نزدیک ظهر روز بیستم آذرماه یعنی روز دهم محرم (عاشورا) این حرکت آغاز شد و همزمان با اذان ظهر مردم در خیابان مسیر نماز ظهر و عصر را به امامت آیت الله صدوقی (سومین شهید محراب) که از مبارزین سرسخت با رژیم بود ، اقامه کردند. این در حالی بود که ماموران رژیم مراقبت کامل از خیابانها را انجام میدادند.اما تعدادی از جوانان مبارز بلافاصله بعد از نماز به سمت مجسمه محمدرضا شاه پهلوی که در وسط میدان نصب بود رفتند و با کلنگ و بیل و میله های بلند تلاش میکردند مجسمه شاه را که سوار بر اسب بود پائین بیندازند اما استقامت مجسمه بیش از این تلاش ها بود که در همین هنگام یک تریلی به سمت میدان آمد و از سمت خیابان ایرانشهر بحالت دنده عقب با خراب کردن نرده های میدان بداخل میدان آمد و بوسیله سیم بکسل هائی که که همراه داشت  و توسط جوانان به مجسمه بسته شد، مجسمه را پائین انداختند.

این در حالی بود که تقریبا در هیج جای دیگری از کشور اینکار انجام نشده بود و هنوز شاه در مملکت بود و ارتش از نظام شدیدا حمایت میکرد.اما بدلیل جمعیت زیاد مردم در اطراف میدان و فشردگی ماموران نمی توانستند به میدان نزدیک شوند و تا زمانیکه مجسمه به زیر کشیده شد متوجه وخامت اوضاع نشدند.زمانیکه موضوع برای آنها مشخص شد کار از کار گذشته بود و این ضربه سنگینی به رژیم و خصوصا مقامات یزد و ماموران نظامی بود و لذا زخمی شده بودند و بدنبال فرصتی برای انتقام از مردم بودند.

خبر پائین کشیدن مجسمه شاه مثل بمب در کشور صدا کرد و هیجانی زیاد در دل مردم خود یزد و شهرستان های اطراف بوجود آورد، و این افتخاری برای مردم یزد شد که جزء اولین مردمی بودند که دوماه قبل از پیروزی انقلاب در 22 بهمن ماه با اقدامی انقلابی مخالفت خود را با ادامه سلطنت اعلام نمودند.

البته روز سیزدهم محرم که طبق رسمی چندین ساله و سنواتی تمام هیئت ها به مسجد ملا اسماعیل یزد می روند و در آنجا به سینه زنی می پردازند و در این سال هم این عمل انجام شد، فرصتی بدست ماموران تا دندان مسلح  عقده ای رژیم داد تا با مردم برخورد شدیدی کرده و عزاداری آن روز مردم را بخاک و خون کشیدند و تعداد زیادی را با گلوله مجروح کردند.