مناظره‌ای خواندنی از امام رضا(ع) - بخش اول

امام(ع) فرمود: آری.

ابن جهم گفت: پس این آیات را که ظاهرش صدور گناه از آنان است، چگونه تفسیر می کنید؟ مثلاً قرآن درباره آدم(ع) می فرماید: (وَ عَصی آدَمُ رَبّهُ فَغَوی )[1]؛ «آدم به پروردگارش عصیان کرد و از پاداش او محروم ماند». درباره یونس(ع) می گوید: (وَ ذَا النّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِبًا فَظَنّ أنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیهِ)[2]؛ «یونس خشمگین از میان قوم خودش رفت و گمان کرد بر او تنگ نخواهیم گرفت».

درباره یوسف(ع) می گوید: (وَ لَقَدْ هَمّتْ بِهِ وَ هَمّ بِها)[3]؛ «زلیخا قصد یوسف کرد و یوسف قصد او را».

امام(ع) فرمود: وای بر تو! گناهان زشت را به پیامبران الهی نسبت مده و کتاب خدا را به رأی خود تفسیر مکن که خداوند فرموده: تأویل (و تفسیر) آن را جز خدا و راسخان در علم نمی دانند.

پی‌نوشت:
[1]. طه (20) : 121.
[2]. انبیاء‌ (21) : 87.
[3]. یوسف (12) : 24.

منابع:
مجله نامه جامعه بهمن و اسفند، شماره 101 و 102

پایگاه تبیان،بخش تاریخ و سیره معصومین