خوش آمدید

دلم برای تو امشب تنگ است ای گل نرگس!

   ببين زمانه چه ننگ است ای گل نرگس!

   غمی به گوشه قلبم كمين همی كرده است

   زمانه با من بر سر جنگ است ای گل نرگس!

   فسرده ام و اينك غمی به دل دارم

   غمم به سختی سنگ است ای گل نرگس!

   تپيد اين دل من در هوای ديدارت

   بيا كه ناز تو براي من همچو چنگ است ای گل نرگس!

   اگر تو بيايی بنفشه می خندد!

   بهار با تو قشنگ است ای گل نرگس!

من گنه کارم ، همیشه ، هرکجا ، جان شما
پای من هر دفعه دادی حیفه احسان شما

بر سلامم گر جوابی میرسد لطف شماست
عادت دیرینه ای دارد سر خوان شما

سر من گرم شما ، پشت و پناهم حتی
دست من گرم است یک عمری به دامان شما

کار من گریه و کار تو ترحم به گدا
چشم امید فقیر است به  دستان شما

از حسین منی پیغمبر قرآن شدیم
ما مسلمان شده آیات قرآن شما

پدرومادر من با پدر و مادر خلق
همگی باشند قربانی طفلان شما

حال خوبت را بده دارو ندارم را بگیر
از سرم هم بیشتر باشد همین نان شما

نام تو بردن فقط مخصوص آل احمد است
حال ما خوش میشود حتی ز عنوان "شما"

بندگی خوب است اما بر خدای آسمان
سالیانی است که هستم پی یزدان شما

اون که عهداشو شکسته , منم آقا

اون که قلبت رو شکسته , منم آقا

اون که جمعه ها نیومده, منم آقا

اون که منه نامردو خریده , تویی آقا

اون که گناهاش زیاده , منم آقا

اون که تنهات گذاشته , منم آقا

اون که غیبت کبراست , منم آقا

اون که همیشه بخشیده , تویی آقا

اون که ارزوی تو رو داره , منم آقا

اون که شرمنده شده , منم آقا

اون که بی تو ممیره , منم آقا

اون که چشماش پره اشکه , تویی آقا

اون که مشکل میسازه , منم آقا

اون که بهانه میاره , منم آقا

اون که کم کاری کرده , منم آقا

اون که یوسف زهراست , تویی آقا

بخوان دعای فرج را دعا اثر دارد                دعا کبوتر عشق است و بال و پر دارد

بخوان دعای فرج را و عافیت بطلب                 که روزگار بسی فتنه زیر سر دارد

بخوان دعای فرج را و ناامید مباش                     بهشت پاک اجابت هزار در دارد

بخوان دعای فرج را که صبح نزدیک است      خدای را، شب یلدای غم سحر دارد

بخوان دعای فرج را به شوق روز وصال                   مسافر دل ما، نیت سفر دارد

بخوان دعای فرج را که یوسف زهرا             ز پشت پرده ی غیبت به ما نظر دارد

بخوان دعای فرج را که دست مهر خدا           حجاب غیبت از آن روی ماه بر دارد

صد بار زنده گشتم و مردم نیامدی 
از صفر تا هزار شمردم نیامدی

مانند شمعدانی افسرده از عطش 
تنها کنار پنجره مردم نیامدی

گفتم حدیث درد بگویم ولی نشد 
یک عمر حرف دل همه خوردم نیامدی

جامی شوم میان دو تا دست بسته ات 
از بس بیقرار فشردم نیامدی

میگفت یک نفر که یکی جمعه می رسی 
دل را به روز جمعه سپردم نیامدی

پایان گرفت قصه ی تنهایی و گذشت 
آقا در انتظار تو مردم نیامدی

دانای اسرار نهان این جهان کو

فرزند زهرا مهدی صاحب زمان کو

کو آنکه از هر بی نشان دارد نشانه

کو آنکه باشد آگه از دفن شبانه

کو آنکه ریزد اشک از سیلی بگوید

با سوز دل از صورت نیلی بگوید

تا از مزار مخفی مادر بگوید

تا از جفای خصم بدگوهر بگوید

ای دست حق وی حجّت خلاق دادار

زنجیر غل از گردن بیمار بردار

عقد حسد با رحمت رافت چه کرده

نار سقر با گلشن جنت چه کرده

امروز هم آن کینه دیرینه پیداست

گویاترین آثار جرم و جور اینجاست

مهدی ست مخفی تربت زهراست خفی

ما را به دل اندوه جانفرسات مخفی

بس کن دگر واصل مزن آتش به دلها

از بهر مهدی نیست مخفی قبر زهرا

به هر بهانه دلم میل یار دارد و بس

هوای دیدن روی نگار دارد و بس

جوانیم شده رنگ خزان ز هجرانت

به وصل روی تو عاشق بهار دارد و بس

مزن به رویم اگر دست من شده خالی

مکن گله که : غلامم شعار دارد و بس

اگر زمانه به طعنه ردم کند غم نیست

که نوکرت دو جهان با تو کار دارد و بس

کرم نما و قدم رنجه کن در این دل ما

که باغ ما دو روان چشمه سار دارد و بس

تمام هستی من مایه سوز عشق تو شد

ولی دوباره هوای قمار دارد و بس

دگر به آینه دل تو را نمیبینم

که صحن آینه گرد و غبار دارد و بس

خدا بدون رضایت مرا نمیخواهد

گدا به نام کریم اعتبار دارد و بس

زمین کرببلا وعده گاه نوکر‌هاست

که درحریم حسین دل، قرار دارد و بس

يا رب زغمش تا چند اشکم ز بصر آيد

بنشسته سر راهش ، شايد  ز سفر آيد

تا چند بنالم زار  شب تا سحر از هجرش

كوكب شِمُرم هر شب ، شايد كه سحر آيد

هر دم كه رخش بينم خواهم دگرش ديدن

بازش نگرم شايد يك بار دگر آيد

 از ديده نهان اما اندر دل من جايش

 او را طلبم هر شب شايد كه ز در آيد

با كس نتوانم گفت من راز درون خویش

كز درد غم هجرش دل را چه به سر آيد

مي سوزم و مي سازم از درد فراق اما

تير غم او بر دل افزون ز شمَر آيد

"حيران" به فغان تا کی با محنت و غم همدم

یارب نظری کان شاه از پرده بدر آید

تسبیح اشک های سحر بی نتیجه نیست
در گریه دیده ایم اثر بی نتیجه نیست
باور کــنید آهِ جگر بی نتـــیجه نیست
این قدر باز ماندن در بی نتیــجه نیست
از انتـظار، پنجره ها باز می شوند
با نور چـشم تـو گره ها باز می شوند
تقـویم هـایمان هـمه زارند خــسته اند
این ابرها چگونه بـبارند خسـته اند
بی تو از این که جمـعه شمارند خسته اند
از برگ برگ خـود گـله دارند خسته اند
کارم غروب جمعه به اشکال خورده شد
دیدی هزار و سیصدمان سال خورده شد
نام تو می بـریم اگـر، قـــند می خوریم
پس ما به ردّ پـای تو پیـوند می خوریم
وقتی که ما به جان تو سوگند می خوریم
یعنی به دردِ لطف خـداوند می خوریم
مرحمتش گرفت گرفتار تـو شدیم
چله نشین لحظه ی دیدار تو شدیم
طرز نگاه تو به نظر جور دیگری است
خورشید از عنات این ذره پروری است
تکلیف ما اگر بپذیرید نوکری است
این چادری که خیمه زدیم ارث مادری است
ای آیه آیه آیه باران فاطمه
کوثرترین بیابان فاطمه
کاری که کرد عشق تو تقدیرمان نکرد
گریه برای دوری تو سیرمان نکرد
ما را ببخش این که غمت پیرمان نکرد
دست گناه امام زمان گیرمان نکرد
من دوست دارمت به امام رضا قسم
بر گریه های صبح و شب چشم شما قسم
 

دلگیرم از زمانه بیا مهربان من

بر لب رسیده از غم ایّام، جان من

دنیا مرا به بند اسارت کشیده است

رنگ قفس شده همه‌ی آسمان من

عمرم به سر شد و نشدم آنچه خواستی

باران شرم می چکد از دیدگان من

عشّاق را به رنج و بلا آزموده‌اند

ای وای اگر «فراق» بود امتحان من

دستم بگیر تا نرود نوکرت ز دست

هجران تو ببین که بریده امان من

در عالم خیال شدم با تو همسفر

تعبیر شد اگر سحری، داستان من…

شبگرد فاطمه، شب جمعه برای تو

شب‌های چارشنبه‌ی هفته از آن من

«یک شب به خاطر سفر کربلای تو

یک شب به خاطر سفر جمکران من»

با خود ببر مرا سحر جمعه کربلا

تا تلّ زینبیه شوی روضه خوان من

با یک نگه برای دلم فتح باب کن

گردم فدائی تو، امام زمان من