بگمانم مادر بودن یک نوع دیوانگی ست ؛

وقتی مادر میشوی ،

رنجی ابدی بسراغت می آید؛

رنجی نشات گرفته از عشق ...

مادر که می شوی ،

میخواهی جهان را برای فرزندت آرام کنی .

میخواهی بهترین ها را از آن او کنی .

وقتی می خزد ، چهاردست و پا میرود، راه میرود و می دود ،

تو فقط تماشایش میکنی و قلبت برایش تند می تپد ...

از دردش نفست میگیرد .

روحت از بیماری اش زخم می شود .

مادر که می شوی دیگر هیچ چیز جهان مثل قبل نخواهد بود .

مادر که می شوی ، کس دیگری می شوی ؛ کسی که وجودش پر از عشق و جنون و دیوانگی

عزیزم یادت باشه حتی اگر بزرگ هم شده باشی باز در نگاه من بچه ای مثل همون روزای اول زندگیت.

باعشق مادر