کانورسیشن در گزارشی دخالت قدرت‌های بزرگ و همچنین رقابت قدرت‌های منطقه‌ای در افغانستان را منجر به تشدید فعالیت‌های تروریستی در این کشور دانست و نوشت: زمان آن رسیده که قدرت‌های خارجی دست از دخالت در افغانستان بردارند.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، پایگاه خبری-تحلیلی کانورسیشن در گزارش با عنوان « دست بیگانگان از افغانستان را کوتاه کنید» به بررسی موضوعاتی چین رقابت قدرت‌های خارجی و منطقه‌ای مانند هند و پاکستان در این کشور، نقش چین در تامین ثبات افغانستان و تعیین یک خط مرزی مشترک بین کابل و اسلام‌آباد پرداخته است.
کانورسیشن با اشاره به این که افغانستان سال‌هاست به علت دخالت نیروهای خارجی از افزایش درگیری و خشونت رنج می‌برد- چیزی که می‌توان از آن به عنوان بازی قدرت‌های بزرگ یاد کرد- نوشت: در حال حاضر دولت شکننده و اختلافات قومی در این کشور، افغانستان را در زمره یکی از ناامن‌ترین کشورها قرار داده که همواره در معرض حملات تروریستی قرار می‌گیرد و با معضل امنیتی سرو کار دارد.
افغانستان میدان رقابت قدرت‌های بزرگ
این گزارش با تاکید بر این که افغانستان بار دیگر به میدانی برای رقابت قدرت‌های بزرگ تبدیل شده که این رقابت‌ها عمدتا در محور جنگ‌های نیابتی توجیه می‌شود، افزود: اگر هدف این قدرت‌ها صلح و ثبات در افغانستان است باید قواعد بازی آن‌ها تغییر پیدا کند. برای مثال ایالات متحده نیروهای خود را از این کشور خارج کند و قدرت‌های منطقه‌ای مانند هند، پاکستان، عربستان سعودی و چین از دخالت در مسائل داخلی این کشور خودداری نمایند.
دولت افغانستان نیز باید به نوبه خود حاکمیت کشورش را مجددا احیا سازد و با مداخلات خارجی در سیاست‌های داخلی خود مخالفت ورزد.
در این گزارش آمده است: چندی پیش «باراک اوباما» رئیس جمهور ایالات متحده اعلام کرد که تا پایان سال 2015 میلادی تنها 9800 نیروی این کشور در افغانستان باقی می‌مانند. به دنبال آن افغانستان و آمریکا قرارداد همکاری دو جانبه‌ای امضا کردند که حمایت از این کشور در قبال تهاجمات خارجی را تضمین نمی‌کرد.
با توجه به وابستگی اقتصادی کابل به کمک‌های خارجی که در وهله اول توسط ایالات متحده و بانک جهانی تامین می‌شود،به نظر نمی‌رسد که نفوذ واشنگتن در کابل کاهش یابد و همچنان ابهاماتی در خصوص این که چه زمانی این کشور به خوداکتفایی اقتصادی می‌رسد، وجود دارد.
این گزارش به نقش چین در بهبود اوضاع اقتصادی افغانستان پرداخت و نوشت: برخی تحلیلگران معتقدند که پکن با سرمایه‌گزاری‌های عظیمی که در افغانستان انجام داده، ظرفیت و توانایی کافی برای بهبود اوضاع اقتصادی کابل و ایجاد ثبات در این کشور را دارد.
در سال 2007 چین قرارداد بهره برداری و غنی سازی معدن مس عینک را به ارزش 4.4 میلیارد دلار به امضا رساند و در سال 2011 نیز 400 میلیون دلار در قرارداد استخراج نفت حوزه «آمو دریا» سرمایه‌گذاری کرد.
علاوه بر این چین متعهد شده است که به منظور افزایش ظرفیت‌های افغانستان در مقابله با تروریسم، تا سال 2017 ،مبلغ 310 میلیون دلار را در اختیار این کشور قرار دهد.
کمک‌های پکن به کابل تنها با هدف بهبود اوضاع اقتصادی این کشور صورت نمی‌گیرد بلکه چین به دنبال ثبات در کابل است.
نفوذ چین در افغانستان باعث ثبات در این کشور نمی‌شود
این پایگاه خبری عدم حضور طولانی‌مدت پکن در برنامه‌های ثبات کشورها و نیز ناآگاهی این کشور در خصوص اختلافات قومی در افغانستان را دلیلی بر عدم کارایی سرمایه‌گزاری‌های چین در ایجاد ثبات در افغانستان دانست و نوشت: دولت کابل به منظور حفظ استقلال خود نباید از لحاظ اقتصادی به پکن وابسته باشد و چین باید یکی از چندین کشوری باشد که افغانستان باید برای جذب آن به سرمایه‌گزاری در این کشور و درگیر شدن در فعالیت‌های اقتصادی آن تلاش نماید.
کانورسیشن در ادامه به موضوع دخالت قدرت‌های خارجی در افغانستان پرداخت و نوشت: در طول دو دهه گذشته دخالت نیروهای خارجی در افغانستان در راستای حمایت از جنگ‌های نیابتی صورت گرفته است و به طور عمده در رقابت هند و پاکستان نمایان می‌شود.
تشدید رقابت هند و پاکستان در افغانستان
این گزارش با اشاره به این که رقابت هند و پاکستان پیرامون افغانستان برمبنای محاسباتی استراتژیکی دنبال می‌شود، نوشت: دهلی‌نو نمی‌خواهد که پاکستان در افغانستان نفوذ یابد و یا روابط این دو کشور بهبود یابد. هند از یک سو به دنبال بر هم زدن نقشه‌های داعش و اختلال ایجاد کردن در اقدامات این گروه تروریستی در افغانستان است و از سوی دیگر می‌خواهد از قدرت یافتن طالبان در این کشور جلوگیری نماید.
پاکستان نیز به دلیل اهمیت استراتژیکی افغانستان در منطقه به دنبال نفوذ در این کشور است. اسلام‌آباد به دنبال این است که در صورت حمله احتمالی هند به این کشور از افغانستان به عنوان مکانی برای سازماندهی یا عقب‌نشینی نیروهای خود استفاده کند.
بنابه اظهارات «امرالله صالح» رئیس پیشین اداره امنیت ملی افغانستان،«اشرف غنی» رئیس جمهور این کشور به پاکستان اجازه داده تا عملیات‌های نظامی را در خاک این کشور راه‌اندازی نمایند. این تصمیم غنی ممکن است تاثیرات سوئی بر روابط کابل و دهلی‌نو داشته باشد.
کانورسیشن در پایان به مسئله تعیین مرز مشخص بین افغانستان و پاکستان پرداخت و نوشت: زمان آن رسیده است که یک مرز شناخته شده بین‌المللی بی افغانستان و پاکستان مشخص شود. مرز بین افغانستان و هند در سال 1983 مشخص شد. دولت افغانستان همچنان از پذیرش خط دیورند به عنوان مرز مشترک این کشور با پاکستان امتناع ورزیده است اما تغییر موضع کابل در مسائل مرزی می‌تواند ثبات سیاسی در این کشور را به دنبال داشته باشد.
بنابر گزارشی که در ماه آوریل سال جاری منتشر شد،«پرویز مشرف» رئیس جمهور سابق پاکستان از دولت افغانستان درخواست کرد که خط دیورند را به عنوان مرز دو کشور تعیین کند زیرا با این راه پاکستان دست از حمایت از پاکستان برمی‌دارد.
در نهایت می‌توان گفت تعیین یک مرز مشخص بین افغانستان و پاکستان می‌تواند روابط بین دو کشور را بهبود بخشد و احتمالا از تاخت و تازهای طالبان به افغانستان جلوگیری نماید.
در پایان این گزارش آمده است: قدرت‌های بزرگ باید از هرگونه دخالت در امور داخلی و سیاسی افغانستان پرهیز نمایند زیرا این امر ممکن است منجر به تشدید اقدامات تروریستی در این کشور شود و روند ثبات و صلح در این کشور را به تاخیر اندازد.
انتهای پیام/
