از ما به رخسار نیلی شده و پاهای آبله بسته ‏ات سلام، ای زیبا گل پرپر شده‏ ی باغ حسین!

غم سنگین ‏ات و ناله‏ های شبانه ‏ات، قدّ کمان شده ‏ات و عمر کوتاهت، یادآور سوگ زهراست که در بهار به خزان نشست. روی نیلی شده ‏ی تو خبر از فاجعه‏ ی بی‏رحمی دارد و هم رنگ یاس مدینه شده است.

 سلام بر غم‏های بی‏ انتهایت یا رقیه!