۱) در ادبیات توسعه اقتصادی و به ویژه در گفتمان متفکرین ایرانی، چندی است که مفهوم سرمایه اجتماعی وارد شده است. به گونه ای که نظریه پردازان توسعه عملا از ۴ نوع سرمایه (طبیعی/فیزیکی یا مادی/ انسانی/ اجتماعی) یاد می کنند. کنکاشی مختصر در مطالب منتشره مرتبط با مقوله سرمایه اجتماعی نشان می دهد که تعاریف و تعابیر مختلف در مورد سرمایه اجتماعی روی عنصر اعتماد و همدلی در بین گروه ها یا آحاد جامعه دور می زند. لا اقل می توان گفت که یکی از مباحث محوری در مقوله سرمایه اجتماعی مساله وجود اعتماد است.

۲) بدیهی است که وجود عنصر اعتماد مزایای زیادی دارد. کاهش هزینه های مبادله و اطمینان به عملکرد طرف مقابل در معاملا ت، افزایش مشارکت عمومی در برنامه های توسعه، حس همکاری جمعی، تشکیل کلوپ ها و شبکه های اجتماعی غیررسمی، تسهیل و گسترش روابط بین مردم که آثار نهادی مطلوبی بر جای خواهد گذاشت و بسیاری نکات دیگر که از مزایای آن محسوب می شود، در این راستا قابل بیان است.