خوش آمدید

امام علی علیه السّلام فرمودند:

یعطف الهوى على الهدى اذا عطفوا الهدى على الهوى و یعطف الراءى على القرآن اذا عطفوا القرآن على الراءى.

هنگامى که مردم هدایت را تحت الشعاع هواى نفس خود قرار دهند (مهدى علیه السّلام) خواسته هاى نفسانى را تحت الشعاع هدایت قرار مى دهد و هنگامى که مردم قرآن را بر اساس رأى و خواسته هاى خود تفسیر کنند (مهدى علیه السلام) آراء و نظریات را پیرو قرآن قرار مى دهد.

نهج البلاغه، خطبه 138.

امام علی علیه السّلام فرمودند:

و كانت فاطمة (سلام الله عليها) لاتدع احدا من اهلها ينام تلك الليلة - ليلة القدر - و تداويهم بقلة الطعام و تتأهب لها من النهار و تقول: محروم من حرم خيرها.

فاطمه (سلام الله عليها) نمى گذاشت كسى از اهل خانه در شبهاى قدر به خواب رود. به آنان غذاى كم مى داد و از روز قبل براى احياى شب قدر آماده مى شد و مى فرمودند: محروم كسى است كه از بركات اين شب محروم باشد.

دعائم الاسلام، ج 1: 282.

امام علی علیه السّلام فرمودند:

... هیهات أن یغلبنى هواى و یقودنى جشعى الى تخیر الأطعمة و لعل بالحجاز أو الیمامة من لا طمع له فى القرص و لا عهد له بالشبع او أبیت مبطانا و حولى بطون غرثى و أکباد حرى.

هیهات که هوا و هوسم بر من چیره شود و شکمبارگى به گزینش طعام هاى لذیذ وادارم نماید، در حالى که چه بسا در یمامه و یا حجاز کسانى باشند که امید دستیابى به قرص نانى نداشته و خاطره اى از سیرى ندارند و هرگز مباد که من با شکم پر بخوابم در حالى که شاید پیرامون من شکمهاى به پشت چسبیده و جگرهاى سوخته باشد.

نهج البلاغه، نامه 45

امام علی علیه السّلام فرمودند:

ان فاطمة بنت رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) لم تزل مظلومة من حقها ممنوعة و عن ميراثها مدفوعة لم تحفظ فيها وصية رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) و لا روعى فيها حقه و لا حق الله عزوجل و كفى بالله خاكما و من الظالمين منتقما.

فاطمه دختر پيامبر همواره مظلوم بود و از حق خود وارث پدر محروم گرديد و درباره او به توصيه پيامبر عمل نشد و حق پيامبر و خداى بزرگ نسبت به فاطمه مراعات نشد و خدا به عنوان داور و انتقام گيرنده از ستمگران كافى است.

امالى شيخ طوسى: 155.

امام علی علیه السّلام فرمودند:

والله ما سألت ربى ولدا نضير الوجه و لا سألت ولدا حسن القامة ولكن سألت ربى ولدا مطيعين لله خائفين و جلين منه حتى اذا نظرت اليه و هو مطيع لله قرت به عينى.

به خدا سوگند هيچگاه از پروردگار خود فرزندانى خوش سيما و نه فرزندانى سرو قامت نخواسته ام، بلكه فرزندانى مطيع خداوند و ترسان از او خواسته ام، تا هرگاه به فرزندم نگريستم و او را در حال اطاعت خدا ديدم، چشمانم روشن گردد.

تفسير الصافى 4:27

امام علی علیه السّلام فرمودند:

ان الله جعلنى اماما لخلقه، ففرض على التقدير فى نفس و مطعمى و مشربى و ملبسى كضعفأ الناس، كى يقتدى الفقير بفقرى و لا يطغى الغنى غناه.

خداوند، مرا پيشواى خلق خود قرار داد و هماهنگى با مردم تهيدست را در امور شخصى و خوراك و پوشاك بر من واجب نمود، تا فقرا از من الگو بگيرند و بى نيازى ثروتمندان، آنان را به سركشى و طغيان نخواند.

الكافى 1: 410

امام علی علیه السّلام فرمودند:

و الله لو اعطیت الاقالیم السبعة بما تحت افلاکها على أن أعصى الله فى نملة أسلبها جلب شعیرة ما فعلت، و ان دنیاکم عندى لا هون من ورقة فى فم جرادة تقضمها، ما لعلى و نعیم یفنى و لذة لا تبقى!

به خدا سوگند اگر اقلیم‌هاى هفت گانه زمین را با هر چه در زیر آسمان آنها است به من دهند تا خدا را در حد گرفتن پوست جوى از دهان مورى نافرمانى کنم، نخواهم کرد. چرا که این دنیاى شما در نزد من از برگ نیم جویده‌اى در دهان ملخى ناچیزتر است. على را با نعمت‌هاى فناپذیر و لذت هاى گذرا و ناپایدار چه کار!

نهج البلاغه، خطبه 222

امام علی علیه السّلام فرمودند:

اما و الله ان كنت لفى ساقتها حتى تولت بحذافيرها، ما ضعفت و لا جبنت و ان مسيرى هذا لمثلها، فلا نقبن الباطل حتى يخرج الحق من جنبه. مالى و لقريش؟ و الله لقد قاتلتهم كافرين و لأقاتلنهم مفتونين و انى لصاحبهم بالأمس كما أنا صاحبهم اليوم.

به خدا سوگند، من همواره در زمره پيشتازان اين حركت بودم تا روزى كه جبهه دشمن تار و مار شد و جاهليت از صحنه بيرون رفت، بى آنكه كم ترين ضعف يا ترسى داشته باشم و امروز نيز در همان راستا قدم بر مى دارم و تصميم دارم باطل را بشكافم تا حق از پهلوى آن بيرون آيد. مرا با قريش چه كار؟ كه ديروز در موضع كفر بودند و با آنان جنگيدم و امروز نيز كه گرفتار فتنه و انحراف شده اند به پيكارشان خواهم خاست. من همانگونه كه ديروز با آنان برخورد كردم امروز نيز همانم.

نهج البلاغه، الخطب: 33

امام على علیه السّلام فرمودند:

و قد علمتم موضعى من رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم) بالقرابة القریبة و المنزلة الخصیصة، وضعنى فى حجره و أنا ولد یضمنى الى صدره ، و یکنفنى الى فراشه، و یمسنى جسده، و یشمنى عرفه، و کان یمضغ الشیى ء ثم یلقمنیه، و ما وجد لى کذبة فى قول و لا خطلة فى فعل.

شما خود در پیوند با رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) هم بدلیل خویشاوندى و هم به سبب موقعیت ویژه من، جایگاه مرا مى شناسید. او مرا از روزگارى که نوزادى بودم در دامن خود مى نشاند و بر سینه مى چسبانید، در بستر خویش مى خوابانید و بدنش را به بدنم مى سایید و از عطر دلپذیرش بهره مندم مى ساخت، لقمه را مى جوید و در دهانم مى گذاشت و هرگز در گفتارم دروغى نشنید و در رفتارم لغزش و سبک سرى ندید.

نهج البلاغه: خطبه 192

امام علی علیه السّلام فرمودند:

... لم يكن لأحد فى مهمز و لا لقائل فى مغمز، الذليل عندى عزيز حتى اخذ الحق له، و القوى عندى ضعيف حتى اخذ الحق منه. رضينا عن الله قضأه و سلمنا لله أمره.

در تمامى زندگى من، نقطه سياهى نيست تا عيب جويان و اشاره كنندگان با چشم و ابرو اشاره كنند و سخنى گويند. خوارترين افراد نزد من عزيز است تا حق او را بستانم و نيرومند نزد من ناتوان است تا حق ديگران را از او بازگيرم. ما با تمام وجود به قضاى الهى خشنود و در برابر فرمانش تسليم هستيم.

نهج البلاغه الخطب: 37