بنام خدا

ادامه خاطرات از اولین اعزام به جبعه بنده به منطقه جنوب - تنگه چزابه

فرصتی پیش آمد تا مجددا ادامه خاطرات خودم را و آنچه بیاد دارم برایتان بنویسم.امیدوارم این مطالب یادی باشد از همرزمان شهیدم...

تا آنجا برایتان نوشتم که در اولین روز استقرار در خط مقدم اولین شهید گردان بلال در یک حادثه اتفاقی و با ترکش خمپاره بی صدای 60 به شهادت رسید(روحش شاد و راهش پر رهرو)

بعد از اینکه شهید ابراهیمی را از خط با آمبولانس خارج کردند ، تمامی دوستان عزا گرفته بودند و باورشان نمی شد که به همین راحتی ممکن است هر لحظه به شهادت برسند لذا با هماهنگی مسئولان گردان قرار شد تعویض پستهای نگهبانی در موعد مقرر انجام شود و با بقیه دوستان تا فردا کاری نداشته باشند تا کمی با خود فکر کنند و یک مقدار با واقعیت روحیه خود را تطبیق بدهند.

بنام خدا

داستان چگونگی خاکسپاری جافظ معروف به لسان الغیب

ادوار براون شرق شناسنامی که سفرهای زیادی به ایران داشته می نویسد:

در روزی که حافظ فوت می کندبرخی مردم کوچه و بازار (ارازل و اوباش) به فتوی مفتی شهر شیراز به خیابان میریزند و مانع دفن جسد شاعر در مصلای شهرمی شوند،به این دلیل که او شراب خوار و بی دین بوده و نباید در این محل دفن شود.

بنام خدا
روزه و رمضان در اشعار حافظ
در این نوشتار قصد داریم مختصری به مفهوم روزه و رمضان در اشعار حافظ،  بزرگ شاعر غزلسرای قرن هشتم بپردازیم.
ماه رمضان، ماه با عظمت، ماه میهمانی خداوند متعال است؛ ماهی که هریک از شاعران به اندازه ی وسعشان؛ گاه بیشتر و گاه کمتر از سفره ی این ماه فیض برده اند و اشعارشان را زینت بخش دیوانشان کرده اند.
در اینجا قصد داریم تا مختصری به مفهوم روزه و رمضان در اشعار حافظ، آن بزرگ شاعر غزلسرای قرن هشتم بپردازیم.
 

بنام خدا

آیات خدا در باب وجوب روزه

«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کتِبَ عَلَیْکمُ الصِّیامُ کما کتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکمْ لَعَلَّکمْ تَتَّقُونَ » (سوره بقره 183) «یعنی ای کسانی که ایمان دارید روزه گرفتن بر شما واجب گشت همچنان که بر پیشینیان از شما (از ملتهای گذشته) واجب شده بود شاید با روزه گرفتن پاک و پرهیرکار شوید.»

بنام خدا
نسخه متفاوت امام سجاد(علیه السلام) برای طلب رزق و روزی
عبادت، اظهار عبودیّت در پیشگاه ربوبی است خواه با توجه قلبی، خواه با اظهار زبانی یا نشان دادن با اعضا و جوارح. بنابراین جوهره دعا، عبادت است. شخصی كه دستش را پیش خداوند منّان دراز می كند، چه در ظاهر دست خود را بلند كند و یا در دل به خدا توجه پیدا كند و درِ خانه خدا گدایی نماید، عبادت كرده است؛ چرا كه این اعمال، همانا اعتراف عملی به عبودیّت خود، و ربوبیّت الهی است. دعا گرچه در ظاهر درخواست رفع نیازهای مادّی و معنوی است، ولی در واقع، اعتراف به بندگی، فقر و عجز انسان است. به همین دلیل است که در روایتی از نبی مکرّم اسلام (صلی الله علیه و آله) آمده است: "الدّعاء مخّ العبادة".(١)