جنبش استقلال طلبان پورتوریکو در حالی خواستار الحاق این کشور به اسپانیا شده‌اند که ملت پورتوریکو به دلیل مشکلات اقتصادی اخیر تنها به دنبال رهایی از یوغ استعمار هستند.
به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای خبرگزاری فارس در آمریکای لاتین به نقل از «تله سور»، جنبش استقلال طلبان روز گذشته پس از ارائه طرحی تحت عنوان «پورتوریکو و اسپانیا باید بهم ملحق شده و در کنار هم قرار بگیرند» اظهار داشتند که ما خواستار الحاق پورتوریکو به اسپانیا هستیم.
درحالی‌که ملت پورتوریکو به دلیل مشکلات اقتصادی اخیر تنها به دنبال رهایی از یوغ استعمار آمریکا هستند، اعضای جنبش استقلال طلبان پورتوریکو ضمن اشاره به اینکه اسپانیا سرزمین مادری پورتوریکویی‌هاست، گفت که ما تنها از سمت خودمان خواستار این الحاق نیستیم بلکه اسپانیایی‌ها نیز طرفدار طرح ما هستند.
«ایوان آراچه» رئیس «حزب استقلال پورتوریکو» اعلام کرد که تعداد افرادی که از این طرح دفاع می‌کنند اصلا اهمیت ندارد؛ مردم در هر موضعی قرار بگیرند ما برای دستیابی به هدفمان یعنی الحاق پورتوریکو به اسپانیا تمام تلاشمان را خواهیم کرد.
«آراچه» ضمن تأکید مجدد بر استقلال پورتوریکو تصریح کرد که مردم این کشور هرگز فراموش نخواهند کرد که سرزمینشان بخشی از خاک اسپانیاست و خواستار الحاق این شبه جزیره به آمریکا هستند.
در حال حاضر مقامات اسپانیایی در راستای پیشگیری از هرگونه درگیری با مقامات آمریکایی نسبت به این طرح نظری نداده و سکوت پیشه کرده‌اند.
جنبش استقلال طلبان پورتوریکو در راستای تحقق خواسته‌های مردم این کشور، مبنی بر استقلال پورتوریکو و صدور حکم آزادی « اسکار لوپز ریورا» قدیمترین زندانی حال حاضر جهان در زندان آمریکا شکل گرفته است.
آمریکایی‌ها در سال 1989 در نبرد با اسپانیایی‌ها پورتوریکو را به اشغال خود در آوردند و تلاش کردند نام کشور و زبان مردم این جزیره را تغییر دهند.
هر چند سال‌ها است که مردم پورتوریکو به دنبال استقلال کشور خود از آمریکا هستند، ولی همچنان این کشور از سال 1952، یکی از ایالت‌های آمریکا محسوب شده و تحت قیمومیت این کشور قرار دارد.
در سال 1948 سنای آمریکا اجازه انتخاب حاکم را توسط خود پورتوریکویی‌ها را صادر کرد و در سال 1952 این لایحه توسط کنگره تصویب و ضمانت اجرایی پیدا کرد.
شهروندان این جزیره کوچک، که در دریای کارائیب واقع است، شهروند ایالات متحده محسوب می‌شوند، اما حق رأی دادن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را ندارند.
این کشور دارای نظام دولتی نیمه‌خودمختار است. در امور مالی، دفاعی، روابط خارجی و تجارت بین ایالتی، پورتوریکو کاملا تحت قیمومیت سیاسی ایالات متحده آمریکا عمل می‌کند. به غیر از موارد مذکور، قانون اساسی پورتوریکو امور جاری داخلی کشور را تبیین می‌کند.
آمریکا همواره تلاش کرده است تا فریادهای استقلال‌طلبی در این کشور را خاموش کند. نمونه بارز این اقدام، عکس‌العمل پلیس فدرال آمریکا به طرفداران «حزب استقلال پورتوریکو» است.
«حزب استقلال پورتوریکو» دومین حزب قدیمی پورتوریکو محسوب می‌شود که از سال 1946 برای استقلال پورتوریکو از آمریکا تلاش می‌کند.
حضور زندانیان سیاسی پورتوریکو در زندان‌های آمریکا که برای دفاع از حقوق ملت خود و برای داشتن استقلال محکوم شده‌اند، بار دیگر ملت‌های آمریکای لاتین را به یاد استعمار در این قاره و ضرورت شناسایی حق این ملت برای آزادی اراده و استقلال از سوی آمریکا می‌اندازد.
پورتوریکو مجمع‌الجزایری است در شمال شرقی منطقه کارائیب که از نواحی غیرضمیمه به خاک ایالات متحده به‌شمار آمده و تحت حاکمیت سیاسی آمریکا قرار دارد.
جمعیت پورتوریکو سه میلیون و 667 هزار نفر و زبان‌های رسمی آن اسپانیایی و انگلیسی است.
جزیره پورتوریکو هم‌اکنون تحت حاکمیت سیاسی ایالات متحده آمریکا قرار دارد، دلار آمریکا پول رایج آن است و شهروندانش با گذرنامه آمریکایی سفر می‌کنند، با این وجود مجمع‌الجزایر پورتوریکو در سنای آمریکا سناتور ندارد و تنها یک «نماینده بدون حق رای» در کنگره ایالات متحده آمریکا دارد.
این کشور در حال حاضر یک بدهی 73 میلیارد دلاری خارجی دارد که سرانه آن برای هر پورتوریکویی بیش از 19هزار دلار می‌شود.
نرخ بیکاری در این کشور 14 درصد بوده و قشر جوان آن با هدف رسیدن به شرایط مالی مناسب، اغلب راهی آمریکا می‌شود.
کارشناسان اقتصادی تنها راه خروج این کشور از این بحران را استقلال مالی و چاپ پول داخلی می‌دانند.
انتهای پیام
