«از فرش تا عرش» تجربه جدیدی در خوشنویسی اسلامی است

محسن سلیمی، نمایشگاه «از فرش تا عرش» را تجربه جدیدی در خوشنویسی جوامع اسلامی دانست و اضافه کرد: ترک‌ها در خط ثلث صاحب‌سبک هستند اما تجربه جدید ما در قلمکاری و خوشنویسی برای آن‌ها نیز جذابیت دارد.

 

به گزارش خبرنگار تجسمی فارس از استانبول، محسن سلیمانی هنرمند خوشنویس اصفهانی که تعدادی از آثار وی در نمایشگاه «از عرش تا فرش» از 16 تیرماه در استانبول به نمایش درآمده است در جمع خبرنگاران حضور یافت و درباره سوابق خود اظهار داشت: بنده مهندسی عمران خواندم اما فعالیت‌های عمرانی را کنار گذاشته و به صورت تخصصی به مدت سه دهه است که خوشنویسی می‌‌کنم. در این مدت تلاش کردم تنوع خطوط را تجربه کنم و علاوه بر ثلث، نستعلیق، ریحان، محقق و بخش‌هایی از کوفی، تنوع خطوط در عرصه معاصر را نیز تجربه کردم.

این استاد خوشنویسی ادامه داد: در زمینه نقاشی‌خط نیز فعالیت دارم ولی کارهای مدرنم در نمایشگاه «از فرش تا عرش» نیاورده‌ام و همه آثار در قالب کلاسیک سنتی است.

وی درباره ارزیابی خود از ارائه اثر خوشنویسی در ترکیه که خود نیز در خط ثلث مدعی است، اظهار داشت: ما باید تاریخ خط کشورمان را بیشتر بشناسیم و بدانیم سهم ما در تولید خطوط اسلامی و گسترش آن در طول تاریخ بسیار بالا بوده است. از قرن سوم که «قلم اصفهانی» شکل می‌گیرد و ابن ندیم در کتاب «الفهرست» به آن اشاره کرده تا ابن مُقله شیرازی که در قرن سوم خطوط ششگانه را به وجود می آورد، هنرمندان ایرانی نقش بسزایی در اعتلای هنر خوشنویسی داشته‌اند. البته امروزه بیشتر به خط نستعلیق می‌پردازیم و دیگر خطوط ما آسیب‌پذیر شده اند. در چنین فضایی من سعی کردم در این مجموعه توانایی خط ثلث فارسی را به منصه ظهور برسانم و اتفاقا آن را در سرزمین عثمانی‌ها به نمایش درآورم چون کارهای ما برای آنها جذابیت دارد.

وی درباره خلاقیت‌هایی که در خوشنویس به خط شیوه ثلث داشته است، توضیح داد: ابعاد قلم و ضخامت آن را بیشتر گرفتیم چون احساس کردیم نیاز به فضاهای بزرگتری از کاغذ و قلم‌های مرسوم نیاز است. با ورود بوم های صنعتی و مواد جدید، از عرصه کاغذ به عرصه بوم‌های صنعتی ورود شده است ولی در این مجموعه تلاش کردیم همان شیوه سنتی را حفظ کنیم.

این هنرمند خوشنویس، آثار خوشنویسی نمایشگاه «از فرش تا عرش» را تجربه جدیدی در خوشنویسی جوامع اسلامی دانست و اضافه کرد: برای ساخت مرکب دست‌ساز و بوم قابل شستشو،‌ زمان زیادی صرف کردیم. چون مرکب‌ها باید حدود هفت سال در مخزنی مخصوص زیر خاک نگهداری می‌شدند تا هنگام استفاده،‌ بتوان با آن کشیده‌های چند متری را بدون کمترین تغییر در آغاز و پایان تجربه کرد. برای ساخت بوم‌ها نیز سه سال زمان صرف کردیم تا دقیقا به شیوه دوران صفویه عمل کرده باشیم.
سلیمانی در پایان گفت: برای قلم‌های چوبی بیشتر از خیزران استفاده کردیم ولی یک نوع قلم فلزی هم در بعضی از کارها استفاده شده است که شیوه‌‌ای ابداعی محسوب می‌شود.

انتهای پیام/ک