رفته رفته اعتراضات تجار به مبارزات دسته جمعی کشانده شد. تجار تبریز بیشترین خسارت را از تدوین نظامنامه جدید گمرکی متحمل شده بودند. به گفته ادوار براون، حتی جراید روسیه نوشتند که تعرفه جدید گمرکی، سبب ناخشنودی قابل ملا حظه ای در ایران شده است، از میان روحانیون تبریز شخصی به نام سیدعلی آقایزدی به عنوان مخالف موعظه می نمود و مردم را به ایستادگی برمی انگیخت (براون، انقلا ب ایران، ۱۳۳۸، ص ۱۰۵)، مردم از قوانین گمرکی و کارکنان بلژیکی سخت آزرده خاطر بودند زیرا علی رغم شکایت تجار، کارشناسان بلژیکی آشکارا میان بازرگانان ایرانی و بیگانگان، حتی میان مسیحیان و مسلمانان فرق می گذاشتند. (کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ۱۳۶۹، ص ۳۷.) به تدریج دامنه اعتراضات به میان روحانیون نیز کشیده شد. روحانیون از دوره ناصری به مخالفت با اقدامات حکومت به جهت محدودساختن قدرتشان برخاستند. زیرا به دستور حکومت تحصن در خانه علما ممنوع شده بود و از طرف دیگر با ایجاد وزارت عدلیه حکومت خواستار کاهش دخالت علما در امور قضایی بود. (لمبتون، <علمای ایران و جنبش اصلا حی مشروطیت> کتاب های ایران، ۱۳۶۶، ص ۲۲۵.) در دوره مظفرالدین شاه نیز روحانیون از اصلا حات مالی مسیونوز بلژیکی متضرر می شدند، چرا که عده ای از آنان به فعالیت عمده فروش تجاری می پرداختند، لذا موقعیت مشابه تجار را داشتند و طبق اصلا حات جدید مالی باید مالیات بیشتری می پرداختند.