددي از دل كوه مي‌جوشد. طراوت و دلپذيري چشمه‌سارها، زيبايي كوهستان را دو چندان مي‌نمايد.
در فاصله ۱۷ كيلومتري روستا، بر دامه كوه سياه و در قسمت غربي شهر ريوش، آب معدني كريز واقع شده است. اين چشمه آب معدني، املاح و مواد معدني سودمندي دارد و هر ساله، گردشگران زيادي از شهرها و روستاهاي اطراف، براي استفاده از خواص درماني اين آب معدني، به روستا مراجعه مي‌كنند. آبشار بسيار زيبايي در نزديكي روستا قرار دارد. برخورد آب با سنگ‌ها و صداي گوشنواز آن، همراه با منظره سرسبز و زيباي درختان و گياهان كم نظير اطراف آبشار، سبب شده است كه هر ساله، گردشگران فراواني از آن ديدار كنند.
سد شاهي يا بند شاهي از جاذبه‌هاي تاريخي روستاست. اين سد كه در هزار متري روستا واقع شده، نشان دهنده تاريخ و گذشته با شكوه آن است كه امروزه به يكي از مكان‌هاي تاريخي و تفرجگاهي مورد توجه گردشگران تبديل شده است. اين اثر تاريخي، در فهرست آثار ملي ثبت شده است.
برگزاري مراسم و تشريفات ويژه اعياد و عزاداري‌هاي ملي و مذهبي در ميان مردم روستا كريز معمول است. آنان در آستانه تحويل سال نو به پيشواز عيد باستاني نوروز مي‌روند و مراسم شب يلدا، چهارشنبه سوري و سيزده به در را با رسوم ويژه آن برگزار مي‌كنند. در اعياد مذهبي به جشن و سرور و در ايام محرم و وفات و شهادت ائمه به عزاداري مي‌پردازند. اجراي انواع آوازها، ترانه‌ها و رقص‌هاي محلي همراه با نواختن آلات متنوع موسيقي، از ويژگي‌هاي جشن‌ها و عروسي‌هاي در روستاي كريز است.
پوشاك مردم روستاي كريز به تدريج به پوشاك رايج در شهرها تبديل شده است. برخي از زنان روستا در مراسم و جشن‌هاي محلي از لباس‌هاي محلي استفاده مي‌كنند. اين لباس‌هاي زيبا از پارچه‌هاي طرح‌دار با رنگ‌هاي شاد تهيه مي‌شوند و با زيورآلات و پولك‌هاي رنگي تزيين مي‌شوند.
صنايع دستي روستاي كريز مشتمل بر پارچه بافي و قالي بافي است كه به دست هنرمندانه زنان روستايي صورت مي‌گيرد.
انواع آش، اشكنه بند، كمه جوش، اشكنه سماق، اشكنه قورمه، گرماس، اشكنه گوجه فرنگي، اشكنه تخم خربزه، بلغور شير، خورشت كريا و قوروتي از غذاهاي محلي خوش طعم و لذيذ روستاي كريز است. طبخ انواع غذاهاي گوشتي مانند كباب‌ها و خورشت‌ها نيز، در روستا رواج دارد.
دسترسي: روستاي كريز از طريق شهر كاشمر با جاده‌اي آسفالت قابل دسترسي است.

مشكلات:۱٫نداشتن دبيرستان ۲٫نداشتن گاز ۳٫آسفالت نبودن كوچه ها ۴٫عدم آنتن دهي موبايل

keriz.ir/كريز/منبع:

استان خراسان رضوي

آبشار و آبگرم معدني كريز

اين پديده طبيعي در حاشيه جاده آسفالته كريز به ريوش در فاصله 15 كيلومتري شهر ريوش و به فاصله 3 كيلومتري روستاي كريز واقع گرديده و داراي آبگرم معدني با خاصيت هاي درماني است. در حاشيه ي اين مكان نيز دره بسيار با رودخانه اي پرآب، چشمه سارهاي آب سرد شيرين و گوارا وجود دارد. به اعتقاد كارشناسان، اين آبگرم معدني از نظر وجود مواد شيميايي در رتبه بالاتري از آبگرم فردوس قرار دارد.

/آبشار-و-آبگرم-معدني-كريز/seeiran.ir

آدرس:استان خراسان رضوي،شهرستان كاشمر،بخش كوهسرخ،روستاي كريز

وبلاگ چشمه سلطان ولي كريزAhmadesmaeili.blogfa.com

كد مطلب : 118410

كد: 276543

صبحگاه مشترك نيروي انتظامي خراسان رضوي

ا|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

تصاويركمترديده شده /حجت الاسلام علي اسماعيلي كريزي رييس سازمان قضايي نيروهاي مسلح خراسان رضوي

ا|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

تصاويركمترديده شده /حجت الاسلام علي اسماعيلي كريزي رييس سازمان قضايي نيروهاي مسلح خراسان رضوي

|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||ا

|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||ا||||||||||||

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||ا|||||

امام حسين (ع)

نسيم روزگار، سوم شعبان سال چهارم هجري قمري را ورق زد،

نوري طالع شد،ستار ه اي به درخشيد،

دومين فرزند ،على (ع) وفاطمه( س) جهان بشريت را منور ساخت،جشن وسرور افلاكيان راغرق شادي كرد، خبر مسرت بخش  ولادتش پيامبر گرامى اسلام (ص ) را راهي خانه حضرت على (ع) و  فاطمه (س ) ساخت، اراده فرمود نورديده اش رابه بيند.

او را در پارچه اى سفيد پيچيده و خدمت رسول اكرم (ص ) تقديم داشتند آن حضرت به گوش راست او اذان و به گوش چپش اقامه گفت.روزهاى اول ولادتش , امين وحى الهى نام شبير يعني حسين را از طرف خداوند براي او به ارمغان آورد ولادت ايشان ده ماه وبيست روز پس ازتولد برادرشان امام حسن (ع) اتفاق افتاده است.

هفتمين روز ولادت , گوسفندى را به عنوان عقيقه  ذبح كردند , سرنوزاد را تراشيده هم وزن موى سر او نقره صدقه دادند . دوران خوش كودكي ،دامن پرمهر مادر ، زانوي محبت پدر ، روي شانه ودوش پيامبر (ص)  ، ابراز علاقه شديد وي وبوسه هاي پدرانه اش برلب وصورت وپيشاني ولب خندهاي مليح او باحسين وبيان جمله معروف پيامبر( ص): حسين مني وانا من حسين، يعني حسين از من است ومن از حسينم، وخاطرات زيباي حضور خانوادگي در زير عبا ،كه  حديث شريف كسا آن را به تصوير كشيده است ،وعضو مؤثر جريان مباهله بودن ، به سرعت گذشت،هنوز بيش از  شش سال وچندماه از عمر شريف خود را سپري نكرده بود كه با رحلت جانكاه جد بزرگوارش پيامبر گرامي اسلام (ص) مواجه گشت ، وپس از آن شاهد انحراف ولايت از مسير اصلي خود، وبيست وپنج سال خانه نشيني ومظلوميت پدر و گريه هاي پرمعني مادر ودر نهايت هجو م به خانه وحي ، و شهادت مادر بود، مدت سى سال با پدر زيست . پدرى كه جز به انصاف حكم نكرد , و جز به طهارت و بندگى نگذرانيد , در تمام اين مدت , با دل و جان از اوامر پدر اطاعت  كرد,ومانند يك سرباز فداكار، به اتفاق برادر بزرگوارش امام حسن( ع) در جنگهاى جمل , صفين و نهروان شركت داشت.پس از شهادت حضرت على (ع ) امامت و رهبرى شيعيان به حسن بن على( ع ), فرزند بزرگ اميرالمؤمنين( ع ), منتقل گشت امام حسين (ع ) يار،و همراه برادر بود.  وقتى بنا به مصالح اسلام و جامعه مسلمانان و به دستور خداوند بزرگ , امام حسن (ع ) مجبوربه پذيرش آتش بسي به نام صلح با معاويه  شد،امام حسين( ع ) شريك رنج هاي وي گرديد  حتى يك روز كه معاويه  , در حضور امام حسن (ع ) وامام حسين( ع) دهان آلوده اش را به بدگويى نسبت به امام حسن( ع ) و پدر بزرگوارشان اميرمؤمنان ع) گشود, امام حسين (ع ) به دفاع برخاست تا سخن در گلوى معاويه بشكند و سزاى ناهنجاريش را به كنارش بگذارد, ولى امام حسن (ع ) او را به سكوت و خاموشى فراخواند ،امام حسين( ع ) پذيرا شد و به جايش بازگشت , آن گاه امام حسن (ع ) خود به پاسخ معاويه برآمد, و با بيانى رسا و كوبنده خاموشش ساخت .چون امام حسن (ع) از دنيا رحلت فرمود, امامت به امام حسين (ع ) منتقل شد، وي مي ديد كه معاويه با اتكا به قدرت اسلام , بر اريكه حكومت اسلام به ناحق تكيه زده , سخت مشغول تخريب اساس جامعه اسلامى و قوانين خداوند است ، از اين حكومت پوشالى مخرب به سختى رنج مي برد, ولى شرايط براي قيام ومباره فراهم نبود،و نمي توانست  او را از جايگاه حكومت اسلامى پايين بكشد, فعلا وظيفه سكوت است، چنانچه برادرش امام حسن( ع ) نيز وضعى مشابه او داشت.امام حسين (ع ) مي دانست اگر تصميمش را آشكار سازد  پيش از هر جنبش و حركت مفيدى  اورا به قتل مي رسانند، او از مرگ نمي ترسد وشهادت را فوز عظيم مي داند ،لكن مي داند به علت عدم آگاهي مردم، دستگاه فريب كار معاويه،اين قيام را، يك شورش معرفي كرده ،خون او، وهمراهانش را پايمال مي كنند، ونتيجه اي عايد اسلام نخواهد شد، ناچار صبررا پيشه ساخت.بنابراين تا معاويه زنده بود, چون برادر زيست و علم مخالفت هاى بزرگ نيفراخت , جز آن كه گاهى محيط و حركات و اعمال معاويه را به باد انتقاد مي گرفت و مردم رابه آينده نزديك اميدوار مي ساخت ،در تمام مدتى كه معاويه از مردم براى ولايتعهدى يزيد,بيعت مي گرفت , حسين (ع) به شدت با اومخالفت كرد, و هرگز تن به بيعت يزيد نداد و وليعهدى او را نپذيرفت و حتى گاهى سخنانى تند به معاويه گفت و نامه اى كوبنده براى او نوشت، معاويه هم در بيعت گرفتن براى يزيد, به او اصرارى نكرد ،زيرا براساس تجارب گذشته مي دانست كه مقابله باحسين (ع) براي دستگاه حكومت سنگين تمام مي شودوبايد با اومدارا كرد، معاويه بن ابوسفيان  درگذشت ويزيد پس از معاويه بر تخت حكومت اسلامى تكيه زد و خود را اميرالمؤمنين خواند و براى اين كه سلطنت ناحق و ستمگرانه اش را تثبيت كند, مصمم شد براى نامداران و شخصيتهاى اسلامى پيامى بفرستد و آنان را به بيعت با خويش بخواند. به همين منظور, نامه اى به حاكم مدينه به نام وليد بن عقبه    نوشت و در آن يادآور شد كه براى من از حسين( ع )بيعت

بگير و اگر مخالفت نمود اورا به قتل برسان فرماندار مدينه از امام (ع) دعوت كرد اين خبر را به امام حسين (ع )رساند و جواب مطالبه نمود. امام حسين( ع )  از مجلس خارج شد، وپاسخ رابه جلسه بعدي موكول كرد.

منبع : كتاب ياحسين، كربلا نوشته حجت الاسلام علي اسماعيلي كريزي

درباره امام حسين (ع) و واقعه ي كربلا

 

درباره امام حسين (ع), زندگينامه امام حسين (ع), شهادت امام حسين (ع), قيام امام حسين (ع), واقعه ي كربلا, امام حسين (ع ) در زمان معاويه, قيام حسينى, احاديثي درباره امام حسين (ع), نحوه شهادت امام حسين (ع), عاشورا, تاسوعا,امامت

درباره امام حسين (ع)

خلاصه اي از زندگاني امام حسين عليه السلام
ولادت
در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت (1) دومين فرزند برومند حضرت على وفاطمه , كه درود خدا بر ايشان باد, در خانه وحى و ولايت چشم به جهان گشود. چون خبر ولادتش به پيامبر گرامى اسلام (ص ) رسيد, به خانه حضرت على (ع ) و فاطمه (س ) آمد و اسما (2) را فرمود تا كودك را بياورد.اسما او را در پارچه اى سپيد پيچيد و خدمت رسول اكرم (ص ) برد, آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.(3)

به روزهاى اول يا هفتمين روز ولادت با سعادتش , امين وحى الهى , جبرئيل  فرود آمد و گفت : سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا, اين نوزاد را به نام پسر كوچك هارون (شبير) (4) كه به عربى (حسين ) خوانده مي شود نام بگذار.(5)چون على براى تو به سان هارون براى موسى بن عمران است , جز آن كه تو خاتم پيغمبران هستى .و به اين ترتيب نام پرعظمت حسين از جانب پروردگار, براى دومين فرزند فاطمه (س ) انتخاب شد.

به روز هفتم ولادتش , فاطمه زهرا كه سلام خداوند بر او باد, گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقيقه (6) كشت, و سر آن حضرت را تراشيد و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد. (7)

 

حسين (ع ) و پيامبر (ص )
از ولادت حسين بن على (ع ) كه در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص ) كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد, مردم از اظهار محبت و لطفى كه پيامبر راستين اسلام (ص ) درباره حسين (ع ) ابراز ميداشت, به بزرگوارى و مقام شامخ پيشواى سوم آگاه شدند.
سلمان فارسى مي گويد: ديدم كه رسول خدا (ص ) حسين (ع ) را بر زانوى خويش نهاده او را مي بوسيد و مي فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى, تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى, تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجتهاى خدايى كه نُه نفرند و خاتم ايشان ,قائم ايشان (امام زمان عج ) مي باشد. (8)

انس بن مالك روايت مي كند: وقتى از پيامبر پرسيدند كدام يك از اهل بيت خود را بيشتر دوست مي دارى , فرمود: حسن و حسين را, (9) بارها رسول گرامى حسن (ع ) و حسين (ع ) را به سينه مي فشرد وآنان را مي بوييد و مي بوسيد. (10)

ابوهريره كه از مزدوران معاويه و از دشمنان خاندان امامت است , در عين حال اعتراف مي كند كه :رسول اكرم را ديدم كه حسن و حسين را بر شانه هاى خويش نشانده بود و به سوى مامي آمد, وقتى به ما رسيد فرمود هر كس اين دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته , و هر كه با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است.(11)عاليترين, صميميترين و گوياترين رابطه معنوى و ملكوتى بين پيامبر و حسين را ميتوان در اين جمله رسول گرامى اسلام(ص )خواند كه فرمود:حسين از من و من ازحسينم (12)

 

 حسين (ع ) با پدر
شش سال از عمرش با پيامبر بزرگوار سپرى شد, و آن گاه كه رسول خدا (ص ) چشم از جهان فروبست و به لقاى پروردگار شتافت , مدت سى سال با پدر زيست. پدرى كه جز به انصاف حكم نكرد , و جز به طهارت و بندگى نگذرانيد, جز خدا نديد و جز خدا نخواست و جز خدا نيافت.پدرى كه در زمان حكومتش لحظه اى او را آرام نگذاشتند ,همچنان كه به هنگام غصب خلافتش جز به آزارش برنخاستند.

در تمام اين مدت , با دل و جان از اوامر پدر اطاعت مي كرد, و در چند سالى كه حضرت على (ع ) متصدى خلافت ظاهرى شد, حضرت حسين (ع ) در راه پيشبرد اهداف اسلامى , مانند يك سرباز فداكار، همچون برادر بزرگوارش مي كوشيد, و در جنگهاى جمل , صفين و نهروان شركت داشت.(13)
به اين ترتيب , از پدرش اميرالمؤمنين(ع ) و دين خدا حمايت كرد و حتى گاهى در حضور جمعيت به غاصبين خلافت اعتراض مي كرد. در زمان حكومت عمر, امام حسين (ع ) وارد مسجد شد, خليفه دوم را بر منبر رسول الله (ص ) مشاهده كرد كه سخن ميگفت. بي درنگ از منبر بالا رفت و فرياد زد: از منبرپدرم فرود آى .... (14)

امام حسين (ع ) با برادر
پس از شهادت حضرت على (ع ), به فرموده رسول خدا (ص ) و وصيت اميرالمؤمنين (ع ) امامت و رهبرى شيعيان به حسن بن على (ع ), فرزند بزرگ اميرالمؤمنين (ع ), منتقل گشت و بر همه مردم واجب و لازم آمد كه به فرامين پيشوايشان امام حسن (ع ) گوش فرادارند. امام حسين (ع ) كه دست پرورد وحى محمدى و ولايت علوى بود, همراه و همكار و همفكر برادرش بود. چنان كه وقتى بنا بر مصالح اسلام و جامعه مسلمانان و به دستور خداوند بزرگ,امام حسن (ع ) مجبور شد كه با معاويه صلح كند و آن همه ناراحتي ها را تحمل نمايد, امام حسين (ع ) شريك رنج هاى برادر بود و چون ميدانست كه اين صلح به صلاح اسلام و مسلمين است , هرگز اعتراض به برادر نداشت.

 

 

 

 حتى يك روز كه معاويه , در حضور امام حسن (ع ) وامام حسين (ع ) دهان آلوده اش را به بدگويى نسبت به امام حسن (ع ) و پدر بزرگوارشان اميرمؤمنان (ع ) گشود, امام حسين (ع ) به دفاع برخاست تا سخن در گلوى معاويه بشكند و سزاى ناهنجاريش را به كنارش بگذارد, ولى امام حسن (ع ) او را به سكوت و خاموشى فراخواند, امام حسين (ع ) پذيرا شد و به جايش بازگشت , آن گاه امام حسن (ع ) خود به پاسخ معاويه برآمد, و با بيانى رسا و كوبنده خاموشش ساخت . (15)

امام حسين (ع ) در زمان معاويه
چون امام حسن (سلام خدا و فرشتگان خدا بر او باد) به شهادت رسيدند, به گفته رسول خدا (ص ) و اميرالمؤمنين (ع ) و وصيت حسن بن على (ع ) امامت و رهبرى شيعيان به امام حسين (ع ) منتقل شد و از طرف خدا مأمور رهبرى جامعه گرديد.

امام حسين (ع ) مي ديد كه معاويه با اتكا به قدرت اسلام , بر اريكه حكومت اسلام به ناحق تكيه زده , سخت مشغول تخريب اساس جامعه اسلامى و قوانين خداوند است و از اين حكومت پوشالى مخرب به سختى رنج مي برد, ولى نمي توانست دستى فراز آورد وقدرتى فراهم كند تا او را از جايگاه حكومت اسلامى پايين بكشد, چنانچه برادرش امام حسن (ع ) نيز وضعى مشابه او داشت.

امام حسين (ع ) مي دانست اگر تصميمش را آشكار سازد و به سازندگى قدرت بپردازد, پيش از هر جنبش و حركت مفيدى به قتلش مي رسانند, ناچار دندان بر جگر نهاد و صبررا پيشه ساخت كه اگر بر مي خاست , پيش از اقدام به دسيسه به شهادت رساندن, از اين كشته شدن هيچ نتيجه اى گرفته نمي شد. بنابراين تا معاويه زنده بود, چون برادر زيست و علم مخالفت هاى بزرگ نيفراخت , جز آن كه گاهى محيط و حركات و اعمال معاويه را به باد انتقاد مي گرفت و مردم رابه آينده نزديك اميدوار مي ساخت كه اقدام مؤثرى خواهد نمود.

 

در تمام طول مدتى كه معاويه از مردم براى ولايتعهدى يزيد, بيعت مي گرفت , حسين به شدت با اومخالفت كرد, و هرگز تن به بيعت يزيد نداد و وليعهدى او را نپذيرفت و حتى گاهى سخنانى تند به معاويه گفت و يا نامه اى كوبنده براى او نوشت .(16) معاويه هم در بيعت گرفتن براى يزيد, به او اصرارى نكرد و امام (ع ) همچنين بود و ماند تا معاويه درگذشت ...

 

 

 

قيام حسينى
يزيد پس از معاويه بر تخت حكومت اسلامى تكيه زد و خود را اميرالمؤمنين خواند و براى اين كه سلطنت ناحق و ستمگرانه اش را تثبيت كند, مصمم شد براى نامداران و شخصيتهاى اسلامى پيامى بفرستد و آنان را به بيعت با خويش بخواند. به همين منظور, نامه اى به حاكم مدينه نوشت و در آن يادآور شد كه براى من از حسين (ع )بيعت بگير و اگر مخالفت نمود بقتلش برسان .

حاكم اين خبر را به امام حسين (ع )رسانيد و جواب مطالبه نمود. امام حسين (ع ) چنين فرمود: انا لله و انا اليه راجعون و على الاسلام السلام اذا بليت الامة براع مثل يزيد.(17) آن گاه كه افرادى چون يزيد, (شرابخوار و قمارباز و بي ايمان و ناپاك كه حتى ظاهر اسلام را هم مراعات نمي كند) بر مسند حكومت اسلامى بنشيند, بايد فاتحه اسلام را خواند.(زيرا اين گونه زمامدارها با نيروى اسلام و به نام اسلام , اسلام را از بين ميبرند.)

امام حسين (ع ) مي دانست اينك كه حكومت يزيد را به رسميت نشناخته است,اگر در مدينه بماند به قتلش مي رسانندش, لذا به امر پروردگار, شبانه و مخفى از مدينه به سوى مكه حركت كرد. آمدن آن حضرت به مكه , همراه با سرباز زدن او از بيعت يزيد, در بين مردم مكه و مدينه انتشار يافت , و اين خبر تا به كوفه هم رسيد.

 

كوفيان ازامام حسين (ع ) كه در مكه به سر مي برد دعوت كردند تا به سوى آنان آيد و زمامدار امورشان باشد. امام (ع ) مسلم بن عقيل , پسر عموى خويش را به كوفه فرستاد تا حركت و واكنش اجتماع كوفى را از نزديك ببيند و برايش بنويسد. مسلم به كوفه رسيد و با استقبال گرم و بي سابقه اى روبرو شد, هزاران نفر به عنوان نايب امام (ع ) با او بيعت كردند, و مسلم هم نامه اى به امام حسين (ع ) نگاشت و حركت فورى امام (ع ) را لازم گزارش داد.

هر چند امام حسين (ع ) كوفيان را به خوبى مي شناخت , و بي وفايى و بي دينيشان را در زمان حكومت پدر و برادر ديده بود و مي دانست به گفته ها و بيعتشان با مسلم نمي توان اعتماد كرد, و ليكن براى اتمام حجت و اجراى اوامر پروردگار تصميم گرفت كه به سوى كوفه حركت كند.با اين حال تا هشتم ذيحجه , يعنى روزى كه همه مردم مكه عازم رفتن به منى بودند (18) و هر كس در راه مكه جا مانده بود با عجله تمام مي خواست خود را به مكه برساند, آن حضرت در مكه ماند و در چنين روزى با اهل بيت و ياران خود, از مكه به طرف عراق خارج شد و با اين كار هم به وظيفه خويش عمل كرد و هم به مسلمانان جهان فهماند كه پسر پيغمبر امت , يزيد را به رسميت نشناخته و با او بيعت نكرده ,بلكه عليه او قيام كرده است .

يزيد كه حركت مسلم را به سوى كوفه دريافته و از بيعت كوفيان با او آگاه شده بود, ابن زياد را (كه از پليدترين ياران يزيد و از كثيفترين طرفداران حكومت بنى اميه بود) به كوفه فرستاد.ابن زياد از ضعف ايمان و دورويى و ترس مردم كوفه استفاده نمود و با تهديد وارعاب , آنان را از دور و بر مسلم پراكنده ساخت , و مسلم به تنهايى با عمال ابن زياد به نبرد پرداخت , و پس از جنگى دلاورانه و شگفت , با شجاعت شهيد شد.(سلام خدا بر او باد).و ابن زياد جامعه دورو و خيانتكار و بي ايمان كوفه را عليه امام حسين (ع ) برانگيخت , و كار به جايى رسيد كه عده اى از همان كسانى كه براى امام (ع ) دعوتنامه نوشته بودند, سلاح جنگ پوشيدند و منتظر ماندند تا امام حسين (ع ) از راه برسد و به قتلش برسانند.

امام حسين (ع ) از همان شبى كه از مدينه بيرون آمد, و در تمام مدتى كه در مكه اقامت گزيد, و در طول راه مكه به كربلا, تا هنگام شهادت , گاهى به اشاره , گاهى به صراحت , اعلان ميداشت كه :

مقصود من از حركت , رسوا ساختن حكومت ضد اسلامى يزيد وبرپاداشتن امر به معروف و نهى از منكر و ايستادگى در برابر ظلم و ستمگرى است وجز حمايت قرآن و زنده داشتن دين محمدى هدفى ندارم .

  و اين مأموريتى بود كه خداوند به او واگذار نموده بود, حتى اگر به كشته شدن خود و اصحاب و فرزندان و اسيرى خانواده اش اتمام پذيرد.

رسول گرامى (ص) و اميرمؤمنان (ع) و حسن بن على (ع) پيشوايان پيشين اسلام, شهادت امام حسين (ع) را بارها بيان فرموده بودند.حتى در هنگام ولادت امام حسين (ع ),رسول گرانمايه اسلام (ص ) شهادتش را تذكر داده بود. (19) و خود امام حسين (ع ) به علم امامت ميدانست كه آخر اين سفر به شهادتش مي انجامد, ولى او كسى نبود كه در برابر دستور آسمانى و فرمان خدا براى جان خود ارزشى قائل باشد, يا از اسارت خانواده اش واهمه اى به دل راه دهد. او آن كس بود كه بلا را و شهادت را سعادت مي پنداشت . (سلام ابدى خدا بر او باد) .

خبر شهادت حسين (ع ) در كربلا به قدرى در اجتماع اسلامى مورد گفتگو واقع شده بود كه عامه مردم از پايان اين سفر مطلع بودند. چون جسته و گريخته, از رسول الله (ص ) و اميرالمؤمنين (ع ) و امام حسن بن على (ع ) و ديگر بزرگان صدر اسلام شنيده بودند. بدين سان حركت امام حسين (ع ) با آن درگيري ها و ناراحتي ها احتمال كشته شدنش را در اذهان عامه تشديد كرد.

 

به ويژه كه خود در طول راه مي فرمود: من كان باذلا فينا مهجته و موطنا على لقاء الله نفسه فليرحل معنا. (20) هر كس حاضر است در راه ما از جان خويش بگذرد و به ملاقات پروردگار بشتابد,همراه ما بيايد. و لذا در بعضى از دوستان اين توهم پيش آمد كه حضرتش را از اين سفر منصرف سازند، غافل از اين كه فرزند على بن ابى طالب (ع ) امام و جانشين پيامبر, و از ديگران به وظيفه خويش آگاه تر است و هرگز از آنچه خدا بر عهده او نهاده، دست نخواهد كشيد.

بارى امام حسين (ع ) با همه اين افكار و نظريه ها كه اطرافش را گرفته بود به راه خويش ادامه داد, و كوچكترين خللى در تصميمش راه نيافت .سرانجام  رفت, و شهادت را دريافت. نه خود تنها, بلكه با اصحاب و فرزندان كه هر يك ستاره اى درخشان در افق اسلام بودند, رفتند و كشته شدند,و خون هايشان شن هاى گرم دشت كربلا را لاله باران كرد تا جامعه مسلمانان بفهمد يزيد (باقيمانده بسترهاى گناه آلود خاندان اميه) جانشين رسول خدا نيست , و اساسا اسلام از بنى اميه و بنى اميه از اسلام جداست.

 

 

 
راستى هرگز انديشيده ايد اگر شهادت جانگداز و حماسه آفرين حسين (ع) به وقوع نمي پيوست و مردم يزيد را خليفه پيغمبر (ص ) مي دانستند, و آن گاه اخبار دربار يزيد و شهوت راني هاى او و عمالش را مي شنيدند, چقدر از اسلام متنفر مي شدند, زيرا اسلامى كه خليفه پيغمبرش يزيد باشد, به راستى نيز تنفرآور است ... و خاندان پاك حضرت امام حسين (ع ) نيز اسير شدند تا آخرين رسالت اين شهادت رابه گوش مردم برسانند.

 

و شنيديم و خوانديم كه در شهرها, در بازارها, در مسجدها, در بارگاه متعفن پسر زياد و دربار نكبت بار يزيد, هماره و همه جا دهان گشودند وفرياد زدند, و پرده زيباى فريب را از چهره زشت و جنايتكار جيره خواران بنى اميه برداشتند و ثابت كردند كه يزيد سگباز وشرابخوار است, هرگز لياقت خلافت ندارد و اين اريكه اى كه او بر آن تكيه زده جايگاه او نيست. سخنانشان رسالت شهادت حسينى را تكميل كرد, طوفانى در جانها برانگيختند, چنان كه نام يزيد تا هميشه مترادف با هر پستى و رذالت و دنائت گرديد و همه آرزوهاى طلايى و شيطانيش چون نقش بر آب گشت.

نگرشى ژرف ميخواهد تا بتوان بر همه ابعاد اين شهادت عظيم و پرنتيجه دست يافت.از همان اوان شهادتش تا كنون , دوستان و شيعيانش , و همه آنان كه به شرافت و عظمت انسان ارج مي گذارند, همه ساله سالروز به خون غلتيدنش را, سالروز قيام و شهادتش را با سياهپوشى و عزادارى محترم مي شمارند, و خلوص خويش را با گريه بر مصايب آن بزرگوار ابراز ميدارند.

 

پيشوايان معصوم ما, هماره به واقعه كربلا و به زنده داشتن آن عنايتى خاص داشتند. غير از اين كه خود به زيارت مرقدش مي شتافتند و عزايش را بر پا مي داشتند, در فضيلت عزادارى و محزون بودن براى آن بزرگوار, گفتارهاى متعددى ايراد فرموده اند.

ابوعماره گويد: روزى به حضور امام ششم صادق آل محمد (ع ) رسيدم , فرمود اشعارى درسوگوارى حسين براى ما بخوان . وقتى شروع به خواندن نمودم صداى گريه حضرت برخاست , من مي خواندم و آن عزيز مي گريست , چندان كه صداى گريه از خانه برخاست . بعد از آن كه اشعار را تمام كردم , امام (ع ) در فضليت و ثواب مرثيه و گرياندن مردم بر امام حسين (ع ) مطالبى بيان فرمود. (21)

نيز از آن جناب است كه فرمود: گريستن و بي تابى كردن در هيچ مصيبتى شايسته نيست مگر در مصيبت حسين بن على , كه ثواب و جزايى گرانمايه دارد. (22) باقرالعلوم , امام پنجم (ع ) به محمد بن مسلم كه يكى از اصحاب بزرگ او است فرمود: به شيعيان ما بگوييد كه به زيارت مرقد حسين بروند, زيرا بر هر شخص باايمانى كه به امامت ما معترف است , زيارت قبر اباعبدالله لازم ميباشد. (23)

امام صادق (ع ) مي فرمايد: ان زيارة الحسين عليه السلام افضل ما يكون من الاعمال . همانا زيارت حسين (ع ) از هر عمل پسنديده اى ارزش و فضيلتش بيشتر است . (24) زيرا كه اين زيارت در حقيقت مدرسه بزرگ و عظيم است كه به جهانيان درس ايمان و عمل صالح مي دهد و گويى روح را به سوى ملكوت خوبي ها و پاكدامني ها و فداكاري ها پرواز مي دهد.

 

هر چند عزادارى و گريه بر مصايب حسين بن على (ع ), و مشرف شدن به زيارت قبرش و بازنماياندن تاريخ پرشكوه و حماسه ساز كربلايش ارزش و معيارى والا دارد, لكن بايد دانست كه نبايد تنها به اين زيارت ها و گريه ها و غم گساريدن اكتفا كرد, بلكه همه اين تظاهرات , فلسفه ديندارى, فداكارى و حمايت از قوانين آسمانى را به ما گوشزدمينمايد, و هدف هم جز اين نيست , و نياز بزرگ ما از درگاه حسينى آموختن انسانيت و خالى بودن دل از هر چه غير از خداست ميباشد, و گرنه اگر فقط به صورت ظاهر قضيه بپردازيم , هدف مقدس حسينى به فراموشى مي گرايد.

-----------------------------------------------------------
پي نوشتها:
 (1) در سال و ماه و روز ولادت امام حسين (ع ) اقوال ديگرى هم گفته شده است , ولى ما قول مشهور بين شيعه را نقل كرديم . ر. به . ك . اعلام الورى طبرسى , ص 213.
(2) احتمال دارد منظور از اسما, دختر يزيد بن سكن انصارى باشد. ر. به . ك . اعيان الشيعه , جزء 11 , ص 167.
(3) امالى شيخ طوسى , ج 1, ص 377.
(4) شبر بر وزن حسن , و شبير بر وزن حسين , و مبشر بر وزن محسن , نام پسران هارون بوده است و بوده است و پيغمبر اسلام (ص ) فرزندان خود حسن و حسين و محسن را به اين سه نام ناميده است - تاج العروس , ج 3 , ص 389, اين سه كلمه در زبان عبرى همان معنى رادارد كه حسن و حسين و محسن در زبان عربى دارد - لسان العرب , ج 66, ص 60.
(5) معانى الاخبار, ص 57./(6) در منابع اسلامى درباره عقيقه سفارش فراوان شده و براى سلامتى فرزند بسيارمؤثر دانسته شده است . ر. به . ك . وسائل الشيعه , ج 15, ص 143 به بعد.
(7) كافى , ج 6, ص 33./(8) مقتل خوارزمى , ج 1, ص 146 - كمال الدين صدوق , ص 152./(9) سنن ترمذى , ج 5, ص 323./(10) ذخائر العقبى , ص 122./(11) الاصابه , ج 11, ص 30.
(12) سنن ترمذى , ج 5, ص 324 - در اين قسمت رواياتى كه در كتابهاى اهل تسنن آمده است نقل شد تا براى آنها هم سنديت داشته باشد.
(13) الاصابه , ج 1, ص 333.(14) تذكرة الخواص ابن جوزى , ص 34 - الاصابه , ج 1, ص 333, آن طور كه بعضى ازمورخين گفتهاند اين موضوع تقريبا در سن ده سالگى امام حسين (ع ) اتفاق افتاده است .
(15) ارشاد مفيد, ص 173./(16) رجال كشى , ص 94 - كشف الغمة , ج 2, ص 206./(17) مقتل خوارزمى , ج 1, ص 184 - لهوف , ص 20./(18) روز هشتم ماه ذيحجه مستحب است كه حاجيها به منى بروند, و در آن زمان به اين حكم استحبابى عمل ميكردند, ولى در زمان ما مرسوم شده است كه از روز هشتم يكسره به عرفات ميروند.
(19) كامل الزيارات , ص 68 به بعد - مشير الاحزان , ص 9./(20) لهوف , ص 53./(21) كامل الزيارات , ص 105.
(22) كامل الزيارات , ص 101./(23) كامل الزيارات , ص 121./(24) كامل الزيارات , ص 147.

 

گردآوري دين وانديشه آكاايران

نويسنده: على نظرى منفرد

www.sarbazaneislam.com/khotbe

سند : لهوف سيد بن طاووس

www.sarbazaneislam.com/khotbe

www.sarbazaneislam.com/imam-hosein-zendegani.html

شهيدآويني*

خلاصه اي از زندگاني امام حسين عليه السلام

حسين (ع ) با پدر

شش سال از عمرش با پيامبر بزرگوار سپرى شد, و آن گاه كه رسول خدا (ص ) چشم از جهان فروبست و به لقاى پروردگار شتافت , مدت سى سال با پدر زيست . پدرى كه جز به انصاف حكم نكرد , و جز به طهارت و بندگى نگذرانيد , جز خدا نديد و جز خدا نخواست و جز خدا نيافت . پدرى كه در زمان حكومتش لحظه اى او را آرام نگذاشتند ,همچنان كه به هنگام غصب خلافتش جز به آزارش برنخاستند...
در تمام اين مدت , با دل و جان از اوامر پدر اطاعت مي كرد, و در چند سالى كه حضرت على (ع ) متصدى خلافت ظاهرى شد, حضرت حسين (ع ) در راه پيشبرد اهداف اسلامى , مانند يك سرباز فداكار، همچون برادر بزرگوارش مي كوشيد, و در جنگهاى جمل , صفين و نهروان شركت داشت.(13)
به اين ترتيب , از پدرش اميرالمؤمنين(ع ) و دين خدا حمايت كرد و حتى گاهى در حضور جمعيت به غاصبين خلافت اعتراض مي كرد. در زمان حكومت عمر, امام حسين (ع ) وارد مسجد شد, خليفه دوم را بر منبر رسول الله (ص ) مشاهده كرد كه سخن ميگفت. بي درنگ از منبر بالا رفت و فرياد زد: از منبرپدرم فرود آى .... (14)

امام حسين (ع ) با برادر

پس از شهادت حضرت على (ع ), به فرموده رسول خدا (ص ) و وصيت اميرالمؤمنين (ع ) امامت و رهبرى شيعيان به حسن بن على (ع ), فرزند بزرگ اميرالمؤمنين (ع ), منتقل گشت و بر همه مردم واجب و لازم آمد كه به فرامين پيشوايشان امام حسن (ع ) گوش فرادارند. امام حسين (ع ) كه دست پرورد وحى محمدى و ولايت علوى بود, همراه و همكار و همفكر برادرش بود. چنان كه وقتى بنا بر مصالح اسلام و جامعه مسلمانان و به دستور خداوند بزرگ , امام حسن (ع ) مجبور شد كه با معاويه صلح كند و آن همه ناراحتي ها را تحمل نمايد, امام حسين (ع ) شريك رنج هاى برادر بود و چون ميدانست كه اين صلح به صلاح اسلام و مسلمين است , هرگز اعتراض به برادر نداشت .
حتى يك روز كه معاويه , در حضور امام حسن (ع ) وامام حسين (ع ) دهان آلوده اش را به بدگويى نسبت به امام حسن (ع ) و پدر بزرگوارشان اميرمؤمنان (ع ) گشود, امام حسين (ع ) به دفاع برخاست تا سخن در گلوى معاويه بشكند و سزاى ناهنجاريش را به كنارش بگذارد, ولى امام حسن (ع ) او را به سكوت و خاموشى فراخواند, امام حسين (ع ) پذيرا شد و به جايش بازگشت , آن گاه امام حسن (ع ) خود به پاسخ معاويه برآمد, و با بيانى رسا و كوبنده خاموشش ساخت . (15)

امام حسين (ع ) در زمان معاويه

چون امام حسن (سلام خدا و فرشتگان خدا بر او باد) به شهادت رسيدند, به گفته رسول خدا (ص ) و اميرالمؤمنين (ع ) و وصيت حسن بن على (ع ) امامت و رهبرى شيعيان به امام حسين (ع ) منتقل شد و از طرف خدا مأمور رهبرى جامعه گرديد. امام حسين (ع ) مي ديد كه معاويه با اتكا به قدرت اسلام , بر اريكه حكومت اسلام به ناحق تكيه زده , سخت مشغول تخريب اساس جامعه اسلامى و قوانين خداوند است و از اين حكومت پوشالى مخرب به سختى رنج مي برد, ولى نمي توانست دستى فراز آورد وقدرتى فراهم كند تا او را از جايگاه حكومت اسلامى پايين بكشد, چنانچه برادرش امام حسن (ع ) نيز وضعى مشابه او داشت.
امام حسين (ع ) مي دانست اگر تصميمش را آشكار سازد و به سازندگى قدرت بپردازد, پيش از هر جنبش و حركت مفيدى به قتلش مي رسانند, ناچار دندان بر جگر نهاد و صبررا پيشه ساخت كه اگر بر مي خاست , پيش از اقدام به دسيسه به شهادت رساندن, از اين كشته شدن هيچ نتيجه اى گرفته نمي شد. بنابراين تا معاويه زنده بود, چون برادر زيست و علم مخالفت هاى بزرگ نيفراخت , جز آن كه گاهى محيط و حركات و اعمال معاويه را به باد انتقاد مي گرفت و مردم رابه آينده نزديك اميدوار مي ساخت كه اقدام مؤثرى خواهد نمود.
در تمام طول مدتى كه معاويه از مردم براى ولايتعهدى يزيد, بيعت مي گرفت , حسين به شدت با اومخالفت كرد, و هرگز تن به بيعت يزيد نداد و وليعهدى او را نپذيرفت و حتى گاهى سخنانى تند به معاويه گفت و يا نامه اى كوبنده براى او نوشت .(16) معاويه هم در بيعت گرفتن براى يزيد, به او اصرارى نكرد و امام (ع ) همچنين بود و ماند تا معاويه درگذشت ...

قيام حسينى

يزيد پس از معاويه بر تخت حكومت اسلامى تكيه زد و خود را اميرالمؤمنين خواند و براى اين كه سلطنت ناحق و ستمگرانه اش را تثبيت كند, مصمم شد براى نامداران و شخصيتهاى اسلامى پيامى بفرستد و آنان را به بيعت با خويش بخواند. به همين منظور, نامه اى به حاكم مدينه نوشت و در آن يادآور شد كه براى من از حسين (ع )بيعت بگير و اگر مخالفت نمود بقتلش برسان .
حاكم اين خبر را به امام حسين (ع )رسانيد و جواب مطالبه نمود. امام حسين (ع ) چنين فرمود: انا لله و انا اليه راجعون و على الاسلام السلام اذا بليت الامة براع مثل يزيد.(17) آن گاه كه افرادى چون يزيد, (شرابخوار و قمارباز و بي ايمان و ناپاك كه حتى ظاهر اسلام را هم مراعات نمي كند) بر مسند حكومت اسلامى بنشيند, بايد فاتحه اسلام را خواند.(زيرا اين گونه زمامدارها با نيروى اسلام و به نام اسلام , اسلام را از بين ميبرند.)
امام حسين (ع ) مي دانست اينك كه حكومت يزيد را به رسميت نشناخته است , اگر در مدينه بماند به قتلش مي رسانندش, لذا به امر پروردگار, شبانه و مخفى از مدينه به سوى مكه حركت كرد. آمدن آن حضرت به مكه , همراه با سرباز زدن او از بيعت يزيد, در بين مردم مكه و مدينه انتشار يافت , و اين خبر تا به كوفه هم رسيد. كوفيان ازامام حسين (ع ) كه در مكه به سر مي برد دعوت كردند تا به سوى آنان آيد و زمامدار امورشان باشد. امام (ع ) مسلم بن عقيل , پسر عموى خويش را به كوفه فرستاد تا حركت و واكنش اجتماع كوفى را از نزديك ببيند و برايش بنويسد. مسلم به كوفه رسيد و با استقبال گرم و بي سابقه اى روبرو شد, هزاران نفر به عنوان نايب امام (ع ) با او بيعت كردند, و مسلم هم نامه اى به امام حسين (ع ) نگاشت و حركت فورى امام (ع ) را لازم گزارش داد.
هر چند امام حسين (ع ) كوفيان را به خوبى مي شناخت , و بي وفايى و بي دينيشان را در زمان حكومت پدر و برادر ديده بود و مي دانست به گفته ها و بيعتشان با مسلم نمي توان اعتماد كرد, و ليكن براى اتمام حجت و اجراى اوامر پروردگار تصميم گرفت كه به سوى كوفه حركت كند.با اين حال تا هشتم ذيحجه , يعنى روزى كه همه مردم مكه عازم رفتن به منى بودند (18) و هر كس در راه مكه جا مانده بود با عجله تمام مي خواست خود را به مكه برساند, آن حضرت در مكه ماند و در چنين روزى با اهل بيت و ياران خود, از مكه به طرف عراق خارج شد و با اين كار هم به وظيفه خويش عمل كرد و هم به مسلمانان جهان فهماند كه پسر پيغمبر امت , يزيد را به رسميت نشناخته و با او بيعت نكرده ,بلكه عليه او قيام كرده است .
يزيد كه حركت مسلم را به سوى كوفه دريافته و از بيعت كوفيان با او آگاه شده بود, ابن زياد را (كه از پليدترين ياران يزيد و از كثيفترين طرفداران حكومت بنى اميه بود) به كوفه فرستاد.ابن زياد از ضعف ايمان و دورويى و ترس مردم كوفه استفاده نمود و با تهديد وارعاب , آنان را از دور و بر مسلم پراكنده ساخت , و مسلم به تنهايى با عمال ابن زياد به نبرد پرداخت , و پس از جنگى دلاورانه و شگفت , با شجاعت شهيد شد.(سلام خدا بر او باد).و ابن زياد جامعه دورو و خيانتكار و بي ايمان كوفه را عليه امام حسين (ع ) برانگيخت , و كار به جايى رسيد كه عده اى از همان كسانى كه براى امام (ع ) دعوتنامه نوشته بودند, سلاح جنگ پوشيدند و منتظر ماندند تا امام حسين (ع ) از راه برسد و به قتلش برسانند.
امام حسين (ع ) از همان شبى كه از مدينه بيرون آمد, و در تمام مدتى كه در مكه اقامت گزيد, و در طول راه مكه به كربلا, تا هنگام شهادت , گاهى به اشاره , گاهى به صراحت , اعلان ميداشت كه : مقصود من از حركت , رسوا ساختن حكومت ضد اسلامى يزيد وبرپاداشتن امر به معروف و نهى از منكر و ايستادگى در برابر ظلم و ستمگرى است وجز حمايت قرآن و زنده داشتن دين محمدى هدفى ندارم . و اين مأموريتى بود كه خداوند به او واگذار نموده بود, حتى اگر به كشته شدن خود و اصحاب و فرزندان و اسيرى خانواده اش اتمام پذيرد.
رسول گرامى (ص ) و اميرمؤمنان (ع ) و حسن بن على (ع ) پيشوايان پيشين اسلام , شهادت امام حسين (ع ) را بارها بيان فرموده بودند. حتى در هنگام ولادت امام حسين (ع ),رسول گرانمايه اسلام (ص ) شهادتش را تذكر داده بود. (19) و خود امام حسين (ع ) به علم امامت ميدانست كه آخر اين سفر به شهادتش مي انجامد, ولى او كسى نبود كه در برابر دستور آسمانى و فرمان خدا براى جان خود ارزشى قائل باشد, يا از اسارت خانواده اش واهمه اى به دل راه دهد. او آن كس بود كه بلا را و شهادت را سعادت مي پنداشت . (سلام ابدى خدا بر او باد) .
خبر شهادت حسين (ع ) در كربلا به قدرى در اجتماع اسلامى مورد گفتگو واقع شده بود كه عامه مردم از پايان اين سفر مطلع بودند. چون جسته و گريخته , از رسول الله (ص ) و اميرالمؤمنين (ع ) و امام حسن بن على (ع ) و ديگر بزرگان صدر اسلام شنيده بودند. بدين سان حركت امام حسين (ع ) با آن درگيري ها و ناراحتي ها احتمال كشته شدنش را در اذهان عامه تشديد كرد. به ويژه كه خود در طول راه مي فرمود: من كان باذلا فينا مهجته و موطنا على لقاء الله نفسه فليرحل معنا. (20) هر كس حاضر است در راه ما از جان خويش بگذرد و به ملاقات پروردگار بشتابد,همراه ما بيايد. و لذا در بعضى از دوستان اين توهم پيش آمد كه حضرتش را از اين سفر منصرف سازند، غافل از اين كه فرزند على بن ابى طالب (ع ) امام و جانشين پيامبر, و از ديگران به وظيفه خويش آگاه تر است و هرگز از آنچه خدا بر عهده او نهاده، دست نخواهد كشيد.
بارى امام حسين (ع ) با همه اين افكار و نظريه ها كه اطرافش را گرفته بود به راه خويش ادامه داد, و كوچكترين خللى در تصميمش راه نيافت .سرانجام  رفت , و شهادت را دريافت . نه خود تنها, بلكه با اصحاب و فرزندان كه هر يك ستاره اى درخشان در افق اسلام بودند, رفتند و كشته شدند, و خون هايشان شن هاى گرم دشت كربلا را لاله باران كرد تا جامعه مسلمانان بفهمد يزيد (باقيمانده بسترهاى گناه آلود خاندان اميه ) جانشين رسول خدا نيست , و اساسا اسلام از بنى اميه و بنى اميه از اسلام جداست .
راستى هرگز انديشيده ايد اگر شهادت جانگداز و حماسه آفرين حسين (ع ) به وقوع نمي پيوست و مردم يزيد را خليفه پيغمبر (ص ) مي دانستند, و آن گاه اخبار دربار يزيد و شهوت راني هاى او و عمالش را مي شنيدند, چقدر از اسلام متنفر مي شدند, زيرا اسلامى كه خليفه پيغمبرش يزيد باشد, به راستى نيز تنفرآور است ... و خاندان پاك حضرت امام حسين (ع ) نيز اسير شدند تا آخرين رسالت اين شهادت رابه گوش مردم برسانند.و شنيديم و خوانديم كه در شهرها, در بازارها, در مسجدها, در بارگاه متعفن پسر زياد و دربار نكبت بار يزيد, هماره و همه جا دهان گشودند وفرياد زدند, و پرده زيباى فريب را از چهره زشت و جنايتكار جيره خواران بنى اميه برداشتند و ثابت كردند كه يزيد سگباز وشرابخوار است , هرگز لياقت خلافت ندارد و اين اريكه اى كه او بر آن تكيه زده جايگاه او نيست . سخنانشان رسالت شهادت حسينى را تكميل كرد, طوفانى در جانها برانگيختند, چنان كه نام يزيد تا هميشه مترادف با هر پستى و رذالت و دنائت گرديد و همه آرزوهاى طلايى و شيطانيش چون نقش بر آب گشت .
نگرشى ژرف ميخواهد تا بتوان بر همه ابعاد اين شهادت عظيم و پرنتيجه دست يافت . از همان اوان شهادتش تا كنون , دوستان و شيعيانش , و همه آنان كه به شرافت و عظمت انسان ارج مي گذارند, همه ساله سالروز به خون غلتيدنش را, سالروز قيام و شهادتش را با سياهپوشى و عزادارى محترم مي شمارند, و خلوص خويش را با گريه بر مصايب آن بزرگوار ابراز ميدارند. پيشوايان معصوم ما, هماره به واقعه كربلا و به زنده داشتن آن عنايتى خاص داشتند. غير از اين كه خود به زيارت مرقدش مي شتافتند و عزايش را بر پا مي داشتند, در فضيلت عزادارى و محزون بودن براى آن بزرگوار, گفتارهاى متعددى ايراد فرموده اند.
ابوعماره گويد: روزى به حضور امام ششم صادق آل محمد (ع ) رسيدم , فرمود اشعارى درسوگوارى حسين براى ما بخوان . وقتى شروع به خواندن نمودم صداى گريه حضرت برخاست , من مي خواندم و آن عزيز مي گريست , چندان كه صداى گريه از خانه برخاست . بعد از آن كه اشعار را تمام كردم , امام (ع ) در فضليت و ثواب مرثيه و گرياندن مردم بر امام حسين (ع ) مطالبى بيان فرمود. (21)
نيز از آن جناب است كه فرمود: گريستن و بي تابى كردن در هيچ مصيبتى شايسته نيست مگر در مصيبت حسين بن على , كه ثواب و جزايى گرانمايه دارد. (22) باقرالعلوم , امام پنجم (ع ) به محمد بن مسلم كه يكى از اصحاب بزرگ او است فرمود: به شيعيان ما بگوييد كه به زيارت مرقد حسين بروند, زيرا بر هر شخص باايمانى كه به امامت ما معترف است , زيارت قبر اباعبدالله لازم ميباشد. (23)
امام صادق (ع ) مي فرمايد: ان زيارة الحسين عليه السلام افضل ما يكون من الاعمال . همانا زيارت حسين (ع ) از هر عمل پسنديده اى ارزش و فضيلتش بيشتر است . (24) زيرا كه اين زيارت در حقيقت مدرسه بزرگ و عظيم است كه به جهانيان درس ايمان و عمل صالح مي دهد و گويى روح را به سوى ملكوت خوبي ها و پاكدامني ها و فداكاري ها پرواز مي دهد. هر چند عزادارى و گريه بر مصايب حسين بن على (ع ), و مشرف شدن به زيارت قبرش و بازنماياندن تاريخ پرشكوه و حماسه ساز كربلايش ارزش و معيارى والا دارد, لكن بايد دانست كه نبايد تنها به اين زيارت ها و گريه ها و غم گساريدن اكتفا كرد, بلكه همه اين تظاهرات , فلسفه ديندارى , فداكارى و حمايت از قوانين آسمانى را به ما گوشزدمينمايد, و هدف هم جز اين نيست , و نياز بزرگ ما از درگاه حسينى آموختن انسانيت و خالى بودن دل از هر چه غير از خداست ميباشد, و گرنه اگر فقط به صورت ظاهر قضيه بپردازيم , هدف مقدس حسينى به فراموشى مي گرايد.

-----------------------------------------------------------

پي نوشتها:

 (1) در سال و ماه و روز ولادت امام حسين (ع ) اقوال ديگرى هم گفته شده است , ولى ما قول مشهور بين شيعه را نقل كرديم . ر. به . ك . اعلام الورى طبرسى , ص 213.
(2) احتمال دارد منظور از اسما, دختر يزيد بن سكن انصارى باشد. ر. به . ك . اعيان الشيعه , جزء 11 , ص 167.
(3) امالى شيخ طوسى , ج 1, ص 377.
(4) شبر بر وزن حسن , و شبير بر وزن حسين , و مبشر بر وزن محسن , نام پسران هارون بوده است و بوده است و پيغمبر اسلام (ص ) فرزندان خود حسن و حسين و محسن را به اين سه نام ناميده است - تاج العروس , ج 3 , ص 389, اين سه كلمه در زبان عبرى همان معنى رادارد كه حسن و حسين و محسن در زبان عربى دارد - لسان العرب , ج 66, ص 60.
(5) معانى الاخبار, ص 57.
(6) در منابع اسلامى درباره عقيقه سفارش فراوان شده و براى سلامتى فرزند بسيارمؤثر دانسته شده است . ر. به . ك . وسائل الشيعه , ج 15, ص 143 به بعد.
(7) كافى , ج 6, ص 33.
(8) مقتل خوارزمى , ج 1, ص 146 - كمال الدين صدوق , ص 152.
(9) سنن ترمذى , ج 5, ص 323.
(10) ذخائر العقبى , ص 122.
(11) الاصابه , ج 11, ص 30.
(12) سنن ترمذى , ج 5, ص 324 - در اين قسمت رواياتى كه در كتابهاى اهل تسنن آمده است نقل شد تا براى آنها هم سنديت داشته باشد.
(13) الاصابه , ج 1, ص 333.(14) تذكرة الخواص ابن جوزى , ص 34 - الاصابه , ج 1, ص 333, آن طور كه بعضى ازمورخين گفتهاند اين موضوع تقريبا در سن ده سالگى امام حسين (ع ) اتفاق افتاده است .
(15) ارشاد مفيد, ص 173.
(16) رجال كشى , ص 94 - كشف الغمة , ج 2, ص 206.
(17) مقتل خوارزمى , ج 1, ص 184 - لهوف , ص 20.
(18) روز هشتم ماه ذيحجه مستحب است كه حاجيها به منى بروند, و در آن زمان به اين حكم استحبابى عمل ميكردند, ولى در زمان ما مرسوم شده است كه از روز هشتم يكسره به عرفات ميروند.
(19) كامل الزيارات , ص 68 به بعد - مشير الاحزان , ص 9.
(20) لهوف , ص 53.
(21) كامل الزيارات , ص 105.
(22) كامل الزيارات , ص 101.
(23) كامل الزيارات , ص 121.
(24) كامل الزيارات , ص 147.

عباس فدايي ولايت

43 ـ شخصيت فرماندار بزرگ اسلام، حضرت ابي الفضل العباس، سيد حسن صدر، ص 104 و 38؛ چهرۀ درخشان قمر بني هاشم، ج 1، ص 208 و 207

كرامت كربلايي

عكس هاي زيبا از روستاي كريز

استان خراسان ،شهرستان كاشمر،بخش كوهسرخ

وبلاگ مرتبط:چشمه سلطان ولي كريز

ahmadesmaeili.blogfa.com

www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=notepad&id=234

شرح ولادت حضرت امام حسين عليه السلام

فرازهايي از زندگي حضرت ابوالفضل العباس

مجموعه: زندگينامه بزرگان ديني

 
ميلاد فرزند شجاعت

ده سال پس از رحلت حضرت رسول(ص) و حضرت فاطمه(س)، وقتي علي(ع) به فكر گرفتن همسر ديگري بود، عاشورا در برابر ديدگانش بود. برادرش «عقيل » را كه در علم نسب‏ شناسي وارد بود و قبايل و تيره‏ هاي گوناگون و خصلتها و خصوصيّتهاي اخلاقي و روحي آنان را خوب مي‏شناخت طلبيد. از عقيل خواست كه: برايم همسري پيدا كن شايسته و از قبيله ‏اي كه اجدادش از شجاعان و دلير مردان باشند تا بانويي اين چنين، برايم فرزندي آورد شجاع و تكسوار و رشيد.

پس از مدّتي، عقيل زني از طايفه كلاب را خدمت اميرالمؤمنين(ع) معرفي كرد كه آن ويژگي ها را داشت. نامش «فاطمه»، دختر حزام بن خالد بود و نياكانش همه از دليرمردان بودند. از طرف مادر نيز داراي نجابت خانوادگي و اصالت و عظمت بود. او را فاطمه كلابيّه مي گفتند و بعدها به «امّ‏ البنين» شهرت يافت، يعني مادرِ پسران، چهار پسري كه به ‏دنيا آورد و عبّاس يكي از آنان بود.

عقيل براي خواستگاري او نزد پدرش رفت. وي از اين موضوع استقبال كرد و با كمال افتخار، پاسخ آري گفت. حضرت علي(ع) با آن زن شريف ازدواج كرد. فاطمه كلابيّه سراسر نجابت و پاكي و خلوص بود. در آغاز ازدواج، وقتي وارد خانه علي(ع) شد، حسن و حسين (عليهماالسلام) بيمار بودند. او آنان را پرستاري كرد و ملاطفت بسيار به آنان نشان داد.

گويند: وقتي او را فاطمه صدا كردند گفت: مرا فاطمه خطاب نكنيد تا ياد غمهاي مادرتان فاطمه زنده نشود، مرا خادم خود بدانيد.

ثمره ازدواج حضرت علي با او، چهار پسر رشيد بود به نامهاي: عبّاس، عبدالله، جعفر و عثمان، كه هر چهار تن سالها بعد در حادثه كربلا به شهادت رسيدند. عباس، قهرماني كه در اين بخش از او و خوبي‏ها و فضيلتهايش سخن ميگوييم، نخستين ثمره اين ازدواج پر بركت و بزرگترين پسر امّ البنين بود.

فاطمه كلابيه (امّ البنين) زني داراي فضل و كمال و محبّت به خاندان پيامبر بود و براي اين دودمانِ پاك، احترام ويژه ‏اي قائل بود. اين محبت و مودّت و احترام، عمل به فرمان قرآن بود كه اجر رسالت پيامبر را «مودّت اهل بيت» دانسته است(4). او براي حسن، حسين، زينب و امّ كلثوم، يادگاران عزيز حضرت زهرا (س)، مادري مي‏كرد و خود را خدمتكار آنان مي‏دانست. وفايش نيز به اميرالمؤمنين (ع) شديد بود. پس از شهادت علي(ع) به احترام آن حضرت و براي حفظ حرمت او، شوهر ديگري اختيار نكرد، با آن كه مدّتي نسبتاً طولاني (بيش از بيست سال) پس از آن حضرت زنده بود.

ايمان والاي امّ البنين و محبتش به فرزندان رسول خدا چنان بود كه آنان را بيشتر از فرزندان خود، دوست مي‏داشت. وقتي حادثه كربلا پيش آمد، پيگير خبرهايي بود كه از كوفه و كربلا مي‏رسيد. هركس خبر از شهادت فرزندانش مي‏داد، او ابتدا از حال حسين(ع) جويا مي‏شد و برايش مهمتر بود.

عبّاس بن علي(ع) فرزند چنين بانوي حق شناس و بامعرفتي بود و پدري چون علي بن ابي طالب(ع) داشت و دست تقدير نيز براي او آينده ‏اي آميخته به عطر وفا و گوهر ايمان و پاكي رقم زده بود.

ولادت نخستين فرزند امّ البنين، در روز چهارم شعبان سال 26 هجري در مدينه بود. تولّد عباس، خانه علي و دل مولا را روشن و سرشار از اميد ساخت، چون حضرت مي‏ديدند در كربلايي كه در پيش است، اين فرزند، پرچمدار و جان نثار آن فرزندش خواهد بود وعباسِ ِعلي، فداي حسينِ ِفاطمه خواهد گشت.

وقتي به دنيا آمد حضرت علي(ع) در گوش او اذان و اقامه گفت، نام خدا و رسول را بر گوش او خواند و او را با توحيد و رسالت و دين، پيوند داد و نام او را عباس نهاد. در روز هفتم تولّدش طبق رسم و سنّت اسلامي گوسفندي را به عنوانِ عقيقه ذبح كردند و گوشت آن را به فقرا صدقه دادند.

آن حضرت، گاهي قنداقه عبّاس خردسال را در آغوش ميگرفت و آستينِ دستهاي كوچك او را بالا مي‏زد و بر بازوان او بوسه مي‏زد و اشك مي‏ريخت. روزي مادرش امّ البنين كه شاهد اين صحنه بود، سبب گريه امام را پرسيد. حضرت فرمود: اين دستها در راه كمك و نصرت برادرش حسين، قطع خواهد شد؛ گريهء من براي آن روز است.

با تولّد عبّاس، خانه علي(ع) آميخته ‏اي از غم و شادي شد: شادي براي اين مولود خجسته، و غم و اشك براي آينده‏ اي كه براي اين فرزند و دستان او در كربلا خواهد بود.

عبّاس در خانه علي(ع) و در دامان مادرِ با ايمان و وفادارش و در كنار حسن و حسين (عليهماالسلام) رشد كرد و از اين دودمان پاك و عترتِ رسول، درسهاي بزرگ انسانيت و صداقت و اخلاق را فرا گرفت.

تربيت خاصّ امام علي(ع) بي‏ شك، در شكل دادن به شخصيت فكري و روحي بارز و برجستهء اين نوجوان، سهم عمده‏ اي داشت و درك بالاي او ريشه در همين تربيتهاي والا داشت.

روزي حضرت امير(ع) عبّاسِ خردسال را در كنار خود نشانده بود، حضرت زينب (س) هم حضور داشت. امام به اين كودك عزيز گفت: بگو يك. عبّاس گفت: يك. فرمود: بگو دو. عباس از گفتن خودداري كرد و گفت: شرم مي‏كنم با زباني كه خدا را به يگانگي خوانده ‏ام دو بگويم. حضرت از معرفت اين فرزند خشنود شد و پيشاني عبّاس را بوسيد(10).

استعداد ذاتي و تربيت خانوادگي او سبب شد كه در كمالات اخلاقي و معنوي، پا به پاي رشد جسمي و نيرومندي عضلاني، پيش برود و جواني كامل، ممتاز و شايسته گردد. نه‏ تنها در قامت رشيد بود، بلكه در خِرد، برتر و درجلوه‏ هاي انساني هم رشيد بود. او مي‏دانست كه براي چه روزي عظيم، ذخيره شده است تا در ياري حجّت خدا جان نثاري كند. او براي عاشورا به دنيا آمده بود.

عبّاس، نجابت و شرافت خانوادگي داشت و از نفسهاي پاك و عنايتهاي ويژه علي(ع) و مادرش امّ البنين برخوردار شده بود. امّ البنين هم نجابت و معرفت و محبّت به خاندان پيامبر را يكجا داشت و در ولا و دوستي آنان، مخلص و شيفته بود. از آن سو نزد اهل بيت هم وجهه و موقعيّت ممتاز و مورد احترامي داشت. اين كه زينب كبري پس از عاشورا و بازگشت به مدينه به خانه او رفت و شهادت عبّاس و برادرانش را به اين مادرِ داغدار تسليت گفت و پيوسته به خانه او رفت و آمد مي‏كرد و شريك غمهايش بود، نشانِ احترام و جايگاه شايسته او در نظر اهل‏بيت بود

فصل جواني

از روزي كه عبّاس، چشم به جهان گشوده بود اميرالمؤمنين و امام حسن و امام حسين را در كنار خود ديده بود و از سايه مهر و عطوفت آنان و از چشمه دانش و فضيلتشان برخوردار و سيراب شده بود.

چهارده سال از عمر عبّاس در كنار علي(ع) گذشت، دوراني كه علي(ع) با دشمنان درگير بود. گفته‏ اند عبّاس در برخي از آن جنگها شركت داشت، در حالي كه نوجواني در حدود دوازده ساله بود، رشيد و پرشور و قهرمان كه در همان سنّ و سال حريف قهرمانان و جنگاوران بود. علي(ع) به او اجازه پيكار نمي‏داد،(13) به امام حسن و امام حسين هم چندان ميدانِ شجاعت نمايي نمي‏داد. اينان ذخيره‏ هاي خدا براي روزهاي آينده اسلام بودند و عبّاس مي‏بايست جان و توان و شجاعتش را براي كربلاي حسين نگه دارد و علمدار سپاه سيدالشهدا باشد.

برخي جلوه ‏هايي از دلاوري اين نوجوان را در جبهه صفّين نگاشته ‏اند. اگر اين نقل درست باشد، ميزان رزم آوري او را در سنين نوجواني و دوازده سالگي نشان مي‏دهد.

در يكي از روزهاي نبرد صفّين، نوجواني از سپاه علي(ع) بيرون آمد كه نقاب بر چهره داشت و از حركات او نشانه‏ هاي شجاعت و هيبت و قدرت هويدا بود. از سپاه شام كسي جرأت نكرد به ميدان آيد. همه ترسان و نگران، شاهد صحنه بودند. معاويه يكي از مردان سپاه خود را به نام «ابن شعثاء»كه دليرمردي برابر با هزاران نفر بود صدا كرد و گفت: به جنگ اين جوان برو. آن شخص گفت: اي امير، مردم مرا با ده هزار نفر برابر مي‏دانند، چگونه فرمان مي‏دهي كه به جنگ اين نوجوان بروم؟ معاويه گفت: پس چه كنيم؟ ابن شعثاء گفت: من هفت پسر دارم، يكي از آنان را مي‏فرستم تا او را بكشد. گفت: باشد. يكي از پسرانش را فرستاد، به دست اين جوان كشته شد. ديگري را فرستاد، او هم كشته شد. همهء پسرانش يك به يك به نبرد اين شير سپاه علي(ع) آمدند و او همه را از دم تيغ گذراند.

خود ابن شعثاء به ميدان آمد، در حالي كه ميگفت: اي جوان، همهء پسرانم را كشتي، به خدا پدر و مادرت را به عزايت خواهم نشاند. حمله كرد و نبرد آغاز شد و ضرباتي ميان آنان ردّ و بدل گشت. با يك ضربت كاري جوان، ابن ‏شعثاء به خاك افتاد و به پسرانش پيوست. همهء حاضران شگفت زده شدند. اميرالمؤمنين او را نزد خود فراخواند، نقاب از چهره‏اش كنار زد و پيشاني او را بوسه زد. ديدند كه او قمر بني هاشم عباس بن علي(ع) است.

نيز آورده‏ اند در جنگ صفين، در مقطعي كه سپاه معاويه بر آب مسلّط شد و تشنگي، ياران علي(ع) را تهديد مي‏كرد، فرماني كه حضرت به ياران خود داد و جمعي را در ركاب حسين(ع) براي گشودن شريعه و باز پس گرفتن آب فرستاد، عباس بن علي هم در كنار برادرش و يار و همرزم او حضور داشته است.

اينها گذشت و سال چهلم هجري رسيد و فاجعهء خونين محراب كوفه اتّفاق افتاد. وقتي علي(ع) به شهادت رسيد، عباس بن علي چهارده ساله بود و غمگينانه شاهد دفن شبانه و پنهاني اميرالمؤمنين(ع) بود. بي شك اين اندوه بزرگ، روح حسّاس او را به سختي آزرد. امّا پس از پدر، تكيه گاهي چون حسنين (عليهماالسلام) داشت و در سايه عزّت و شوكت آنان بود. هرگز توصيه‏ اي را كه پدرش در شب 21 رمضان درآستانه شهادت به عباس داشت از ياد نبرد. از او خواست كه در عاشورا و كربلا حسين را تنها نگذارد. مي‏دانست كه روزهاي تلخي در پيش دارد و بايد كمر همّت و شجاعت ببندد و قرباني بزرگ مناي عشق دركربلا شود تا به ابديّت برسد.

ده سال تلخ را هم پشت سر گذاشت. سالهايي كه برادرش امام حسن مجتبي(ع) به امامت رسيد، حيله گري‏هاي معاويه، آن حضرت را به صلح تحميلي وا داشت. ستمهاي امويان اوج گرفته بود. حجربن عدي و يارانش شهيد شدند؛ عمروبن حمق خزاعي شهيد شد، سختگيري به آل علي ادامه داشت. در منبرها وعّاظ و خطباي وابسته به دربارِ معاويه، پدرش علي(ع) را ناسزا ميگفتند. عباس بن علي شاهد اين روزهاي جانگزاي بود تا آن كه امام حسن به شهادت رسيد. وقتي امام مجتبي، مسموم و شهيد شد، عباس بن علي 24 سال داشت. باز هم غمي ديگر برجانش نشست.

پس از آن كه امام مجتبي(ع) بني هاشم را در سوگ شهادت خويش، گريان نهاد و به ملكوت اعلا شتافت، بستگان آن حضرت، بار ديگر تجربه رحلت رسول خدا و فاطمه زهرا وعلي مرتضي را تكرار كردند و غمهايشان تجديد شد. عباس بن علي نيز ازجمله كساني بود كه با گريه و اندوه براي برادرش مرثيه خواند و خاك عزا بر سر و روي خود افكند ...

اين سالها نيز گذشت. عباس بن علي(ع) زير سايه برادر بزرگوارش سيدالشهدا(ع) و در كنار جوانان ديگري از عترت پيامبر خدا مي‏زيست و شاهد فراز و نشيبهاي روزگار بود.

عباس چند سال پس از شهادت پدر، در سنّ هجده سالگي در اوائل امامت امام مجتبي با لُبابه، دخترعبدالله بن عباس ازدواج كرده بود. ابن عباس راوي حديث و مفسّر قرآن و شاگرد لايق و برجسته علي(ع) بود. شخصيّت معنوي و فكري اين بانو نيز در خانه اين مفسّر امّت شكل گرفته و به علم و ادب آراسته بود. از اين ازدواج دو فرزند به نامهاي «عبيدالله» و «فضل» پديد آمد كه هر دو بعدها از عالمان بزرگ دين و مروّجان قرآن گشتند. از نوادگان حضرت اباالفضل(ع) نيز كساني بودند كه در شمار راويان احاديث و عالمان دين در عصر امامان ديگر بودند و اين نور علوي كه در وجود عباس تجلّي داشت، در نسلهاي بعد نيز تداوم يافت و پاسداراني براي دين خدا تقديم كرد كه همه از عالمان و عابدان و فصيحان و اديبان بودند.

عباس درهمه دوران حيات، همراه برادرش حسين(ع) بود و فصل جواني ‏اش در خدمت آن امام گذشت. ميان جوانان بني‏ هاشم شكوه و عزّتي داشت و آنان بر گرد شمع وجود عباس، حلقه‏ اي از عشق و وفا به وجود آورده بودند و اين جمعِ حدوداً سي نفري، در خدمت و ركاب امام حسن و امام‏ حسين همواره آماده دفاع بودند و در مجالس و محافل، از شكوه اين جوانان، به ويژه از صولت و غيرت و حميّت عباس سخن بود.

آن روز هم كه پس از مرگ معاويه، حاكم مدينه مي‏خواست درخواست و نامه يزيد را درباره بيعت با امام حسين(ع) مطرح كند و ديداري ميان وليد و امام در دارالاماره انجام گرفت، سي نفر از جوانان هاشمي به فرماندهي عباس‏ بن علي(ع) با شمشيرهاي برهنه، آماده و گوش به فرمان، بيرون خانه وليد و پشت در ايستاده بودند و منتظر اشاره امام بودند كه اگر نيازي شد به درون آيند و مانع بروز حادثه ‏اي شوند. كساني هم كه از مدينه به مكه و از آن‏جا به كربلا حركت كردند، تحت فرمان اباالفضل(ع) بودند.

اينها، گوشه‏ هايي از رخدادهاي زندگي عباس در دوران جواني بود تا آن كه حماسه عاشورا پيش آمد و عباس، وجود خود را پروانه ‏وار به آتشِ عشقِ حسين زد و سراپا سوخت و جاودانه شد درود خدا و همهء پاكان بر او باد.

سيماي اباالفضل(ع)

هم چهره عباس زيبا بود، هم اخلاق و روحيّاتش. ظاهر و باطن عباس نوراني بود و چشمگير و پرجاذبه. ظاهرش هم آيينه باطنش بود. سيماي پر فروغ و تابنده ‏اش او را همچون ماه، درخشان نشان مي‏داد و در ميان بني هاشم، كه همه ستارگانِ كمال و جمال بودند، اباالفضل همچون ماه بود؛ از اين رو او را «قمر بني هاشم» ميگفتند.

در ترسيم سيماي او، تنها نبايد به اندام قوي و قامت رشيد و ابروان كشيده و صورت همچون ماهش بسنده كرد؛ فضيلتهاي او نيز، كه درخشان بود، جزئي از سيماي اباالفضل را تشكيل مي‏داد. از سويي نيروي تقوا، ديانت و تعهّدش بسيار بود و از سويي هم از قهرمانان بزرگ اسلام به‏ شمار مي‏ آمد. زيبايي صورت و سيرت را يكجا داشت. قامتي رشيد و بر افراشته، عضلاتي قوي‏ و بازواني ستبر وتوانا و چهره ‏اي نمكين و دوست داشتني داشت. هم وجيه بود، هم مليح. آنچه خوبان همه داشتند، او به تنهايي داشت.

وقتي سوار بر اسب مي‏شد، به خاطر قامت كشيده ‏اش پاهايش به زمين مي‏رسيد و چون پاي در ركاب اسب مي‏نهاد، زانوانش به گوشهاي اسب مي‏رسيد. شجاعت و سلحشوري را از پدر به ارث برده بود و در كرامت و بزرگواري و عزّت نفس و جاذبه سيما و رفتار، يادگاري از همه عظمتها و جاذبه‏ هاي بني‏ هاشم بود. بر پيشاني‏ اش علامت سجود نمايان بود و از تهجّد و عبادت و خضوع و خاكساري در برابر «اللّه» حكايت مي‏كرد. مبارزي بود خدا دوست و سلحشوري آشنا با راز و نيازهاي شبانه.

قلبش محكم و استوار بود همچون پاره آهن. فكرش روشن و عقيده ‏اش استوار و ايمانش ريشه ‏دار بود. توحيد و محبّت خدا در عمق جانش ريشه داشت. عبادت و خداپرستي او آن چنان بود كه به تعبير شيخ صدوق: نشان سجود در پيشاني و سيماي او ديده مي‏شد.

ايمان و بصيرت و وفاي عباس، آن چنان مشهور و زبانزد بود كه امامان شيعه پيوسته از آن ياد مي‏كردند و او را به عنوان يك انسان والا و الگو مي ‏ستودند. امام سجاد(ع) روزي به چهره «عبيدالله» فرزند حضرت اباالفضل(ع) نگاه كرد و گريست. آنگاه با ياد كردي از صحنه نبرد اُحد و صحنه كربلا از عموي پيامبر (حمزه سيدالشهدا) و عموي خودش (عباس‏ بن علي) چنين ياد كرد:

«هيچ روزي براي پيامبر خدا سخت‏تر از روز «اُحد» نگذشت. در آن روز، عمويش حضرت حمزه كه شير دلاور خدا و رسول بود به شهادت رسيد. بر حسين بن علي(ع) هم روزي سخت‏تر از عاشورا نگذشت كه در محاصره سي ‏هزار سپاه دشمن قرار گرفته بود و آنان مي‏پنداشتند كه با كشتن فرزند رسول خدا به خداوند نزديك مي‏شوند و سرانجام، بي ‏آن‏كه به نصايح و خيرخواهي هاي سيدالشهدا گوش دهند، او را به شهادت رساندند.»

آنگاه در يادآوري فداكاري و عظمت روحي عباس(ع) فرمود:

«خداوند،عمويم عباس را رحمت كند كه در راه برادرش ايثار و فداكاري كرد و از جان خود گذشت، چنان فداكاري كرد كه دو دستش قلم شد. خداوند نيز به او همانند جعفربن ابي‏طالب در مقابل آن دو دستِ قطع شده دو بال عطا كرد كه با آنها در بهشت با فرشتگان پرواز مي‏كند.عباس نزد خداوند، مقام و منزلتي دارد بس بزرگ، كه همه شهيدان در قيامت به مقام والاي او غبطه مي‏خورند و رشك مي‏برند.»

بصيرت و شناخت عميق و پايبندي استوار به حق و ولايت و راه خدا از ويژگي هاي آن حضرت بود. در ستايشي كه امام صادق(ع) از او كرده است بر اين اوصاف او انگشت نهاده و به‏ عنوان ارزش‏هاي متبلور در وجود عبّاس، ياد كرده است:

«كان عمُّنا العبّاسُ نافذ البصيره صُلب الايمانِ، جاهد مع ابي‏عبدالله(ع) وابْلي’ بلاءاً حسناً ومضي شهيداً(26)؛

عموي ما عباس، داراي بصيرتي نافذ و ايماني استوار بود، همراه اباعبدالله جهاد كرد و آزمايش خوبي داد و به شهادت رسيد.»

بصيرت و بينش نافذ و قوي كه امام در وصف او به كار برده است، سندي افتخار آفرين براي اوست. اين ويژگي‏هاي والاست كه سيماي عباس بن علي را درخشان و جاودان ساخته است. وي تنها به عنوان يك قهرمانِ رشيد و علمدارِ شجاع مطرح نبود، فضايل علمي و تقوايي او و سطح رفيع دانش او كه از خردسالي از سرچشمه علوم الهي سيراب و اشباع شده بود، نيز درخور توجّه است. تعبير «زُقّ العِلْم زقّاً» كه در برخي نقلها آمده است، اشاره به اين حقيقت دارد كه تغذيه علمي او از همان كودكي بوده است.

افتخار بزرگ عباس بن علي اين بود كه در همه عمر، در خدمتِ امامت و ولايت و اهل‏بيت عصمت بود، بخصوص نسبت به اباعبدالله الحسين(ع) نقش حمايتي ويژه اي داشت و بازو و پشتوانه و تكيه گاه برادرش سيدالشهدا بود و نسبت به آن حضرت، همان جايگاه را داشت كه حضرت امير نسبت به پيامبر خدا داشت. در اين زمينه به مقايسه يكي از نويسندگان درباره اين پدر و پسر توجه كنيد:

«حضرت عباس در بسياري از امور اجتماعي مانند پدر قد مردانگي برافراخت و ابراز فعاليت و شجاعت نمود. عباس، پشت و پناه حسين بود مانند پدرش كه پشت و پناه حضرت رسول الله بود. عباس در جنگها همان استقامت، پافشاري، شجاعت، قوّت بازو، ايمان و اراده، پشت نكردن به دشمن، فريب دادن و بيم نداشتن از عظمت حريف و انبوهي دشمن را كه پدرش درجنگهاي اُحد، بدر، خندق، خيبر و غيره نشان داد، در كربلا ابراز داشت.

عباس، همانطور كه علي(ع) هميان نان و خرما به دوش ميگرفت و براي ايتام و مساكين مي‏برد، او به اتفاق و امر برادر، بسياري از گرسنگان مكّه و مدينه را به همين ترتيب اطعام مي‏نمود. عباس، مانند علي(ع) كه باب حوايج دربار پيغمبر بود و هركس روي به ساحت او مي‏كرد، اوّل علي را مي‏خواند، باب حوايج در استان امام حسين بود و هركس براي رفع حوايج به دربار حسين (ع) مي‏شتافت، عباس را مي‏خواند.

عباس مانند پدر كه در بستر پيغمبر خوابيد و فداكاري كرد در راه پيغمبر، در روز عاشورا براي اطفال و آب آوردن فداكاري كرد. عباس مانند پدر كه در حضور پيغمبر شمشير مي‏زد، در حضور برادر شمشير زد تا از پاي در آمد. عباس، همان‏طور كه پدرش به تنهايي به دعوت دشمن رفت، به‏ تنهايي براي مهلت به طرف خيل دشمن حركت فرموده و مهلت گرفت.»

در آيينه القاب

غير از نام، كه مشخّص كننده هر فرد از ديگران است، صفات و ويژگي‏هاي اخلاقي و عملي اشخاص نيز آنان را از ديگران متمايز مي‏كند و به خاطر آن خصوصيّات بر آنها «لقب» نهاده مي‏شود و با آن لقبها آنان را صدا مي‏زنند يا از آنان ياد مي‏كنند.

وقتي به القاب زيباي حضرت عباس مي ‏نگريم، آنها را همچون آيينه ‏اي مي‏ يابيم كه هركدام،جلوه ‏اي از روح زيبا و فضايل حضرتِ ابوفضايل را نشان مي‏دهد. القاب حضرت عباس، برخي در زمان حياتش هم شهرت يافته بود، برخي بعدها بر او گفته شد و هر كدام مدال افتخار و عنوان فضيلتي است جاودانه.

چه زيباست كه اسم، با مسمّي و لقب، با صاحب لقب هماهنگ باشد و هركس شايسته و درخور لقب و نام و عنواني باشد كه با آن خوانده و ياد مي‏شود.

نام اين فرزند رشيد اميرالمؤمنين «عباس» بود، چون شيرآسا حمله مي‏كرد و دلير بود و در ميدانهاي نبرد، همچون شيري خشمگين بود كه ترس در دل دشمن مي‏ريخت و فريادهاي حماسي‏اش لرزه بر اندام حريفان مي‏افكند.

كُنيه‏ اش «ابوالفضل» بود، پدر فضل؛ هم به اين جهت كه فضل، نام پسر او بود، هم به اين جهت كه در واقع نيز، پدر فضيلت بود و فضل و نيكي زاده او و مولود سرشت پاكش و پرورده دست كريمش بود.

او را «ابوالقِربه» (پدر مشك) هم ميگفتند به خاطر مشكِ آبي كه به دوش ميگرفت(33) و از كودكي ميان بني هاشم سقّايي مي‏كرد(34)«سقّا» لقب ديگر اين بزرگ مرد بود. آب آور تشنگان و طفلان، به خصوص درسفر كربلا، ساقي كاروانيان و آب آور لب تشنگان خيمه‏ هاي ابا عبدالله(ع) بود و يكي از مسؤوليتهايش در كربلا تأمين آب براي خيمه‏ هاي امام بود و وقتي از روز هفتم محرّم، آب را به روي ياران امام حسين(ع) بستند، يك بار به همراهي تني چند از ياران، صف دشمن را شكافت و از فرات آب به خيمه‏ ها آورد. عاقبت هم روز عاشورا در راه آب آوري براي كودكان تشنه به شهادت رسيد(35) (كه در آينده خواهد آمد). او از تبار هاشم و عبدالمطلب وابوطالب بود، كه همه از ساقيانِ حجاج بودند.علي(ع) نيز ان همه چاه و قنات حفر كرد تا تشنگان را سيراب سازد. در روز صفّين هم سپاه علي(ع) پس از استيلا بر آب، سپاه معاويه را اجازه داد كه از آن بنوشد تا شاهدي بر فتوّت جبهه علي(ع) باشد. عباس، تداوم آن خط و اين مرام و استمرار اين فرهنگ و فرزانگي است. دركربلا هم منصب سقّايي داشت تا پاسدار شرف باشد.

لقب ديگرش «قمر بني هاشم» بود. در ميان بني هاشم زيباترين و جذاب‏ترين چهره را داشت و چون ماه درخشان در شب تار مي‏درخشيد.

او با عنوانِ «باب الحوائج» هم مشهور است. استان رفيعش قبله گاه حاجات است و توسّل به آن حضرت، برآورنده نياز محتاجان و دردمندان است. هم در حال حيات درِ رحمت و بابِ حاجت و چشمه كرم بود و مردم حتي اگر با حسين(ع) كاري داشتند از راه عباس وارد مي‏شدند، هم پس از شهادت به كساني كه به نام مباركش متوسّل شوند، عنايت خاصّ دارد و خداوند به پاسِ ايمان و ايثار و شهادت او، حاجت حاجتمندان را بر مي‏ آورد. بسيارند آنان كه با توسّل به استان فضل اباالفضل(ع) و روي آوردن به درگاه كرم و فتوّت او، شفا يافته‏ اند يا مشكلاتشان برطرف شده و نيازشان بر آمده است. دركتابهاي گوناگون، حكايات شگفت وخواندني از كرامت حضرت اباالفضل(ع) نقل شده است. خواندن و شنيدن اين گونه كرامات (اگر صحيح و مستند باشد) بر ايمان وعقيده و محبّت انسان مي‏افزايد.

او به «علمدار» و «سپهدار» هم معروف است. اين لقب در ارتباط با نقش پرچمداري عباس در كربلاست. وي فرمانده نظامي نيروهاي حق در ركاب امام حسين(ع) بود و خود سيّدالشهدا او را با عنوانِ «صاحب لواء» خطاب كرد كه نشان‏ دهنده نقش علمداري اوست «عبدصالح» (بنده شايسته) لقب ديگري است كه در زيارتنامه او به چشم مي‏خورد، زيارتنامه ‏اي كه امام صادق(ع) بيان فرموده است. اين كه يك حجّت معصوم الهي، عباسِ شهيد را عبدصالح و مطيع خدا و رسول و امام معرفي كند، افتخار كوچكي نيست.

يكي ديگر از لقبهايش «طيّار» است، چون همانند عمويش جعفر طيّار به جاي دو دستي كه از پيكرش جدا شد، دو بال به او داده شده تا در بهشت بال در بال فرشتگان پرواز كند. اين بشارت را پدرش اميرالمؤمنين(ع) در كودكي عباس، آن هنگام كه دستهاي او را مي‏بوسيد و مي گريست به اهل خانه داد تا تسلاي غم و اندوه آنان گردد...

منبع :www.abalfazl.com

فتح خرمشهر به روايت شهيد صياد شيرازي + تصاوير

خرمشهر را خدا آزاد كرد

سوم خرداد سالروز آزاد سازي خونين شهرعزيز ، نماد و سمبل غيرت و هميت ايراني مبارك باد.

***

سوم خرداد سالروز فتح خرمشهر در عمليات پيروزمندانه بيت‌المقدس نمادي زيبا، غرورانگيز و به يادماندني از مقاومت، ايثار و پيروزي ملت ايران در دفاع از مرز و بوم و كيان ايران اسلامي است.

 سوم خرداد تجلي‌گر الطاف خداوندي بر اين مردم بود و چنانكه بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران فرمودند: «خرمشهر را خدا آزاد كرد».

آزادي خرمشهر نتيجه وحدت و يكپارچگي نيروهاي مسلح كشور، ارتش، سپاه و بهره‌گيري از ظرفيت‌هاي عظيم نيروهاي بسيج بود، كه باعث شد تمامي معادلات، باورها و ذهنيت‌هائي را كه در مورد توانايي و قابليت‌هاي نظام جمهوري اسلامي وجود داشت تغيير داده و نصرت‌الهي را نصيب اين ملت كند.

رزمندگان اسلام با حماسه‌آفريني خود به جهانيان نشان دادند كه فتح خرمشهر فتح خاك نبود، بلكه فتح ارزشهاي ناب اسلامي و اعتقادي بود.

براي دريافت سرود زيباي ممد نبودي ببيني اينجا كليك كنيد

فتح خرمشهر به روايت شهيد صياد شيرازي

    
شهيد سپهبد «علي صياد شيرازي» در سال 1372 با حضور در مسجد كوي دانشگاه تهران، طي يك سخنراني به شرح عمليات افتخارآفرين «بيت‌المقدس» يا آزادسازي خرمشهر، پرداخت.در عمليات «بيت‌المقدس» كه بعدها به نام «فتح خرمشهر» معروف شد، ما در جبهه‌ا‌ي...

شهيد سپهبد «علي صياد شيرازي» در سال 1372 با حضور در مسجد كوي دانشگاه تهران، طي يك سخنراني به شرح عمليات افتخارآفرين «بيت‌المقدس» يا آزادسازي خرمشهر، پرداخت.
در عمليات «بيت‌المقدس» كه بعدها به نام «فتح خرمشهر» معروف شد، ما در جبهه‌ا‌ي به طول 170 كيلومتري مبارزه كرديم، در اين عمليات قرارگاه قدس، فتح و نصر با توجه به تجربه عمليات طريق‌القدس، ثامن‌الائمه و فتح‌المبين، نبرد سنگيني را در منطقه‌اي به وسعت 6 هزار كيلومتر مربع آغاز كردند.
شهيد صياد شيرازي افزود: در اين عمليات كه ما اول در طول جاده اهواز و خرمشهر، كه خاكريز دشمن در طرف شرق بود، عمليات را آغاز كرديم. مرحله دوم پيشرفت دژ مرزي بود و مرحله سوم، دنبال كردن دشمن از شمال تا كوشك و بالاخره مرحله چهارم در خود شلمچه بود. ما سه بار متوالي حمله كرديم و تلفاتي در اين سه بار به ما وارد شد. در اين عمليات شهيد خرازي، شهيد زنده كاظمي، فرمانده تيپ نجف اشرف آن موقع و لشكر 88 اكنون، يك تيپ از هوابرد ارتش كه فرماندهي آن تيپ هنوز زنده است و مسؤوليت بالايي را دارد، اينها سه بار متوالي حمله كردند و تلفات سنگيني وارد شد كه يك دفعه ديديم فرماندهي در جلسه‌اي ما را جواب كردند و گفتند، شما چه جوري مي‌گوييد لشكر و تيپ! در صورتي كه اكنون 25 روز است كه مي‌جنگيم و تلفات سنگيني به ما وارد شده است، مجروح زياد داده‌ايم و نيروها خسته‌اند. البته حدود پنج هزار كيلومتر را آزاد كرده بوديم و پنج هزار نيروي دشمن را اسير گرفته بوديم ولي هنوز خرمشهر آزاد نشده بود و در دست دشمن بود و به شكل غده سرطاني نمود داشت، در آن زمان از نظر فرماندهي معنا نداشت كه جنگ قطع شود، آن زمان بهترين زمان جنگ براي فتح خرمشهر بود چون اگر حمله را نيمه كاره رها مي‌كرديم، دشمن خود را بازسازي مي‌كرد و در عمليات بعدي تلفات زيادتري مي‌داديم.
شب عمليات شروع شد، سه تا محور بود، در محور اول با يك تيپ از لشكر 21 شهيد حمزه ارتش، آنها در محور اول در همان ساعات اوليه در بين صفوف دشمن شكاف ايجاد كردند. البته بين شلمچه و خرمشهر ما بايد در هفت كيلومتر دشمن را قطع مي‌كرديم و خودمان را به اروندرود مي‌رسانديم كه تازه به مردم بگوييم خرمشهر را محاصره كرده‌ايم تا كه مردم حضور پررنگ‌تري در جبهه داشته باشند. محور اول توسط شهيد احمد به نحو مطلوب پيش مي‌رفت ولي دو محور ديگر تا ساعت 5/4 صبح باز نشد و شهيد احمد نيز داد و بيداد مي‌كرد كه چرا نمي‌آييد؟ ما داريم از چپ و راست مي‌خوريم. خدا كمك كرد، ساعت 5 صبح بود كه ديديم از پشت بي‌سيم با هيجان اعلام كردند كه شهيد خرازي گفت ما داريم به طرف جلو مي‌رويم و نزديك رودخانه هستيم و حدود 5/6 صبح بود كه اعلام كرد ما به رودخانه رسيديم. آنقدر آنها به سرعت پيشرفته بودند كه هليكوپتر دشمن فكر مي‌كرد كه هنوز در آن منطقه نيروهاي خودشان ساكن هستند. نزديك‌هاي صبح اين هليكوپتر در فاصله پايين از خرمشهر حركت مي‌كرد، اين هلي كوپتر را با آرپي‌جي زدند، هيچ‌كس تاكنون با آرپي‌جي، پدافند نظامي نكرده است. از اين صحنه تلويزيون فيلم‌برداري كرده و نشان مي‌دهد كه چگونه در هوا هليكوپتر دشمن سرنگون مي‌شود البته در همان روز نزديك بود كه اين بلا سر هليكوپترهاي خودي نيز بيايد. ساعت 7 صبح بود كه شهيد خرازي با بي‌سيم با هيجان با ما تماس گرفت و گفت ما توانسته‌ايم حدود هفتصد نفر نيرو جمع‌آوري كنيم و اجازه مي‌خواست كه از طرف پل خاكريزي به طرف عراقي‌ها بزند. ما آمديم بگوييم نه ولي به خرازي گفتم اجازه بدهيد كه مشورت كنم، در ستاد جنگ نيز وقتي پيشنهاد را مطرح كردم هيچ كس نظر مثبت نداشت، همه مي‌گفتند اگر اين عمليات نگرفت، هفتصد نفر را از دست مي‌دهيم. آمدم تماس بگيريم با شهيد خرازي و بگويم اين كار را نكند، ديدم كه او زودتر تماس گرفت و پرسيد كه سرانجام مذاكره چه شد؟ آمدم بگويم كه نمي‌شود كه گفت دارد وقت مي‌گذرد و ما همان جا يك تصميمي گرفته‌ايم، من هم گفتم جلو برويد. نيم ساعت بيشتر طول كشيد كه سر و صداي بي‌سيم بلند شد گفتم حتما گير افتاده‌اند. بي‌سيم را روشن كردم ديدم شهيد خرازي مي‌گفت كه هر چه جلوي خود را نگاه مي‌كنيم، مي‌بينيم كه عراقي‌ها دست خود را بالا گرفته‌اند، چه كار بايد كنيم؟ من فهميدم منظور او چه چيزي است. چون نيروهاي عراقي زياد بودند و نيروهاي او كم بودند و نمي‌توانستند نيروهاي عراقي را كنترل كنند. پيشنهاد كردم يك هليكوپتر بالا برود و ببيند كه عمق آنها تا كجاست؟ يك هليكوپتر بالا رفت و خلبان با هيجان گفت تا چشم من كار مي‌كند تمام عراقي‌ها در خيابان خرمشهر دستان خود را بالا برده‌اند حالا نمي‌شد كه به اسيران عراقي بگوييم كه شما فعلا در سنگر برويد كه ما نيرو جمع‌آوري كنيم و بعدا شما را ببريم و بازداشت كنيم. در نهايت خداوند اين را در ذهن ما رساند كه همه رزمندگان يك خط شوند و يك قسمت آنها به طرف رودخانه و قسمت ديگر آنها به طرف جاده خرمشهر تقسيم‌بندي شوند و با دست به سربازان عراقي علامت دهيم كه توي جاده بروند. چشمشان كور، ما ماشين نداشتيم كه با ماشين ببريمشان، بايد پياده مي‌رفتند. البته چون در منطقه خودمان حركت مي‌كردند خيالمان‌ راحت بود، در اين عمليات برخلاف معمول كه دوست داشتيم اسير زيادي از دشمن بگيريم اين دفعه دوست داشتيم بگويند كه اسيران عراقي تمام شده است؛ البته نگران بوديم كه وضعيت فرق كند و اينها ـ سربازان عراقي ـ رفتنشان تا ده صبح طول كشيد، بعد سنگرها را تصرف كرديم و تا ساعت 5 بعدازظهر طول كشيد تا اسرا را كه حدود 14 هزار و پانصد نفر بودند، بشماريم . البته دو ماه طول كشيد كه تمام مهمات آنها را سنگر به سنگر بيرون آوريم. در اين عمليات ما توانستيم شش هزار كيلومتر مربع از خاك كشور را آزاد كنيم و حدود نه هزار نفر را نيز اسير كنيم. بهترين درك عرفاني از عمليات بيت‌المقدس و آزادي خرمشهر در پيام امام خميني(ره) وجود دارد كه در آن پيام ابعاد عرفاني فتح خرمشهر بيان شده و هم‌چنين ما را از آفت‌زدگي غرور پرهيز داده و در نهايت فرموده «خرمشهر را خدا آزاد كرد» البته ما اكنون داريم با سرمايه شهدا زندگي مي‌كنيم و تا زنده‌ايم بايد اين سرمايه بزرگ را حفظ كنيم. البته فكر نكنيم اين سرمايه باقيمانده از شهدا فقط به درد جبهه و جنگ مي‌خورد، ما عاشق جنگيدن نيستيم ولي خود را مكلف به جنگيدن با دشمنان خود مي‌كنيم و هر وقت كه زمان اقتضا كند، عاشقانه مي‌جنگيم. يك عده فكر مي‌كنند كه ما جنگ‌طلب هستيم و جنگ را دوست داريم، رزمندگان اسلام اين جور نشان دادند كه جنگ را دوست ندارند ولي در مقابل دشمنان اسلام عاشقانه مي‌جنگند.
خداي متعال در قرارگاه كربلا جرقه نوري نشانده كه طرحي را در ذهن يك طراح قرار داد و آن طرح تنها راهي بود كه مي‌توانستيم خرمشهر را محاصره كنيم و بعد آن را بگيريم. ما با سردار رضايي جلسه‌اي قرار داديم و براي اينكه هماهنگ با يكديگر عمل كنيم اين طرح را مورد بررسي قرار داديم، اين جلسه حدود پنج دقيقه بيشتر وقت نگرفت و هر دوي ما با اميدواري و قوت قلب گفتيم اين طرح بهترين طرح براي فتح خرمشهر است كه بايد اجرا شود

 گالري عكس فتح خرمشهر

• گالري عكس فتح خرمشهر (1)

• گالري عكس فتح خرمشهر (2)

• گالري عكس فتح خرمشهر (3)

• گالري عكس فتح خرمشهر(4)

nursing.kaums.ac.ir/Default.aspx?PageID=45&NewsID=145

▪ گفت‌وگو با سردار جعفري رييس سازمان حفظ آثار ونشر ارزشهاي دفاع مقدس سپاه درباره جنگ ۸ ساله تاكنون حرف‌هاي فراواني از سوي فرماندهان نظامي بيان شده است، اما در شرايط حاضر حاشيه‌هاي اين دفاع مقدس از جهات مختلف بيشتر به نسل جديد جذاب است، كما اينكه مي‌بينيم كه هنرمندان و فيلمسازان عرصه دفاع مقدس نيز عمده كارهاي هنري خود را با برداشت‌هاي متفاوتي از حاشيه‌هاي جذاب جنگ مي‌سازند. اما اين پايان كار نيست بلكه اين جنگ ۸ساله داراي حاشيه‌هاي جذابي است كه هنوز از سوي فرماندهان، رزمندگان و آنهايي كه در جنگ حضور داشته‌اند بازگو نشده است. شايد هم گوش شنوايي براي عنوان كردن اين حاشيه‌ها پيدا نشده است. در گفت‌وگو با سردار سرتيپ پاسدار فتح‌ا... جعفري،‌ رييس سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس سپاه، همزمان با سالروز آزادسازي خرمشهر به بررسي چگونگي اشغال و آزادسازي اين شهر مهم و استراتژيك مي‌پردازيم. وي در اين گفت‌وگو ضمن بيان ناگفته‌هايي از ۸سال دفاع مقدس و فتح خرمشهر، اهميت اقتصادي اين شهر را مورد اشاره قرار مي‌دهد. اعدام و هلاكت ۵فرمانده ارشد ارتش عراق از سوي صدام از جمله ناگفته‌هايي است كه فرمانده لشكر ۳۰ زرهي سپاه در زمان جنگ مطرح مي‌كند. وي تحصيل كرده در رشته زبان‌هاي خارجي است. گفت‌وگو با سردار جعفري كه شامل دو بخش بررسي اعدام صدام و چگونگي اشغال و فتح خرمشهر است را در ادامه بخوانيد: وقتي نامي از خرمشهر به ميان مي‌آيد، همه به ياد جنگ، درگيري، اشغال، محاصره و آزادسازي مي‌افتند ولي مساله خرمشهر،‌ از جهات مختلف قابل بررسي و بحث است، لطفا ضمن يك بازخواني تاريخي از روند آزادسازي خرمشهر، درباره آسيب‌هاي اقتصادي اشغال اين مركز مهم اقتصادي نيز توضيحاتي بدهيد. درباره خرمشهر و آزادسازي آن تاكنون مطالب بي‌شماري از سوي فرماندهان جنگ مطرح شده است. اما من ترجيح مي‌دهم ضمن بازگويي اين مطالب، اشغال و فتح خرمشهر را از ابعاد مختلف مورد بررسي قرار دهم. آنهايي كه قبل از شروع جنگ در خرمشهر بودند، به خوبي مي‌دانند كه بزرگ‌ترين بندر و وسيع‌ترين قطب اقتصادي ما در خرمشهر بود. خرمشهر در آن زمان مجموعه‌اي از بندر، اسكله و انبارهايي بود كه كشتي‌ها در آنجا لنگر مي‌انداختند و كالا‌هاي مختلف را پياده و به خارج از اسكله حمل مي‌كردند و از آنجا كالاها به انبار‌هاي مختلف منتقل مي‌شد و از آنجا نيز با قطار هدايت مي‌شد به مركز ايران. اهميت خرمشهر نيز به لحاظ موقعيت جغرافيايي آن و نزديك بودن به راه‌هاي ارتباطي مهم و همجواري با رودخانه اروند كنار و... بود. خرمشهر به لحاظ جغرافيايي ۷۵ كيلومتر با خليج فارس فاصله داشت و با وجود آبراه بزرگ اروند در حاشيه‌هاي اين رود بزرگ و شهر خرمشهر به وسعت بسيار زيادي نخلستان وجود داشت. در نزديكي ايران، حتي عراق هم از اين نخلستان‌ها بي‌بهره نبود و به عنوان يكي از بزرگ‌ترين توليدكنندگان و صادركنندگان خرما مطرح بود. بنابراين حاشيه رودخانه اروند به همراه پالايشگاه‌ نفت آبادان، پتروشيمي،‌ اسكله خرمشهر و آبادان نقاط با اهميتي براي عراق بود. از طرفي در خود عراق نيز شهر بصره، جزيره ام‌الرساس و جزاير جنوب رودخانه، شهر فاو و قشله و ام‌القصر در نزديك خرمشهر قرار داشت كه آنها نيز از آسيب‌هاي جنگ ۸ ساله بي‌نصيب نماندند. ▪ سردار، به نظر مي‌رسد، قبل از پرداختن به جزئيات اشغال و فتح خرمشهر بهتر است، اشاره‌اي داشته باشيد به عامل اصلي جنگ و اشغال خرمشهر و اينكه اساسا صدام كه بود و چگونه به وجود آمد؟ ـ به سوال خوبي اشاره كرديد.مقام معظم رهبري در ديدار هنرمندان فرمودند كه به اين اشاره كنيم كه صدام كه بود و ريشه‌هاي آن بررسي شود. اين سخن ارزشمند و بسيار مهمي بود. ما بايد بررسي كنيم كه ميشل عفلق كه بود؟ خيلي‌ها نمي‌دانند كه صدام حسين اساسا چگونه به وجود آمد. زماني جنگ‌هاي صليبي عليه كشورهاي اسلامي آغاز شد و طي آن با اسب و شمشير و صليب به مسلمانان حمله كردند. بنابراين غربي‌ها ديدند كه دوره جنگ‌هاي صليبي گذشته است، آمدند ميشل عفلق را مطرح كردند كه به عنوان يك جريان جديد حزب بعث را تشكيل دهد. ميشل غفلق و حزب بعث نيز ادامه حركت صليبي‌ها بود و غرب به همراه موساد و سازمان جاسوسي انگليس اين جريان را مطرح كردند. البته وارد نمودن صدام به عرصه سياست كار چندان ساده‌اي نبود. بلكه وي را به قاهره بردند تا در رشته حقوق درس بخواند. صدام عامل صهيونيست‌ها بود. اين مساله بسيار مهمي است و زماني تاريخ اين را خواهد گفت. ▪ از ‌نظر شما غرب چرا فرد جديدي همچون صدام را براي اداره عراق تربيت كرد و در اين ارتباط از خود عبدالكريم قاسم استفاده نكرد؟ ـ عبدالكريم قاسم رييس‌جمهور عراق، حكومتش براساس حزب كمونيست بود و از اساس وابسته به شرق. ▪ حكومت عبدالكريم قاسم در چه سالي تشكيل شد؟ ـ سال ۱۹۵۹ حكومت وي تشكيل شد. ▪ يعني عبدالكريم قاسم حزب كمونيست را در عراق تاسيس كرد؟ ـ البته اين موضوع مورد بحث ما نيست، بلكه نكته اين جا است كه حزب كمونيست اساسا حزبي شرقي بود و غرب از وجود يك‌حزب شرقي در عراق رضايتي نداشت. اما ميشل عفلق موسس حزب بعث بود، يعني موجبات وابستگي سياسي عراق به غرب را فراهم آورد. بنابراين به رغم آنكه شرق بخشي از تجهيزات عراق و دولت صدام را تامين مي‌كرد، ولي در عمل صدام و دولتش وابسته به غرب بود. البته مصري‌ها هم در اداره عراق نقش داشته و صدام هم به نوعي به آنها وابسته بود. چشمداشت غرب و مصري‌ها نسبت به عراق نيز طبيعي بود، چرا كه عراق بعد از عربستان بزرگ‌ترين منابع نفتي جهان را در اختيار داشته و دارد. به هر حال صدام در حزب بعث قدرت گرفت و در سال ۱۳۵۸ در يك كودتاي بدون خون‌ريزي حسن‌البكر را كنار زد و بعد هم برنامه حمله به انقلاب نوپاي اسلامي ايران را با زير پا گذاشتن قرارداد ۱۹۷۵ الجزاير آغاز كرد. برگرديم به جنگ و نحوه حمله صدام به شهر مهم و استراتژيك خرمشهر. خب- به صدام قدرت دادند، صدام به ايران حمله كرد و اولين‌كاري كه كرد، كشتي‌ها را زد. خليج‌فارس را بست، فرودگاه‌ها و شهرها را بمباران كرد، خرمشهر را اشغال كرد، نخلستان‌ها و پالايشگاه‌ها‌ را نابود كرد و مردم را نيز آواره كرد اما نكته‌ اينجا است كه صدام هرگز تصور نمي‌كرد كه مقابله‌اي از سوي ايران انجام شود و ما بتوانيم مجددا خرمشهر را پس بگيريم. بلكه تصور مي‌كرد خوزستان را اشغال كرده و يك استان عربي در ايران تشكيل مي‌دهد. ▪ عراق ظرف چه مدت توانست خرمشهر را اشغال نمايد؟ ـ عراق ده روز پشت شلمچه خودش را براي اشغال خرمشهر آماده كرده بود و ۳۵ روز نيز جنگ كرد، تا خرمشهر را اشغال كند. ▪ اينكه صدام ادعا مي‌كرد خرمشهر و خوزستان جزو عراق محسوب مي‌شوند، چه سبقه تاريخي داشت؟ ـ اين سياست انگليسي‌ها در مساله مرزها بود.اروند و خرمشهر هميشه متعلق به جمهوري اسلامي بوده و مرزي كه در قرارداد ۱۹۷۵ در الجزاير پذيرفته شد، ما اين را بعد از انقلاب هم قبول داشتيم.صدام اولين كاري كه كرد آمد اين قرارداد را زير پا گذاشت و جنگ تحميلي را آغاز كرد. ▪ غير از وجود بندرگاه و نخلستان‌ها، خرمشهر چه اهميت اقتصادي داشت؟ ـ انبار‌هاي خرمشهر مملو از قطعات هواپيما، خودرو‌، ماشين‌آلات مختلف، شيشه‌هاي مات و رنگي، مقدار زيادي چوب و... بود كه از نظر اقتصادي براي كل كشور حائز اهميت بود. انبار‌هاي خرمشهر دو قسمت بود يك قسمت در حاشيه عريض و بالاي خانه‌هاي پيش‌ساخته و يك قسمت هم خود گمرك بود. ▪ عراق در جنگ تحميلي چه زيان‌هايي را متحمل شد؟ ـ قبل از اينكه جنگ شروع شود ذخيره ارزي عراق قابل توجه بود و بعد از آن شما ببينيد اين ذخيره به كجا رسيد. كشوري كه ۲۲ميليارد دلار از فرانسه تجهيزات نظامي بخرد. از انگليس ۹ميليارد و از روسيه ۳۰ميليارد دلار تجهيزات خريداري كند. چيزي جز بدبختي براي مردمش به ارمغان نياورده است و اندوخته‌اي هم براي كشور باقي نگذاشته است. البته عراق پس از مقروض شدن به غرب به چين و فرانسه نيز متوسل شد. پس از استمداد از غرب و اروپا، نيروهاي نظامي خود را از ۱۷۵هزار به۳۰۰هزار، ۶۰۰هزار و به يك‌ميليون و ۳۰۰هزار نفر رساند. طبيعتا اين نيروهاي نظامي از شغل اصلي خودشان به اجبار وارد كار نظامي شده بودند و بسياري از مشاغل مرتبط با اقتصاد طي جنگ ۸ ساله در عراق تعطيل شده بود و ركود سال‌ها بر اقتصاد اين كشور سايه افكنده بود. عملا چرخه اقتصاد عراق در جنگ فلج و سرمايه‌هاي اين كشور بر باد رفته بود. نخلستان‌هاي ايران و عراق نيز طي جنگ نابود شد. اعراب هم كه زندگي‌شان با ماهيگيري و خرمافروشي مي‌چرخد، ۸ سال جنگ‌ را تحمل كردند و پس از آن جز ويراني چيزي عايدشان نشد. صدام از نظر اقتصادي هم به ما و هم به خودش لطمه زد. ▪ در لابه‌لاي اظهاراتي كه درباره جنگ ۸ ساله مطرح مي‌شود، از سناريويي سخن گفته مي‌شود كه غرب و اسرائيل مشتركا براي نابودي كشورمان تنظيم كرده بودند...؟ ـ بله – اكنون خيلي چيزها اعتراف شده است. ميخائيل رمضان كه بدل صدام بود، امروز بسياري از توطئه‌ها عليه اسلام و ايران كه توسط دولت صدام انجام گرفته، را اعتراف كرده است. مسئول جاسوسي و استخبارات دولت بعثي عراق نيز خيلي از چيزها را اعتراف كرده است و آن اعترافات شامل اين است كه اينها سناريويي چيده بودند براي نابودي مسلمانان و شيعيان و اساسا آغاز جنگ ۸ ساله نيز براي اجراي اين سناريو بود. براي صدام هم فرق نمي‌كرد كه ايراني‌ها كشته بشوند، ‌يا عراقي‌ها و نابودي‌ هردوي اينها فرقي نداشت. بدل صدام كه از طرف صدام هدايت مي‌شد در اعترافات خود مي‌گويد كه به صدام گفتم، تكليف عراقي هايي كه در جنگ عليه ايران كشته مي‌شوند، چه مي‌شود؟ صدام در جواب گفت: براي ما مهم نيست كه در اين جنگ مسلمانان كشته مي‌شوند حال چه عراقي باشند يا ايراني، بلكه براي ما دولت بعث مهم است. ▪ باز هم به جنگ خرمشهر باز مي‌گرديم، آزادي خرمشهر چه اهميتي داشت؟ ـ يكي از مسائل اساسي اين بود كه خرمشهر يك قطب مهم سياسي و اقتصادي بود و همان جايي بود كه دشمن دست گذاشته بود كه آنجا را حفظ كند. بنابراين از لحاظ اقتصادي و سياسي حائز اهميت بوده است. ما در جنگ اين همه منطقه اشغال شده را آزاد كرديم اما خرمشهر همچنان در اشغال بود‌ و آزادسازي آن كاري بسي دشوار. در مرحله سوم چيزي در حدود معادل ۵هزار كيلومتر مربع آزاد مي‌شود. اما يك نوار به طول ۳۵ كيلومتر در ۷ يا ۸ كيلومتر كه خرمشهر هم جزو آن است دست دشمن باقي ماند و ما هنوز پيروزي خود را تضمين شده نمي‌ديديم. ▪ چه زماني تلاش يا عمليات براي آزادسازي خرمشهر كليد خورد؟ ـ ۱۹-۲۰ ارديبهشت سال ۶۱ خرمشهر محاصره شد و ما تا شلمچه پيش رفتيم. همين باعث شد دشمن از دروازه‌هاي اهواز و سوسنگرد ريزش كند و به سرعت عقب‌نشيني كند تا جلوي بصره و چون بصره در تهديد قرار گرفت ديگر مساله خرمشهر بر ايشان مهم نبود. در محاصره آنقدر پيشروي ما قوي و سريع بود كه ما تا مرز بصره نيز پيش رفتيم و حد فاصل پاسگاه زيد تا شلمچه آزاد شد و عقبه دشمن نيز تا حد ۱۲ كيلومتر بسته شد و در حالي كه ما در شلمچه بوديم، دشمن پشت رودخانه كارون حضور داشت، اما اين حضور تضمين شده‌اي نبود و چون عقبه دشمن تحت نفوذ ما بود آنها نتوانستند دفاع خوبي داشته باشند. ▪ براي آزادسازي خرمشهر كدام نيرو، سيستم فرماندهي را به دست گرفته بود؟ ـ سيستم فرماندهي مشتركي در ارتش و سپاه براي فتح خرمشهر در نظر گرفته شده بود. قرارگاه كربلا، به عنوان قرارگاه مركزي عمليات بود كه سردار دكتر محسن رضايي و شهيد صياد شيرازي فرماندهي اين قرارگاه را به صورت مشترك بر عهده داشتند. البته جهاد سازندگي هم به عنوان مهندسي جنگ در فتح خرمشهر حضور داشت. قرارگاه كربلا نيز سه قرارگاه عملياتي ايجاد كرده بود كه شامل قرارگاه قدس بود در جبهه شمال كه از اهواز، حميديه‌ و سوسنگرد تا هويزه بتواند به دشمن حمله كند كه عمدتا به عنوان عقبه پشتيباني در نظر گرفته شده بود. دو قرارگاه ديگر هم در منطقه بود كه يكي در منطقه هالوب تا دار خوين و يكي از جنوب دار خوين (انرژي اتمي) تا سلمانيه قرار داشت.يكي از اين قرارگاه‌ها فتح نام داشت كه مشترك ارتش و سپاه بود و فرماندهي آن بر عهده سردار غلامعلي رشيد و امير شهيد مسعود نياكي بود. قرارگاه دوم نيز قرارگاه نصر بود كه قرار بود در شمال خرمشهر عمل كند و هدفش روي خرمشهر بود و شلمچه، كه سردار شهيد حسن باقري به همراه حسن سعدي فرماندهي اين قرارگاه را بر عهده داشت. البته طرح عملياتي كه در قرارگاه ارائه شد، عمدتا براساس نظر شهيد باقري بود. سردار باقري معتقد بود كه ما بايد با يك گام از كارون تا جاده آسفالته كه فاصله ۲۵ كيلومتري بود را طي كنيم. همين طرح باعث شد كه در مرحله اول موفقيت‌هايي به دست آوريم و بتوانيم گام اولمان را به سرعت تا جاده آسفالته برويم و دشمن را به عكس‌العمل وادار كنيم. ▪ عمليات آزادسازي خرمشهر چه زماني آغاز شد؟ ـ ساعت ۳۰/۱۲ شب عمليات شروع شد و نيروها صبح در جاده آسفالته بودند، البته عمليات قرار بود ۱۹ ارديبهشت كه مصادف با۱۳ رجب بود، آغاز شود. ولي به علت اينكه دشمن متوجه هدف ما ‌شده بود تا ۷ كيلومتري رودخانه يك خاكريز زده و جاده را شناسايي كرده و عكس هوايي از منطقه گرفته بود. اعتقاد فرماندهي اين بود كه ما اگر تاخير كنيم دشمن راه‌كارها را مي‌بندد. بنابراين عمليات يك هفته جلو افتاد و مرحله اول عمليات در دهم ارديبهشت‌ماه سال ۶۱ آغاز شد و نيروها تا جاده اهواز- خرمشهر پيش رفتند و يك درگيري ۶روزه روي اين جاده داشتند. در مرحله دوم قرارگاه نصر در جبهه جنوب خودش را به شلمچه رساند و قرارگاه فتح نيز ايستگاه حسينه تا زيد را تامين كرد و ۲۰ كيلومتر از مرز آزاد شد و دشمن مجبور شد در خاك خودش دفاع كند. البته دشمن هم خيلي تلاش كرد كه شلمچه را بگيرد. ولي آن مقاومت‌هايي كه روزهاي ۱۶، ۱۷ و ۱۸ ارديبهشت در شلمچه انجام گرفت و حاج احمد متوسليان هم آنجا زخمي شد، موجب شد كه آنجا يك قدرتي از طرف نيروهاي رزمنده و بسيجي عليه دشمن شكل گيرد و اقتدار و قدرت جمهوري اسلامي كه در بازوري بسيجي‌ها بود، موجب عقب‌نشيني و عدم توفيق دشمن شود. ▪ عراق براي اينكه خرمشهر را از دست ندهد، چه تعداد از لشگرهاي ارتش خود را به كار گرفت؟ ـ عراق لشگر ۵ مكانيزه خود را در دروازه اهواز، لشگر ۶زرهي‌اش را در هويزه، لشگر ۹ زرهي خود را در جفير، لشگر ۳ زرهي خود را نيز در غرب جاده اهواز- خرمشهر براي حفظ منطقه سازماندهي كرده بود. لشگر۱۱ پياده عراق هم در خرمشهر بود كه با تيپ‌هاي ۲۲، ۲۴، ۴۸ و ۱۱۳ پياده و گارد مرزي از آن شهر حفاظت مي‌كردند. لشگرهاي ۱۰ و ۳۰زرهي و تيپ ۲۴ مكانيزه ارتش عراق هم در احتياط خرمشهر بودند. تيپ ۱۰ زرهي گارد رياست جمهوري، تيپ ۳۲ و ۳۳نيرو‌ مخصوص، گردان‌هاي زرهي سيف‌سعد و قعقاع و بسياري از نيروهاي نظامي مطرح عراق نيز از جمله نيروهايي بودند كه براي مقابله با رزمندگان اسلام و نيروهاي مردمي و بسيجي جهت جلوگيري از آزادسازي خرمشهر به كار گرفته شدند. ▪ كدام قرارگاه در عمليات فتح خرمشهر بيشتر مورد هجوم دشمن قرار گرفت؟ ـ دشمن ضد حمله‌هاي شديدي در منطقه داشت، اما محور قرارگاه نصر به علت نزديكي به خرمشهر بيشتر مورد توجه دشمن بود. البته، نيرويي كه بسيجي‌ها در مقابله با دشمن و در مقاومت با ضدحمله‌هاي شديد به كار گرفته بودند، دشمن را زمين‌گير كرد اما در مجموع ضد‌حمله‌هاي شديد بيشتر در قرارگاه نصر اتفاق مي‌افتاد و حضور سرداران حسن باقري، متوسليان و همت در جلوگيري از اين ضدحمله‌ها بسيار مهم و حياتي بود. بعد از آنكه مرحله آخر عمليات انجام شد، نيروها در مرز دفاع كردند و پس از اينكه دشمن از اهواز عقب‌نشيني كرد، قرارگاه قدس آمد منطقه كوشك و طلائيه تا زيد را تامين كرد و ما عمدتا فشارمان متمركز شد براي ورود به خرمشهر. تمام يگان‌‌هايي كه در سه قرارگاه فجر به فرماندهي سردار شهيد مجيد بقايي، قرارگاه فتح به فرماندهي سردار رشيد و نصر كه فرمانده آن سردار شهيد حسن باقري بود حضور داشتند، براي ورود به خرمشهر فشار آوردند و اين اولين گام محاصره خرمشهر بود كه دشمن هم جاي فراري نداشت، بنابراين قرار بر اين شد كه تيپ محمدرسول‌ا.... كه در آن دوران احمد متوسليان فرمانده آن بود خودش را به اروند و خين برساند و اين مسير را انتخاب كردند، تا اينكه عقبه دشمن بسته شود كه اين هم اتفاق افتاد. بعد هم نيروهاي مردمي و گردان‌هاي بسيجي به داخل گمرك و شهر خرمشهر وارد شدند و اولين نيروهاي دشمن به اسارت گرفته شدند و ما فكر نمي‌كرديم كه دشمن اين همه نيرو داخل خرمشهر داشته باشد. ▪ چند نفر بودند؟ ـ حدود ۱۰هزار نفر نيروي نظامي درخرمشهر مستقر بودند. مي‌توانيد تصويري از اولين ورود نيروهاي ايراني به خرمشهر ارائه بدهيد؟ ببينيد، خرمشهر ابتدا از غرب رودخانه عريض محاصره شد و وقتي متجاوزان خود را در محاصره ديدند، ديگر از خود دفاع نكردند، به ويژه اينكه احمد زيدان فرمانده آنها فرار كرد و روي ميدان مين به هلاكت رسيد و فرماندهي خرمشهر به خميس مخيلف واگذار شد كه او هم نتوانست دفاع مناسبي داشته باشد بنابراين رزمندگان ايراني وارد اين شهر شدند. در زمان ورود رزمندگان به خرمشهر تمام نخلستان‌هاي شهر و منطقه تخريب شده بود. عراقي‌ها به خاطر دفاع تمام خانه‌ها را تخريب و از مصالح آنها سنگر درست كرده بود، گمرك را نيز آتش زده بودند مي‌شود گفت كه خرمشهر به يك ويرانه تبديل شده بود. در يك جمله مي‌توان گفت كه خرمشهر پس از آزادي مجموعه‌اي از يك بيابان وسيع بود با هزاران خانه مخروبه كه به سنگر تبديل شده بود، همراه با خودروهايي كه به فاصله بسيار كمي سر به آسمان برافراشته بودند. ▪ مهم‌ترين عاملي كه موجبات آزادسازي خرمشهر را فراهم آورد چه بود؟ ـ دشمن تصور مي‌كرد كه در مرحله دوم عمليات بيت‌المقدس ما به سمت شهر عمليات مي‌كنيم و اصلا فكر نمي‌كرد كه ما در مرحله دوم وارد شلمچه خواهيم شد و اين ابتكار آزادسازي خرمشهر را تضمين كرد. اين ابتكار عمل مهم‌ترين ضربه‌اي بود كه به دشمن زده شد و دشمن را كنار زد و اين ابتكار حاصل تصميم‌گيري فرماندهان قرارگاه نصر و كربلا بود. واكنش صدام نسبت به آزادي خرمشهر توسط ايران چه بود؟ ▪ صدام عصر روز سوم خرداد بلافاصله پس از فتح خرمشهر، فرمانده لشگر سوم خود يعني جواد ـ اسعد، محسن عبدا.... فرمانده تيپ ۱۲ و شاكر العماري يكي از فرماندهان ارشد ارتش خود را به خاطر سقوط خرمشهر اعدام كرد. احمد‌زيدان هم كه فرمانده نيرو‌هاي عراقي مستقر در خرمشهر بود از هراس رزمندگان اسلام فرار كرد و در ميدان مين زخمي شد. يكسري ديگر از فرمانده‌هاي ارتش صدام نيز اسير و زخمي شد. دليل اعدام فرماندهان عراقي نيز اين بود كه آنها به‌رغم دارابودن تجهيزات پيشرفته و نيروهاي بسيار زياد نتوانستند، در مقابل ابتكار عمل ايراني‌ها ايستادگي كنند، اما سرلشكر صلاح القاضي فرمانده سپاه سوم مهم‌ترين فردي بود كه اعدام شد، فردي كه كنترل منطقه به عهده او بود. ▪ نقش شهيد جهان‌آرا در جلوگيري از اشغال خرمشهر چه بود؟ ـ در سال ۵۹ نيروهايي كه در خرمشهر دفاع كردند تعداد آنها كمتر از ۵۰۰نفر بود كه محمدجهان‌آرا فرماندهي آنان را بر عهده داشت كه به اعتقاد فرماندهان جنگ، شهيد جهان‌آرا واقعا شجاعانه از خرمشهر دفاع كرد. او و يارانش در حالي از خرمشهر دفاع كردند كه نيروهاي رسمي نظامي وقتي به آبادان رسيدند كه يك ماه از جنگ گذشته بود و واقعيت اين بود كه جهان آرا و نيروهاي سپاه خرمشهر بدون هيچ پشتوانه‌اي در اين ۳۵‌روز در برابر دشمن شجاعانه مقاومت كردند. ▪ به نظر شما خرمشهر چگونه آزاد شد؟ ـ ما بايد ببينيم كه چه اتفاقي افتاد و امام خميني چه كرد كه جمهوري اسلامي توانست ۷۰هزار نفر نيروي بسيجي آماده و سازماندهي شده را ظرف ۱۹ ماه در مقابل دشمن در آزادسازي خرمشهر آرايش دهد كه يك اتفاق بسيار مهمي بود. يعني قدرت و ابتكار عمل امام خميني موجب شد كه ظرف كمتر از ۲سال بيش از ۷۰هزار نيروي آموزش‌ديده در خدمت جنگ آن هم به صورت داوطلبانه قرار گيرند كه اين اقدام ارزشمندي براي تشكيل ارتش ۲۰ميليوني بود. ▪ فاتح خرمشهر كه بود؟ ـ برخي‌ها به اشتباه به دنبال فاتح خرمشهر مي‌گردند در حالي كه فاتح خرمشهر ۷۰هزار بسيجي داوطلب بودند كه با ايمان و اعتقاد خود دشمن را زمين‌گير كردند، اما فاتح خرمشهر امام بودند كه البته ايشان هم گفتند كه خرمشهر را خدا آزاد كرد. ▪ شما از اعدام صدام به عنوان عامل اصلي آغاز جنگ ۸ساله چه احساسي داريد؟ ـ گرچه اعدام حق صدام بود، اما مي‌دانم كه او را براي نابودي شيعيان محاكمه كردند. همان طور كه مي‌دانيد در زمان اعدام صدام قرآن به دست وي دادند، يعني حتي از مرده آن هم عليه ما براي تفرقه افكني استفاده كردند، يعني آنها صدام را مسلمان معرفي كرده و سپس اعدامش كردند. به هر جهت اعدام صدام پرونده جنايات غربي‌ها را نمي‌تواند ببندد. البته حركت رهبر معظم انقلاب نيز در نامگذاري امسال به نام اتحاد ملي و انسجام اسلامي بسيار هوشمندانه بود چرا كه در حالي كه آمريكا در عراق با تفرقه‌افكني سعي در جنگجو نشان دادن شيعيان دارد، رهبر معظم انقلاب شيعيان و سني‌ها را به وحدت دعوت مي‌كنند. ▪ شما يكي از فرماندهان ارشد سپاه بوديد كه همزمان با جنگ تحميلي در ليست ترور حزب بعث قرار داشتيد كه ظاهرا هم ارتش عراق فرد ديگري را به جاي شما دستگير كرده بود و قصد اعدام وي را داشت، به نظر مي‌رسد كه اين يكي از حاشيه‌هاي جذاب جنگ تحميلي باشد، لطفا توضيحاتي در اين زمينه بفرماييد؟ ـ در زمان ۸سال دفاع مقدس من هم به عنوان يك رزمنده در جبهه حضور داشتم كه از قافله شهدا جا ماندم و بيش از هرچيز اكنون دوست دارم كه خادم شهدا باشم. سردار اگرچه اين پاسخ شما، ناشي از تواضع و فروتني شما است اما از شما تقاضا دارم كه در مورد ماجراي حضورتان در ليست ترور ارتش عراق و دستگيري فرد ديگري به جاي شما توضيحاتي بفرماييد. موضوع تواضع نيست، همانطور كه مي‌دانيد، كشته شدن هريك از مسوولان سپاه در جنگ آرزوي حزب بعث و دشمنان كشورمان بود درعمليات رمضان هم راديو عراق اعلام كرد كه فرمانده لشكر ۳۰ زرهي سپاه اسير شده است. البته شبكه اول سيماي جمهوري اسلامي مصاحبه‌اي را با من ترتيب داد و من هم در آن مصابحه اعلام كردم كه در عراق و در منطقه‌اي كه توسط رزمندگان اسلام فتح شده حضور دارم، بعدهم متوجه شدم كه فرد ديگري را به جاي من اسير و مورد شكنجه قرار داده بودند. ارتش عراق پس از مدت زيادي متوجه شد كه فرد دستگير شده فتح‌الله جعفري نيست و هيچ ارتباطي هم با من ندارد. ارتش عراق در زمان جنگ خبر دستگيري و اسارت برخي افراد را در تلويزيون خود با رها پخش كرد و پس از آنكه معلوم مي‌شد كه اشتباه كرده به اشتباه خود اعتراف نمي‌كرد و تنها به آزادي افراد دستگير شده بسنده مي‌كرد.

عليرضا باغاني

منبع : روزنامه دنياي اقتصاد

vista.ir/article/259843/ناگفته‌هايي-از-پرونده-اشغال-و-فتح-خرمشهر

فتح خرمشهر، لحظه اوج دفاع مقدس

فتح خرمشهر فتح خاك نيست، فتح ارزشهاي اسلامي است. خرمشهر شهر لاله هاي خونين است. خرمشهر را خدا آزاد كرد."

بيانات رهبر كبير انقلاب اسلامي، امام خميني (قدس سره

خيال خرمشهر كه كنار كارون آرام نشسته بود، هيچ صداي خمپاره اي نبود. نخلستان هايش صداي چرخ هاي تانك را تا آن روز نشنيده بود، تا شهريور ماه 59 كه خرمشهر، خونين شهر شد. پس از گذشت روزهاي تاريك و پر دود اسارت، در سوم خرداد 1361 شهر از اشغال درآمد. خرمشهر نخل هاي سوخته، نخل هاي بي سر...  

فتح خرمشهر (سوم خرداد 1361) در تاريخ جنگ ايران و عراق از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. خبر آزادي خرمشهر آن چنان شگفت‌آور بود كه در سراسر ميهن اسلامي ما مردم را به وجد آورد. با اعلام خبر فتح خرمشهر مردم ايران بسان خانواده‌اي بزرگ كه فرزند از دست رفته خود را باز يافته است اشكهاي شادي و شعف خود را نثار روح شهداي حماسه‌آفرين صحنه‌هاي شورانگيز اين نبرد كردند. براي پي بردن به عظمت اين نبرد حماسي كافي است بدانيم كه نيروهاي  متجاوز عراق پيش از نبرد سرنوشت ساز رزمندگان ما براي آزادي خرمشهر در اطلاعيه‌اي به نيروهاي خود دستور داده بودند كه دفاع از خرمشهر را به منزله دفاع از بصره، بغداد و تمام شهرهاي عراق محسوب دارند. همچنين تجهيزات و امكانات دفاعي دشمن در اين منطقه نشان مي‌داد كه عراق خرمشهر را به عنوان نماد پيروزي خود در جنگ به حساب آورده و قصد داشته است به هر قيمت،‌ اين شهر را در تصرف نيروهاي خويش نگهدارد.

هنگامي كه مرحله اول و دوم عمليات بيت‌المقدس به پايان رسيد و رزمندگان ما در اطراف خرمشهر مستقرشدند، راديوي رژيم بعثي، مي‌كوشيد در تبليغات كاذب خود، حضور نيروهاي عراق را در خرمشهر به رخ بكشد تا توجيهي براي ترميم روحيه نيروهاي شكست خورده و رو به هزيمت عراق باشد. فتح خرمشهر در زماني كمتر از 24 ساعت، موجب شد كه بخش قابل توجهي از نيروهاي مهاجم عراقي به اسارت نيروهاي جمهوري اسلامي ايران درآيند.

نبرد بزرگ، سرنوشت‌ساز و غرورآفرين بيت ‌المقدس كه براي رها سازي خرمشهر از سلطه‌ نيروهاي مهاجم عراقي انجام شد، از دهم ارديبهشت ماه تا چهارم خرداد ما 1360 به طول انجاميد. اين نبرد حماسي علاوه بر  پايان بخشيدن به 19 ماه اشغال بخشي از حساس‌ترين مناطق خوزستان و آزادسازي خرمشهر، ضربه‌اي سهمگين و كمرشكن به توان رزمي و جنگ طلبي‌هاي دشمن مهاجم وارد ساخت.

كوتاه سخن اينكه عمليات بيت‌المقدس به عنوان برجسته‌ترين عمليات پدآفندي نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران در تاريخ نظامي 8 سال دفاع مقدس ثبت شده است.

اگر امروز در هر شهر و روستا به گلزار شهيدان گذر كنيم و تاريخ نقش بسته بر سنگرها را مرور كنيم، خواهيم ديد كه مجموعه شهيدان سوم خرداد 1360 الگويي كوچك از ملت مقاوم ايران است كه چونان سپهري  پر ستاره مي درخشد. شاديهاي به ياد ماندني خودجوش و سراسري پس از آزادسازي خرمشهر نيز برگ  ديگري از اين حماسه ملي بود و نشان داد كه مردم سراسر اقطار و بلاد ايران اعم از آن كه هرگز خرمشهر را به چشم ديده باشند يا نه چگونه از شنيدن خبر اين پيروزي ساعتها به دست افشاني و پايكوبي پرداختند وهزيمت دشمن اشغالگر را از خاك ميهن جشن گرفتند.

سوم خرداد يك حماسه ملي است؛ اگر حضور ملت در صحنه جبهه هاي دفاع نبود، نه حماسه آن پيروزي  تحقق مي يافت و نه حماسه حضور مردم در جشن پس از پيروزي. لذا به حق مي توان گفت پاسداشت فتح خرمشهر در گرو پاسداشت حضور مردمي در همه صحنه هاست.

بياد سوم خرداد سالروز حماسه هميشه تاريخ ايران ...آزادي خرمشهر

مسجد جامع خرمشهر، قلب شهر بود كه مي‌تپيد و تا بود مظهر ماندن و استقامت بود. مسجد جامع خرمشهر، مادري بود كه فرزندان خويش را زير بال و پر گرفته بود و در بي‌پناهي پناه داده بود و تا بود مظهر ماندن و استقامت بود و آنگاه نيز كه خرمشهر به اشغال متجاوزان در‌آمد و مدافعان ناگزير شدند كه به آن سوي شط خرمشهر كوچ كنند باز هم مسجد جامع، مظهر همه آن آرزوهايي بود كه جز در پازپس‌گيري شهر برآورده نمي‌شد. مسجد جامع، همه خرمشهر بود.

خرمشهر از همان آغاز، خونين‌شهر شده بود. خرمشهر خونين ‌شهر شده بود تا طلعت حقيقت از افق غربت و مظلوميت رزم‌آوران و بسيجيان غرقه در خون ظاهر شود. و مگر آن طلعت را جز از منظر اين آفاق مي‌توان نگريست؟ آنان در غربت جنگيدند و با مظلوميت به شهادت رسيدند و پيكرهاشان زير شني تانكهاي شيطان تكه تكه شد و به آب و باد و خاك و آتش پيوست. اما… راز خون آشكار شد. راز خون را جز شهدا درنمي‌يابند. گردش خون در رگهاي زندگي شيرين است اما ريختن آن در پاي محبوب، شيرين‌تر است؛ و نگو شيرين‌تر، بگو بسيار بسيار شيرين‌تر است.

راز خون در آنجاست كه همه حيات به خون وابسته است. اگر خون يعني همه حيات… و از ترك اين وابستگي دشوارتر هيچ نيست پس، بيشترين از آن كسي است كه دست به دشوارترين عمل بزند. راز خون در آنجاست كه محبوب خود را به كسي مي‌بخشد كه اين راز را دريابد. آن كس كه لذت اين سوختن را چشيد در اين ماندن و بودن جز ملالت و افسردگي هيچ نمي‌يابد.

آنان را كه از مرگ مي‌ترسند از كربلا مي‌رانند. مردان مرد، جنگاوران عرصه جهادند كه راه حقيقت وجود انسان را از ميان هاويه آتش جسته‌اند. آنان ترس را مغلوب كرده‌اند تا فتوت آشكار شود و راه فنا را به آنان بياموزد.

آنان را كه از مرگ مي‌ترسند از كربلا مي‌رانند. وقتي كه كار آن همه دشوار شد كه ماندن در خرمشهر معناي شهادت گرفت، هنگام آن بود كه شبي عاشورايي برپا شود و كربلائيان پاي در آزموني دشوار بگذارند…

كربلا مستقر عشاق است و شهيد سيد محمد علي جهان‌آرا چنين كرد تا جز شايستگان كسي در آن استقرار نيابد. شايستگان، آنانند كه قلبشان را عشق تا آنجا آكنده است كه ترس از مرگ، جايي براي ماندن ندارد. شايستگان جاودانند؛ حكمرانان جزاير سرسبز اقيانوس بي‌انتهاي نور نور كه پرتوي از آن همه كهكشانهاي آسمان دوم را روشني بخشيده است.

nahad.umz.ac.ir/blog/maresmat/5-22-411.html

 شرح كامل عمليات بيت المقدس

در حالي كه اشغال خرمشهر توسط عراق به عنوان آخرين و مهم ترين برگ برنده اين كشور براي وادار ساختن ايران به شركت در هر گونه مذاكرات صلح تلقي مي شد، آزاد سازي اين شهر مي توانست سمبل تحميل اراده سياسي جمهوري اسلامي بر متجاوز و اثبات برتري نظامي اش باشد.

بر همين اساس، با توجه به اين كه منطقه عمومي غرب كارون آخرين منطقه مهمي بود كه هم چنان در اشغال عراق قرار داشت، از يك سو فرماندهان نظامي ايران براي انجام عمليات در اين منطقه اشتراك نظر داشتند، و از سوي ديگر عراق نيز كه طراحي عمليات آزادسازي خرمشهر را پس از عمليات فتح المبين قطعي و مسجل مي پنداشت، با در نظر گرفتن اهميت اين شهر و جايگاه آن در دفاع از بصره، به ضرورت حفظ اين منطقه معتقد بود. از اين رو، بلافاصله پس از اتمام عمليات فتح المبين، در حالي كه قواي ارتش عراق در منطقه عمومي خرمشهر تقويت مي شد، به تمام يگان هاي تحت امر قرارگاه مركزي كربلا دستور داده شد تا ضمن بازسازي و تجديد قوا، به شناسايي و طراحي عمليات بپردازند.

اهداف عمليات

مهم ترين اهدافي كه در اين عمليات دنبال مي شد، عبارت بودند از:

-         انهدام نيروي دشمن، حداقل بيش از دو لشكر.

-         آزاد سازي حدود 5400 كيلومتر مربع از خاك ايران؛ از جمله شهرهاي خرمشهر، هويزه و پادگان حميد.

-         خارج نمودن شهرهاي اهواز، حميديه و سوسنگرد از برد توپخانه دشمن.

-         تامين مرز بين المللي (حدفاصل پاسگاه طلائيه تا شلمچه).

-         آزادسازي جاده اهواز – خرمشهر و خارج شدن جاده اهواز – آبادان از برد توپخانه دشمن.

منطقه عمليات

منطقه عمومي عمليات بيت المقدس در ميان چهار مانع طبيعي محصور است، كه از شمال به رودخانه كرخه كور، از جنوب به رودخانه اروند، از شرق به رودخانه كارون و از غرب به هور الهويزه منتهي مي شود.

منطقه مزبور به جز جاده نسبتا مرتفع اهواز – خرمشهر، فاقد هر گونه عارضه مهم براي پدافند است. همين امر موجب شد تا زمين منطقه – به دليل مسطح بودن – براي مانور زرهي مناسب، و براي حركت نيروهاي پياده – به دليل در ديد و تير قرار داشتن – نامناسب باشد. نقاط حساس و استراتژيك منطقه شامل بندر و شهر خرمشهر، پادگان حميد، جفير، جاده آسفالت اهواز –  خرمشهر، شهر هويزه و رودخانه هاي كارون،  كرخه كور و اروند  بود.

استعداد دشمن

تا قبل از آغاز عمليات بيت المقدس، استعداد نيروهاي دشمن به ترتيب زير بود:

-         لشكر 6 زرهي؛ از جنوب رودخانه كرخه تا هويزه.

-         لشكر 5 مكانيزه؛ از غرب اهواز تا روستاي سيد عبود.

-         لشكر 11 پياده از سيد عبود تا خرمشهر –  تيپ هاي 22، 48، 44 مامور حفاظت از خرمشهر بودند.

-         لشكر 3 زرهي در شمال خرمشهر.

با شروع عمليات نيز يگان هاي ديگري از ارتش عراق به منطقه اعزام شدند كه در مجموع تمامي يگان هايي كه در منطقه درگيري حضور يافتند، عبارت بودند از:

-         لشكر 5 مكانيزه؛ شامل: تيپ هاي 26 و 55 زرهي و تيپ هاي 15 و 20 مكانيزه.

-         لشكر 6 زرهي؛ شامل: تيپ هاي 16 و 30 زرهي و تيپ  25 مكانيزه .

-         لشكر 3 زرهي؛ شامل: تيپ هاي 6،12 و 53 زرهي و تيپ 8 مكانيزه .

-         لشكر 9 زرهي؛ شامل: تيپ هاي 35 و 43 زرهي و تيپ 14 مكانيزه .

-         لشكر 10 زرهي؛ شامل: تيپ هاي 17 زرهي و 24 مكانيزه .

-         لشكر 11 پياده؛ شامل: سه تيپ سازمان 44، 48 و 49 پياده و سه تيپ تحت امر 45 ، 113 و 22 پياده.

-         لشكر 12 زرهي؛ شامل: تيپ هاي 46 مكانيزه و 37 زرهي.