بنده همانگونه که در خاطرات دوران سربازی و دفاع مقدس نوشتم در مردادماه سال 1359 و بعد از شروع جنگ تحمیلی عراق بر ایران با وجودیکه معافیت سربازی داشتم به خدمت فراخوانده شدم و با وجود درخواست های مکرر محل کارم (بدلیل نیاز به تخصص کاری) و علیرغم موافقت ارتش با توجه به شرایط مملکت بصورت داوطلب برای رفتن به خدمت مقدس سربازی و دفاع از میهن اسلامی ایران به خدمت رفتم.

محل خدمت بنده بعد از گذراندن دوره آموزشی که حدودا سه ماه طول کشید در مرکز 55 توپخانه اصفهان بود و از اینجا بود که با پیشنهاد شهید تیمسار صیاد شیرازی که در آنموقع بعد از فرماندهی پادگان اصفهان بتازگی فرمانده نیروی زمینی ارتش شده بود با تشکیل گردان های بلال که نیروی داوطلب ارتشی برای پیاده نظام بود بهمراه دوستان داوطلب دیگر به جبهه های نبرد عازم شدم و .....

به هر حال در سالروز میلاد حضرت معصومه(س) با هماهنگی که دوستان اصفهانی انجام دادند(که بسیار هم مشکل بود) حدود 15 نفر از دوستان دور هم جمع شدیم و یک روز و شب خاطره انگیزی را گذراندیم و جالبست که تعدادی از اعضاء خانواده هم در این گردهمائی حضور داشتند و آنها هم از نزدیک با یکدیگر آشنا شدند و آنقدر سرگرم و مشغول بودیم و دیدار برای دوستان خوش آیند بود که هیچکدام به فکر گرفتن عکس نیافتادیم و روز بعد تازه متوجه شدیم که این دیدار را با گرفتن چند عکس میتوانستیم تصویری کنیم.

البته قبل از حضور در کنار دوستان فرصتی پیش آمد تا ضمن دیدار با دوستان در موسسه راسخون نور از مرکز شهر اصفهان و خصوصا زاینده رود که بهتر است گفته شود زنده رود داشته باشم .اگرچه این روزها این رودخانه زیبا بدلایل مختلف و .... بدون آب می باشد و آبی در آن جریان ندارد اما ابهت و زیبای آن پابرجاست و خواهد بود.

شب را در اصفهان و کنار دوستان گذراندم و صبح جمعه به یزد بازگشتم و خاطرات شیرین این دیدار برایم مانده و خواهد ماند.

(والسلام علیکم)