بعد از پیشنهاد ازدواج به علی(علیه السلام)، حضرتش دیگر نتوانست کارش را ادامه دهد. به منزل بازگشت و به شست و شوی خویش پرداخت، عبای تمیزی بر تن کرد. کفشهایش را پوشید و به حضور رسول(صلی الله علیه و آله و سلم) شتافت.
پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در خانه ام سلمه تشریف داشت. علی(علیه السلام) به منزل ام سلمه رفت و در زد. رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) به ام سلمه فرمود: در را بازکن، کوبنده در شخصی است که خدا و رسول او را دوست دارند، او هم خدا و رسول را دوست دارد.
عرض کرد: یا رسول الله! پدر و مادرم فدایت، کیست که ندیده درباره‏اش چنین داوری می‏کنی؟
پیامر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: ای ام سلمه! ساکت باش. او مردی دلاور و شجاع است، برادر و پسر عمویم و محبوب‏ترین مردم نزد من است.
ام سلمه از جای برخاست و در را باز کرد. علی(علیه السلام) داخل منزل شد و به حضور پیامبر رسید و سلام کرد و در گوشه‏ای نشست. از خجالت چهره‏اش سرخ شده بود. سرش را زیر انداخت و ساکت ماند. او نمی‏توانست تقاضای خود را بیان کند.
مدتی گذشت. هر دو ساکت بودند. لبهای مبارک پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) شکفت. سکوت شکسته شد، فرمود: یا علی! گویا برای خواسته‏ای نزد من آمده‏ای که از اظهار آن شرم داری؟ بدون پروا حاجت خود را بخواه و مطمئن باش خواسته تو پذیرفته است.
علی(علیه السلام) پاسخ داد: ای پیامبر خدا! پدر و مادرم فدایت باد. من در خانه تو بزرگ شدم، با مهر تو پرورش یافتم، نیکوتر از پدر و مادرم در تربیتم کوشش نمودی، از فیض وجودت هدایت یافتم. ای پیامبر خدا! سوگند به خدایی که اندوخته دنیا و آخرت من تویی، اکنون هنگام آن رسیده که تشکیل خانواده دهم تا با وی انس گیرم. اگر مصلحت باشد و فاطمه را به عقد من در آوری، سعادت بزرگی نصیب من شده است.
پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) از پیشنهاد علی(علیه السلام) خرسند شد و فرمود: صبر کن تا نظر فاطمه را جویا شوم.
آن گاه نزد وی رفت و فرمود: دخترم! علی بن ابی‏طالب به خواسگاری تو آمده، آیا اجازه می‏دهی تو را به عقدش در آورم؟
فاطمه (سلام الله علیها) به خاطر شرم و حیا ساکت ماند، اما حرکتی که ناشی از نارضایتی باشد، از خود بروز نداد.
رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) از سکوت فاطمه رضایت او را دریافت و فرمود: الله اکبر! سکوتها رضاها؛ خدا بزرگ‏تر است، سکوت او علامت رضایت اوست(127).