خوش آمدید

شرکت آمایش کیفیت سلامت تمرکز ویژه ای بر روی ایمنی فعالیت های مهندسی و فنی دارد و از آنجایی که با یک اشتباه ساده چندین نفر از کارگران کارگاه را خواهد کشت یا جراحاتی به آنها وارد خواهد نمود، که با هیچ قیمتی قابل جبران نخواهد بود. مسائل مطرح شده در ذیل نکات ایمنی است که باید یک راننده جراثقال رعایت کند و کوتاهی و قصور در آن جرم خواهد بود و شخص راننده مسئول و پاسخگو خواهد بود.

ایمنی جرثقیل ها یکی از مهمترین عوامل در فعالیت های حرفه ای فنی و مهندسی و عمرانی است که رعایت اصول ایمنی در کار با جرثقیل از شرایط لازم هر فعالیت فنی و مهندسی است. حجم زیاد شخطرات که موجب آسیب پذیری به نیروی انسانی و تلفات جانی و مادی می شود و به تبع آن خسارات مادی و معنوی حاصله از مهمترین ضروریاتی است که توسعه دانش پیشگیری را اجتناب ناپذیر می کند. با تعریف پروژه های ساختمانی و مشخص کردن فعالیت های ساختمانی و عمرانی به بررسی برخی عوامل موثر بر ایمنی گارگاه ها شامل عوامل سیاستی و خط مشی، عوامل فرآیند، عوامل انگیزشی و محیط کار پرداخته و به برخی خطرهای پروژه اشاره می کند و در مورد راه های  پیشگیری از آنها مطالبی را ارائه می دهد.

ارتینگ از دیگر مباحث مهم فعالیت های حرفه ای است که عدم رعایت آن باعث برق گرفتگی و صدمات جبران ناپذیر در کار می شود. کابل ها و سیم ها تنها حاوی و ایمنی هدایت جریان الکتریسیته در صنعت برق به شمار می آید. نقش و کیفیت کابل ها در این صنعت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این کارشناس بر این باور است که اصول اولیه سیم کشی در پارک ها در انتخاب سیم برق، نصب، کاربرد، تعمیرات و شرایط حفظ و نگهداری از آن ها حائز اهمیت است. اما وضعیت سیم های برق در پارک ها و معابرعمومی بحرانی است!

آلاینده های زیست محیطی تاثیرات جبران ناپذیری به محیط زیست وارد می کند و مطابق استانداردهای جهانی از فعالیت های اقتصادی که اصول حفاظت از محیط زیست در آن رعایت نشده باشد ممانعت به عمل می آید و هم اکنون آلودگی هوا در بسیاری از شهرهای بزرگ جهان و حتی ایران به اندازه ای اهمیت یافته است که دولت ها را وادار به جدی گرفتن مسأله و اتخاذ سیاست ها و برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت برای کاهش آلودگی و جلوگیری از آلودگی بیشتر نموده است.

منبع: دیوار

لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ.
كليدهاى آسمان‌ها و زمين براى اوست، براى هر كه بخواهد رزق را توسعه مى‌دهد و يا تنگ مى‌گيرد، همانا او به هر چيز آگاه است (و توسعه و تضييق او بر اساس علم و حكمت است).
منبع: شوری، آیه 12.

بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین ...
اللهم کن لولیک الحجة ابن الحسن ...
موضوع :  نامه امام حسین علیه السلام به مردم بصره
عن حسین بن علی علیهما السلام «الا و ان السّنَه قَد أمیتت و انّ البدعۀ قد احییت فان تسمعوا قولی و تطیعوا امری اَهدِکم سبیل الرّشاد».
ماه محرم ماهی است که یادآور حزن و اندوه و عزاداری سرور و سالار شهدای کربلا، حضرت اباعبدالله الحسین و فرزندان و اصحاب اوست، ماهی که مورد توجه همه اهل بیت و معصومین علیهم السلام بوده است.
ویژگی ماههای حرام
راوی می گوید روز اول محرم خدمت علی بن موسی الرضا علیهما السلام رفتم، آقا فرمودند:
«إنَ المُحَرَمَ شَهْرُ کانَ أهْلُ الجاهلیّه یُحَرّمونَ فِیهِ القِتالَ»؛ (بحارالانوار ج44 ص283 و امالی شیخ صدوق ص190)
محرم ماهی بود که قبل از اسلام هم جاهلیت و کافران در آن نمی جنگیدند چون چهار ماه حرام وجود داشت که یکی از آنها ماه محرم بود این یک قرار داد بین کفار و مشرکین بود که می گفتند در این چهار ماه جنگ حرام است.
ظلم به اهل بیت در ماه حرام
امام علیه السلام فرمود در این ماهی که مشرکان و جاهلان جنگ را حرام می دانستند:
«فَاسْتُحِلَّتْ فِیهِ دِماؤُنا وَ هُتِکَتْ فِیهِ حُرمَتُنا»؛
در این ماه مسلمان نماها خون حسین علیه السلام را ریختند.  در این ماهی که آنها نمی جنگیدند، حرم اهل بیت را به اسارت بردند؛
«وَ سُبِیَ فِیهِ ذُرّیاتنا وَ نِساؤُنا»،
بعد فرمود:
«فَعَلَی مِثْلِ الْحُسَینِ فَلْیَبْکِ البَاکُونَ»؛
اگر می خواهید گریه کنید اگر غم و اندوهی دارید و عزیزی را از دست داده اید، به یاد حسین ما گریه کنید، سپس فرمود:
«فَإنَّ البُکاءِ عَلَیْهِ یَحُطُّ الذّنُوبَ العِظام»[1]؛
گریه بر حسین ما گناهان بزرگ را از بین می برد، گناه را می زداید، دل را شفاف می کند، انسان را روشن می کند.  امام حسین علیه السلام این گونه مورد توجه بود.  حادثه کربلا کوتاه بوده، در ساعات محدودی اتفاق افتاده و در سرزمین محدودی بوده، اما چهارده قرن بعد از آن حادثه، و سال ها قبل از وقوع آن حادثه نامش مطرح بوده است، نام امام حسین علیه السلام در نزد حضرت آدم مطرح بود، در نزد حضرت زکریا مطرح بود.
شهادت امام حسین علیه السلام از قول پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم
ابن عباس نقل می کند که رسول گرامی اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم در مسجد نشسته بودند، امام حسن و امام حسین علیهما السلام کودک بودند، آمدند روی زانوهای پیغمبر نشستند، پیغمبر آنها را خیلی دوست داشت، همه نیز می دانستند که پیغمبر آنها را دوست دارد، لذا روز عاشورا امام حسین علیه السلام به لشکر یزید فرمود بروید از اصحابی که هنوز زنده هستند بپرسید، که پیغمبر با من چگونه رفتار می کرد؟ - چون هنوز بعضی از اصحاب پیغمبر زنده بودند، تقریباً شصت سال گذشته بود اما افرادی مانند انس بن مالک، ابوسعید خدری، جابر بن عبدالله انصاری، و ابن عباس زنده بودند- ابن عباس می گوید:  دیدم پیغمبر این دو را روی زانوهایش نشاند، خم شد لب های امام حسن علیه السلام را بوسید و بعد برگشت به طرف امام حسین علیه السلام و گلوی امام حسین علیه السلام را بوسید. برای امام حسین علیه السلام سؤال پیش آمد مگر لب های من اشکالی دارد؟ چرا لب های حسن و گلوی مرا بوسید؟ بلند شد و به خانه آمد.  ابن عباس می گوید لحظاتی نگذشت دیدم دست امام حسن علیه السلام در دست مادرش زهرا علیها السلام است و خدمت رسول گرامی اسلام آمدند، حضرت زهرا علیها السلام فرمود:  یا رسول الله! حسین ناراحت است، چرا لب های حسن را بوسیدید و گلوی حسین را؟ پیغمبر فرمود:  دخترم، می ترسم نتوانی تحمل کنی و طاقت شنیدن نداشته باشی.  نه بابا، بگو، فرمود:  دخترم حسن تو را مسموم می کنند و سم از راه لب وارد بدن او می شود لذا من جای سم ها را بوسیدم، امام حسین علیه السلام
«یُذْبَحُ عطشانٌ»؛
سرش بریده می شود؛ من جای شمشیر را بوسیدم.  ببینید سال ها قبل از این حادثه مسئله عاشورا و مسئله امام حسین علیه السلام در کلام رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم مطرح بوده است.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی ضیاءالصالحین

بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین
فِی الکافی عَنِ الصَّادِقِ عَلیه السَّلام کَتَبَ رَجُلٌ إِلَی أَبِی ذَرٍّ[1]
[حضرت امام صادق علیه السلام] می فرمایند: یک نفری در نامه ای به جناب ابی ذر نوشت:

یَا أَبَاذَرٍّ أَطرِفنِی بِشَیءٍ مِّنَ العِلم

از دانش و معرفتی که داری سخن طرفه و تازه ای برای ما بیان کن.

فَکَتَبَ إِلَیه: إِنَّ العِلمَ کَثِیرٌ؛ إِن قَدَرتَ لَا تُسِیءَ إِلَی مَن تُحِبُّهُ، فَافعَل

[جناب ابی ذر برای او نوشت:] برای تو می گویم و آن این است:

اگر بتوانی به کسی که او را دوست می داری بدی نکنی، این کار را بکن.

یعنی سعی تو این باشد به کسی که او را دوست می داری بدی نکنی.

قَال فَقَالَ لَهُ: وَ هَل رَأَیتَ أَحَداً یُسیءُ إِلَیٰ مَن یُحِبُّه؟

آن شخص به جناب ابی ذر گفت -لابد در نامه ی بعدی نوشته- که:

جناب ابی ذر! این هم شد حرف!؟ که به کسی که دوست داری بدی نکن!

آیا تا حالا دیدی کسی را که کسی را دوست بدارد در عین حال به او بدی بکند!؟ این چه حرفی است!؟

فَقَالَ لَه: نَعَم نَفسُکَ أَحَبُّ الأَنفُسَ إِلَیک فَإِن أَنتَ عَصَیتَ اللهَ تَعَالَیٰ فَقَد أَسَأتَ إِلَیهَا

جناب ابی ذر در جواب او فرمود: بله، دیدیم؛ خود تو محبوب ترین موجودات و انسان های عالم پیش خودت هستی؛ خودت را خیلی دوست می داری؛ از همه بیشتر خودت را دوست می داری؛

وقتی معصیت می کنی، به این محبوب خودت که نفس خودت و شخص خودت است بدی کرده ای.

پس ببین که می شود انسان چیزی را دوست بدارد و به آن بدی بکند که آن عبارت است از نفس انسان.

منبع: مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی
--------------------------------------------------
پی نوشت:
[1] الشافی، صفحه‌ی ۸۶۷.

امام حسن مجتبی علیه السلام:
پناهنده‌ به‌ خدا آسوده‌ و محفوظ است‌، و دشمنش‌ ترسان‌ و بى‌ ياور. (تحف‌ العقول‌ ، ص‌ 229)

قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى عَلَيْهِ السَّلام: أللُؤْمُ أنْ لا تَشْكُرَ النِّعْمَهَ.

فرمود: از علائم پستى شخص، شكر نكردن از ولى نعمت است.

منبع: كلمه الإمام الحسن (عليه السلام): ص 139، بحارالأنوار: ج 75، ص 105، ح 4.

قال الصادق (علیه السلام) :
.. ما کان من هذا اشد فالثواب فیه علی قدر الخوف، و من خاف فی اتیانه آمن الله روعته یوم یقوم الناس لرب العالمین.
امام صادق (علیه السلام) به یکی از اصحابش به نام «محمد بن مسلم» که با ترس و دلهره به زیارت قبر اباعبد الله الحسین (علیه السلام) می رفت، فرمود: هر چه این مسأله دشوارتر و پر مخاطره تر باشد، پاداش در آن زیارت نیز به اندازه آن هراس است و هر کس در راه رفتن به زیارت آن حضرت، بیمناک شود، خداوند در روز قیامت که همه مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان حضور می یابند، او را از ترس و بیم، ایمن می سازد.

(وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص .۳۵۷)

قال الصادق (علیه السلام) :
.. ما کان من هذا اشد فالثواب فیه علی قدر الخوف، و من خاف فی اتیانه آمن الله روعته یوم یقوم الناس لرب العالمین.

امام صادق (علیه السلام) به یکی از اصحابش به نام «محمد بن مسلم» که با ترس و دلهره به زیارت قبر اباعبد الله الحسین (علیه السلام) می رفت، فرمود: هر چه این مسأله دشوارتر و پر مخاطره تر باشد، پاداش در آن زیارت نیز به اندازه آن هراس است و هر کس در راه رفتن به زیارت آن حضرت، بیمناک شود، خداوند در روز قیامت که همه مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان حضور می یابند، او را از ترس و بیم، ایمن می سازد.

منبع: وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص .۳۵۷.

«مَاذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ وَ مَا الّذِى فَقَدَ مَنْ وَجَدَكَ؟».

امام حسين (علیه السلام) فرمود: «پروردگارا! آن كه تو را نيافت، چه يافت و آن كه تو را يافت، چه از دست داد؟».

(بحار الانوار، ج 95 ص 226 ح3 )

اقسام جهاد از منظر مقام معظم رهبري بخش پنجم

جهاد ازدياد نسل.

دين اسلام نسبت به تکثير اولاد در همه زمان ها توجه ويژه داشته اين مختص به زماني نبوده که مسلمانان به لحاظ جمعيت در اقليت بوده باشند. زيرا تعابير وارده در اين روايات به عنوان يک سياست دائمي و هميشگي دين مطرح است.

در سال 1580، برنارد پالسی اولین فردی بود که مفهوم چرخه آب امروزی را توصیف کرد. او چگونگی بخار شدن آب اقیانوس و سپس سرد و تبدیل آن به ابر را شرح داد. او گفت ابرها به سوی جایی که از آن برخاسته­اند حرکت می­کنند، متراکم و به صورت باران جاری می­شوند. آب باران به صورت دریاچه و نهر جمع می­شود و در یک چرخه پیوسته به اقیانوس می­ریزد. در قرن هفتم قبل از میلاد، تالِس از مِلِتِس معتقد بود که باد آب سطح اقیانوس را به داخل خشکی منتقل می­کند و سپس باران جاری می­شود. قبل از آن مردم منبع آب­های زیرزمینی را نمی­شناختند. آن ها فکر می­کردند که آب اقیانوس­ها، تحت تأثیر باد به داخل قاره­ها نفوذ می­کند. آن­ها همچنین معتقد بودند که آب از یک مسیر نامشخص به گرداب بزرگ بازمی­گردد.این مسیر به اقیانوس ربط دارد و از زمان افلاطون «تارتارس» نامیده می­شد. دکارت متفکر بزرگ قرن هجدهم، نیز این نظر را داشت. تا قرن نوزدهم نظریه ارسطو غالب بود. طبق نظریه او، آب در شکاف­های سرد کوه متراکم می­شود و دریاچه­های زیرزمینی را که منشأ چشمه­هاست تشکیل می­دهد. امروزه ما می­دانیم که آب باران که در شکاف­های زمین رسوخ می­کند آب­های زیرزمینی را تشکیل می­دهد.