اشاره:
خنده حالتى است كه بيش تر در لحظه خوشحالى و شعف, در انسان به وجود مىآيد. انسان با انجام اين عمل نفسانى, حالت درونى خود را بيان مى كند. يكى از برجسته ترين نكات قابل توجه در اين مورد, اين است كه خنده مخصوص انسان است. ساير حيوانات از چنين حالتى بهره مند نيستند.
شريح انديشه سياسى على(ع) و ديدگاه هاى وى درباره قدرت همواره مورد توجه مورخان و محققان بوده است. اما در اين ميان نظريه اى كه امام على(ع) را از ساير حاكمان اسلامى متمايز مى نمايد, حاكم آرمانى و اصولى بودن و نگاه اعتبارى داشتن به قدرت است. نوشتار حاضر كه مقدمه اى در اين زمينه است, سعى در بررسى اين ديدگاه بر اساس برخى شواهد تاريخى دارد.
اعمال ورفتار هر فرد، زاييده طرز تفكر وعقيده او است.جانبازى وفداكارى از نشانههاى افراد با ايمان است.اگر ايمان انسان به چيزى به حدى برسد كه آن را بالاتر از جان ومال خود بداند، قطعا در راه آن سر از پا نمىشناسد وهستى وتمام شؤون خويش را فداى آن مىسازد. قرآن مجيد اين حقيقت را در آيه زير منعكس كرده است:
نظر به وقوع جنگ جمل در نخستين سال حكومت و خلافت ظاهرى امام على بن ابى طالب(ع) در جمادى الاولى سال 36 هجرى قمرى و ايجاد چالش سترگ در برابر حكومت حق طلبانه و عدالت جويانه آن حضرت، از سوى عدهاى از معاريف و سرشناسان قوم و تأثير منفى و نامطلوب آن در روند خلافت اسلامى و عقايد و باورهاى مسلمانان، برآن شديم اين پديده شوم و ناميمون را از بعد تاريخى مورد بررسى قرار داده و داورى صحت و سقم رفتار و كردار عاملان و عناصر اصلى آن را بر عهده خوانندگان ارجمند گذاريم، شايد عبرتى باشد براى فتنه جويان عصر ما.
اشاره
واژه غيرت محبوب همه انسان ها و نزد همگان ارزشمند است. در لسان العرب و فرهنگ الرائد غيرت به معنى حميت آمده است. طريحى در مجمع البحرين مى گويد:
الغيره نفره طبيعيه تكون عن بخل مشاركه الغير فى امر محبوب له.
غيرت, نفرت طبيعى است كه ناشى از بخل انسان از شركت ديگرى در امر محبوبش مى باشد.
پيش گفتار
امير مومنان(ع) مى فرمايد:
((از آن لحظه كه پيامبر خدا(ص) رحلت كرد همواره مظلوم بوده ام(1).
ابن شهرآشوب روايت مى كند كه حضرت بر منبر نرفت, جز آن كه در پايان كلامش, پيش از پايين آمدن از منبر اين جمله را مى فرمود:
مازلت مظلوما مذ قبض رسول الله(ص) حتى يومنا هذا.(2)
آیه مباهله یکی از جلوه های خاصّ اصحاب کساء در آیات نورانی قرآن کریم است که در این مقاله گوشه ای از این تجلّیات را با بهره گیری از احادیث معتبر و مستند پیشوایان معصوم(ع) ثبت می کنیم.
شير خدا شاه ولايت علي
صيقلي شرک خفيّ و جلي
روز احد چون صف هيجا گرفت
على را وصف، در باور نيايد
زبان هرگز ز وصفش بر نيايد
على تركيبى از زيباترينهاست
على تلفيقى از شيواتر ينهاست
مهر تابان ولايت شد نمايان در غدير
باز بخشيد اين بشارت، خلق را جان در غدير
خوان و احسان و كرم گسترد يزدان تا كند
عالمى را بر سر اين سفره مهمان در غدير
گفت پيغامبر علي را کاي علي
شير حقي پهلوان پردلي
ليک بر شيري مکن هم اعتماد
اندر آ در سايه ي نخل اميد
باز گيتي را نشاط و شور سرتاسر گرفت عالم ايجاد از نو، زينت و زيور گرفت
از نگاه لغت شناسي، واژه «معيّت» به معناي مصاحبت و همراهي است، و همراهي در صورتي است که ميان دو فرد همراه، موافقت و تعامل ويژه برقرار باشد و اين معني به طور عادي با هرچيز و هرکس صورت نمي گيرد، زماني دو فرد با هم همراه گفته مي شوند که دست کم در يکي از جهات اخلاقي، رواني، هدفي، شغلي با يکديگر موافقت داشته باشند.
