بنام خدا
برای درک حقیقت کربلا چه باید بکنیم؟
برای درک حقیقت کربلا همه ما نیاز به یک خانه تکانی ذهنی و فرهنگی داریم.
این موضوع کاملا شخصی بوده و به فرد و یا ارگان خاصی هم ارتباط ندارد، بلکه فقط نیازمند ذره ای تامل در خلوت خودمان است.
وقتی به فرزندمان می گوییم اهسته برو اهسته بیا که گربه شاخت نزنه.
وقتی یکی از درسهای کلیدی ما به فرزندانمان جمله «خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو هست .»
وقتی به پاره تنمان می گوییم در مدرسه و در کوچه هرانچه را دیدی و یا شنیدی کور باش و کر و فقط یک جمله رابگو : «نمیدانم و چه میدانم.»
وقتی ضرب المثل:
«شتر دیدی ندیدی» در سطر اول اموخته های ماست.
وقتی بی تفاوت از کنار : کودک ازاری ؛ تجاوز و تعدی زورگویی ؛ خطاهای اموزشی ؛ خطاهای درمانی و ... می گذریم.
وقتی برای اتخاذ هر تصمیمی ابتدا فقط به منافع و مضار خود می اندیشیم و حقوق دیگران برای ما هیچ اهمیتی ندارد.
وقتی.............وقتی................وقتی...............
یعنی با درک واقعی حادثه کربلا فاصله زیادی داریم و
حاصل این غفلت میشود جامعه ای ناامن که ما و عزیزانمان عضوی از ان هستیم .
اری:
حقیقتا که امام ما، درست تصمیم گرفت و درست پیام داد، اما ما درست درک نکردیم و یا اگر درک کردیم درست عمل نکردیم.
او با قربانی کردن هر انچه برایش مهم بود و به خطر انداختن امنیت خود و عزیزانش اهمیت دیدن حق و بیان انرا فریاد زد چراکه او بهتر و زودتر از ما به این درک رسیده بود که :
برای داشتن جامعه ای سالم و امن چشمها را باید شست جور دیگر باید دید. اما افسوس و هزاران افسوس که اکثر ما از این واقعه بزرگ بی بدیل: تنها و تنها:
سیاه پوشیدن
در صفوف اول سینه زنی ایستادن
بلند بلند گریستن
و خرج کردن برای خودنمایی را یاد گرفتیم
تا فقط و فقط دیده شویم .
حادثه بزرگ کربلا فرصتی هست برای تامل در خودمان و عملکردهایمان چراکه:
همه روزها عاشوراست
و همه مکانها کربلا
«دکتر فاطمه پیغمبری»