بنام خدا
داستان نمادین کشتی نوح:
ماجرا از این قرار بود که حضرت نوح به پسرش کنعان گفت که بیا سوار کشتی شو و از طوفان خودت را نجات بده.
ولی کنعان گفت من می روم روی آن کوه بلند.
حضرت نوح نماد زندگی و خداست که هر لحظه به ما می گوید که بیا سوار کشتی این لحظه شو .این لحظه فضایی است که شما را از طوفان نجات می دهد.
اما طوفان چیست؟
طوفان همان سیلاب اتفاقات و وضعیت های بیرونی ما هستند که هر لحظه ما را اسیر خودشان می کنند و ما در گرداب اتفاقات غرق می شویم.
ولی کنعان که نماد ما هست که در ذهن و فکر گیر کرده است می گوید که من می روم روی کوه بلند.
این کوه بلند چیست؟
این کوه بلند همان کوه منیت و من ذهنی است.
که ما فکر می کنیم که هر چقدر خودمان را پیش مردم بزرگتر جلوه دهیم از طوفان نجات پیدا خواهیم کرد.
اما نمی دانیم که طوفان اتفاقات ما را به دام خود می اندازد.
هرچقدر بالاتر بریم باز طوفان اتفاقات ما را به خود می کشاند
به قول مولانا :
نردبان این جهان ما و منی است
عاقبت این نردبان افتادنی است
لاجرم هرکس که بالاتر نشست
استخوانش سخت تر خواهد شکست
پس تنها راه نجات وارد شدن در کشتی این لحظه و فضای یکتایی این لحظه است.
