خوشا بحال شیعیان ما که در غیبت قائم به ریسمان دوستی ما چنگ می زنند،بر ولایت ما پایدارند و

از دشمنانمان بیزار .آنها از ما و ما از آنهاییم .

 

خوشا بحالشان ،خوشا بحالشان به خدا سوگند قیامت آنها کنار ما و هم رتبه ی مایند.

 

ای حضرت قائم

 

باور کن سخت است این چشم به راهی ها برای ما که زبان و دلمان یکی نیست.اما هر چه هستیم

دوست داریم همیشه  زیر حَرم نگاه تو باشیم .به دلمان افتاده با این حال هم رها نمی شویم .

 

خدا عجب حوصله ای دارد.

 

اللهم عجل لولیک الفرج

هوشدار ای منتظر دیگر شده وقت ظهور

وقت تشریف ملائک در رکاب کوه نور

موسی عمران که روح قدسی اش تاراج دل

گو تلمذ کن ز ساحت تا شوی همپای هور



گو به عیسی کو بیاید تا - به صف تشنگان

می بیاشامد زساقی با دو صد طیران و شور



آن می ساقی که باشد مرهم و معجون دل

دیده را نه بلکه دل بینا کند از فرد کور



لرزه افتد بر دل ظالم چو آید نام او

چون ستاند داد مظلوم از ید حکام جور



ای محب دل را بکن منزلگه آن رهنما

آنکه باشد قائم و آل محمد جمله پور

 

همه هست آرزویم كه ببینم از تو رویى

چه زیان تو را كه من هم برسم به آرزویى؟ !

به كسى جمال خود را ننموده‏یى و بینم

همه جا به هر زبانى، بود از تو گفت و گویى !

غم و درد و رنج و محنت همه مستعد قتلم

تو بِبُر سر از تنِ من، بِبَر از میانه، گویى !

به ره تو بس كه نالم، زغم تو بس كه مویم

شده‏ام زناله، نالى، شده‏ام زمویه، مویى

همه خوشدل این كه مطرب بزند به تار، چنگى

من از آن خوشم كه چنگى بزنم به تار مویى !

چه شود كه راه یابد سوى آب، تشنه كامى؟

چه شود كه كام جوید زلب تو، كامجویى؟

شود این كه از ترحّم، دمى اى سحاب رحمت !

من خشك لب هم آخر زتو تر كنم گلویى؟ !

بشكست اگر دل من، به فداى چشم مستت !

سر خمّ مى سلامت، شكند اگر سبویى

همه موسم تفرّج، به چمن روند و صحرا

تو قدم به چشم من نه، بنشین كنار جویى !

نه به باغ ره دهندم، كه گلى به كام بویم

نه دماغ این كه از گل شنوم به كام، بویى

زچه شیخ پاكدامن، سوى مسجدم بخواند؟ !

رخ شیخ و سجده‏گاهى، سرما و خاك كویى

بنموده تیره روزم، ستم سیاه چشمى

بنموده مو سپیدم، صنم سپیدرویى !

نظرى به سوى ( رضوانىِ)دردمند مسكین

كه به جز درت، امیدش نبود به هیچ سویى‏

فصیح الزمان شیرازى ( رضوانى )

آقا اجازه! پشت به من کرده قلبتان
دیگر نمی دهد به دلم روی خوش نشان !

قصدم گلایه نیست، اجازه! نه به خدا!
اصلا به این نوشته بگویید «داستان»

من خسته ام از آتش و از خاک، از زمین
از احتمال فاجعه، از آخرالزمان !

آقا اجازه! سنگ شدم، مانده در کویر
باران بیار و باز بباران از آسمان

- اهل بهشت یا که جهنم؟ خودت بگو!
- آقا اجازه! ما که نه در اینو نه در آن!

«یک پای در جهنم و یک پای در بهشت»
یا زیر دستهای نجیب تو در امان !

آقا اجازه !............................
.......................................!

باشد! صبور می شوم اما تو لااقل
دستی برای من بده از دورها تکان...

 آقا بیا به خاطر باران ظهور کن

                       

ما را از این هوای سراسیمه دور کن

وقتی برای بدرقه عشق می روی

                       

  از کوچه های خسته ما هم عبور کن

                       

  افسرده از هجوم هوس های عالمیم

                    

   آقا دل شکسته ما را مرور کن

                    

 آقا بیا به حرمت مفهوم انتظار

                    

اشعار ساده ما را مرور کن

                     

 کی میشود شبی که تو از راه می رسی

                   

 این باغ  های شب زده را غرق نور کن

                   

یا صاحب الزمان قدمت خیر العجل

                  

 یعنی که ای تمام عدالت ظهور کن

چو گرد بر سر راهش نشسته‌ام شب و روز
به این امید كه دستم به دامنش برسد
هزار دست پر از خواهشند و گوش به زنگ
كه آن انارترین روز چیدنش برسد
چه سال‌ها كه در این دشت خوشه چین ماندم
كه دست خالی شوقم به خرمنش برسد
بر این مشام و بر این جان چه می‌شود یا رب
نسیمی از چمنش بویی از تنش برسد
خدای من دل چشم‌ انتظار من تا چند
به دور دست فلك بانگ شیونش برسد
چقدر بر لب این جاده منتظر ماندن
خدا كند كه از آن دور توسنش برسد

سعید بیابانكی

 

بیا که بی تو بسر انتظار ما نرسد
 اگر تورخ ننمایی بهار ما نرسد

 خمار جرعه ای از کوثر نگاه توئیم
 فغان که ساقی چشمت به کار ما نرسد

 شدیم حاک رهت در گذار عشق ودریغ
 به دامن تو نگارا غبار ما نرسد

 اگر چه سیر فلک را شتابهاست ولیک
 طلوع مهر تو بر روزگار ما نرسد

 توآفتاب جهانی ونیست این انصاف
که ذره ای زتو بر شام تار ما نرسد

 صفای رویت خورشید بردو دیده حرام
 شبی خیال توگر در کنار ما نرسد

 جهان کهنه چه شنعت به کار ما بندد
 زراه گر که نو آیین نگار ما نرسد

 جواب اینهمه بلبل خدای را که دهد
 اگر که موکب گل در دیار ما نرسد

 تودست یاوری از آستین بر آر ارنه
 چها که بر دل آیینه وار ما نرسد

 بیا که بغض همه ابرهای عالم نیز
 به پای گریه بی اختیار ما نرسد

 بیا که گر تو نیایی زخیل مدعیان
 یکی به داد دل بی قرار ما نرسد

 نظر مگیرزلطفش دلا که حافظ گفت
   به حسن خلق ووفا کس به یار ما نرسد  

 

لاله گر چشم و چراغ باغ ماست   

                      باز یک  نرگس شفای باغ ماست

                      این  چمن بالاله گرچه مونس است

                     باز مشتاق شمیم  نرگس  است

    می زنیم از اشک نقش  لاله را

                      می شکوفانیم    باغ    لاله  را

                       انتظار از شیعیان سر می زند

                       انتظار ازعشق  ساغر می زند

                       انتظار از  باغ  ما  گل  می کند

                       خار  هجران  را  تحمل می کند

                       ما زعطر لاله مستی  می کنیم

                    جمعه ها  نرگس  پرستی می کنیم     

                      ای گل نرگس ببین   عشاق را

                     چشمهای خسته ی  مشتاق را

                     ای گل نرگس چمن بی تو فسرد

                    سینه دشت و دمن  بی تو فسرد

                     دل میان  سینه  پاره پاره  شد

                    در پی  تو  روح  ما  آواره    شد

                    ای  دل ما زخمی  از مژگان  تو

                    جان بقربان   لب    خندان    تو

                    ای تمام حسن  احمد ارث    تو

                   خلق  نیکوی  محمد    ارث    تو

                      آفتاب  خاطر    غایب   تویی

                      آن علی ابن ابیطالب   تویی

                      ای فروغ فاطمی  در روی تو

                      عالمی قربان  تار  موی   تو

                     ای قد و بالای تو چون مجتبی

                      بر  قیامت  قامت  تو  مرحبا

                   ریختی بر شانه  گیسوی حسین

                   روی چشمان  تو  ابروی  حسین

                    ما بنام   تو شکوفا    می شویم

                    منتظر تا صبح  فردا   می شویم

                   چونکه می دانیم  فردا  دور نیست

                   صبح نزدیک است وازما دور نیست

                   صبح نور جلوه ی  رخسار   توست

                  زندگی  در  دولت   بیدار     توست

 

میلاد حضرت عیسی مسیح سلام اله علی نبیینا و آله، آنكه در ظهور مولانا المهدی ارواحنا فداه در نماز اقتدا به وی خواهد نمود ، مباركباد .

 

حضرت ولی عصر ( عج ) با انبیاء و پیامبران بزرگ الهی، وجوه مشابهت زیادی دارند و نقطه شاخص و برجسته حیات و زندگی هر یك از آنان در وجود پاك وی نمودار است و در این میان شباهت آن حضرت به حضرت عیسی بن مریم بسیار قوی و شدیدتر می باشد .

اللهم عجل لولیک الفرج

کدام گوشه ی دنیا نهفته روی چو ماهت

اله من ز که پرسم نشان یوسف چاهت

  چقدر ناز غزل را کشیده ام که سراید

تمام سوز دلم را ز دوردست نگاهت

  به کوچه های عبورت چقدر اب بپاشیم

یواشکی من و این چشم های مانده به راهت

  هنوز می رسد از لا به لای این همه تقویم

صدای ندبه و زاری ز جمعه های پگاهت

  چه قصه ها که شنیدم ز کودکی ز ظهورت

نیامدی و شدم خود چه قصه گوی پر آهت

  چقدر هلهله دارد طنین سبز طلوعت

چقدر همهمه دارد گدای این همه جاهت

  چگونه جان بسپارم به پای سرخ ظهورت

به وقت گفتن این شعر و یا رکاب سپاهت

  شکسته بال عروجم ز تیرهای معاصی

خدا کند که نیفتم ز دیدگان سیاهت

  تمام شهر و محل را سپرده ام که بگویند

به هر کجا که تو هستی خدا به پشت و پناهت