«ژنرال سرما» قهرمان ملی روس ها

تاریخ نظامی روسیه پیش از تشكیل شوروی و پس از آن جنگ دوم جهانی، نشان می دهد كه طراحان عملیات جنگی برای دفاع در مقابل هجوم دشمن حتی در شرایط پیش بینی شكست كامل، توانسته اند از مزیت سرما و یخبندان شدید به نفع خود استفاده كنند، بگونه ای كه ارتش های بناپارتی فرانسه و هیتلری آلمان در فاصله 132 سال با تحمل تلفات سنگین مجبور به پذیرش شكست كامل شدند و این موضوع سبب شده تا روس ها از «ژنرال سرما» به عنوان قهرمان ملی یاد كنند.
سال 1812 ناپلئون بناپارت با حركت سریع ارتش فرانسه توانست در 125 كیلومتری مسكو اردوگاه نظامی برپا كرده و آرزوی همیشگی فتح كاخ كرملین و حضور در آن را عملی كند و حتی بخشی از شهر مسكو را نیز به آتش كشید.
اما سرما و یخبندان شدید، ارتش پیروز فرانسه را گرفتار خود كرد و نیروهای روسی به فرماندهی مارشال كوتوزوف با استفاده از شرایط آب و هوایی منطقه و سرمای سخت، نیروهای زمین گیر شده دشمن را آماج حمله های خود قرار دادند.
نیروهای فرانسوی گرفتار سرما كه توان مقابله جدی با حمله های ارتش تزاری را نداشتند، با عقب نشینی سریع خاك روسیه را ترك كردند و از نگاه تحلیلگران نظامی، روس ها با وجود تحمل شكست های پیاپی در مقابل نیروهای بناپارت و از دست دادن بخش هایی از مسكو، توانستند با استفاده از سرما، تلفات سنگینی به ارتش فرانسه وارد كنند و پیروز شوند. 
تكرار این واقعه 132 سال بعد برای ارتش هیتلری مقابل دروازه های مسكو رخ داد كه باز هم سرما توانست نجات بخش ارتش شوروی و ژوزف استالین رییس جمهوری وقت باشد.
سربازان آلمانی كه پس از اعلام جنگ هیتلر به اتحاد جماهیر شوروی در 22 ژوئن 1941 با از حركت از لهستان، گذر از بلاروس و پیشروی های آسان توانستند فقط در عرض چهار ماه نزدیك مسكو مقر ژوزف استالین رییس جمهوری وقت اردوگاه برسند، خود را فاتح این سرزمین می دانستند و آماده ورود به میدان سرخ شده بودند.
عملیات ارتش آلمان نازی برای تصرف پایتخت شوروی براساس دستور شماره 35 هیتلر و نام تایفون آغاز شد و جمعی از ارشدترین فرماندهان با زبده ترین یگان ها توانستند تمامی مقاومت های مسیر حركت را از بین ببرند و با عبور از استان اسمولنسك در غرب مسكو از چند محور در شعاع 30 تا 50 كیلومتری این شهر را محاصره كنند.
شرایط سقوط مسكو حتی برای ژنرال های روسی به قدری محتمل بود كه از استالین خواسته بودند شهر را ترك كند كه این پیشنهاد رد شد ولی تمامی بخش های مهم اداری و تصمیم گیری نظامی و غیرنظامی به شهر سامارا در منطقه ولگا كه آن زمان كویبیشف نام داشت در فاصله 1000 كیلومتری منتقل شد.
در حالیكه هر دو طرف برای مبارزه بر سر مسكو آماده شده بودند، روس ها نمی توانستند خود را پیروز نبرد بدانند، زیرا تجهیزات، تسلیحات، سازماندهی و توان نظامیان آلمانی در انجام نبرد كلاسیك شرایط را برای نیروهای مردمی و نظامیان روسی سخت كرده بود.
هیتلر و ژنرال های ارشد آلمان نازی كه برنامه فتح چهار ماهه شوروی را در آستانه تكمیل می دیدند برای جنگ بزرگ یا گام آخر كه فتح مسكو نام داشت، آماده شده بودند، ولی شرایط جغرافیایی ناگهان تغییر كرد و سرما به یاری ارتش شوروی آمد.
نیروهای آلمانی به هیچوجه برای تحمل سرمای سخت مسكو آماده نشده بودند كه ناگهان دمای هوا در زمستان 1941 تا منفی 30 درجه سقوط كرد و تمامی نیروها، تسلیحات و تجهیزات آلمانی به صورت كامل در حد یخ زدن زمین گیر شد و بارش برف نیز شرایط زندگی عادی بدون جنگ را نیز برای نظامیان آلمان نازی ناممكن كرد.
همزمان با سرما، مارشال گئوركی ژوكوف فرمانده نیروهای مسلح شوروی به چند تن از برجسته ترین فرماندهان و طراحان عملیات نظامی از جمله ژنرال روكوفسكی ماموریت دارد تا با جذب نیروهای نظامی ویژه و داوطلبان از مناطق سردسیر روسیه به ویژه سیبری كه توان تحمل سخت ترین شرایط سرما را دارند، یگان های ویژه نبرد با دشمن را در اطراف مسكو سازماندهی كنند.
براساس اطلاعات موجود، بیش از یك میلیون و 400 هزار نظامی و رزمنده مردمی توانستند از هفتم نوامبر 1941 با هجوم های پیاپی سازمان یافته و پراكنده پارتیزانی، ضربه های سنگینی به نیروهای ناتوان آلمانی پشت دروازه های مسكو وارد كنند و شكست دهند كه كارشناسان نظامی ناكامی هیتلر در فتح پایتخت شوروی را آغاز شكست بزرگ ارتش نازی می دانند. 
نظامیان آلمانی فقط توان آتشباری مداوم مسكو را داشتند كه از آن استفاده می كردند و هواپیماهای آلمان نیز این شهر را زیر بمباران های بی امان خود گرفته بودند، ولی ارتش آلمان موفق به فتح این شهر نشد تا اینكه در آوریل 1942 و در حالیكه شمار زیادی از نفرات و تجهیزات و جنگ افزارهای خود را از دست داده بود، مجبور به عقب گرد شد.
نبرد استالینگراد نیز دومین شكست بزرگ ارتش آلمان در شوروی به شمار می رود كه نیروهای ارتش سرخ توانستند از سرمای سخت حاكم بر منطقه و استفاده از یگان های نجات دهنده شهر مسكو، واحدهای آلمانی را پشت دروازه های شهر شكست دهند.
در این نبرد كه از جولای 1942 تا فوریه 1943 جریان داشت، ارتش كارآموخته شوروی توانست با استفاده از سرمای شدید چندین لشگر ارتش آلمان نازی را به صورت كامل نابود كند، هزاران نظامی نیز در شرایط نزدیك به یخ بستن به اسارت در آمدند و ژنرال فردریك پائولوس فرمانده ارتش ششم هیتلری بر خلاف دستور صریح هیتلر، تسلیم بی قید و شرط نیروهای تحت امر خود را پذیرفت.
كارشناسان نظامی شوروی سابق و روسیه كنونی معتقدند كه شكست ارتش ناپلئون بناپارت در سال 1812 سرنوشت نهایی سقوط حاكم فرانسه از قدرت را رقم زد و شكست نظامیان آلمانی در اطراف مسكو و استالینگراد نیز در سال های 1942 و 1943 نخست نقشه بزرگ هیتلر برای تصرف قفقاز و سپس رسیدن به دریای خزر را به صورت كامل از بین برد و به شكست جهانی آلمان منجر شد.
اروپام391**1516