احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی امام رضا تی وی ـ محمود ممتاز عصر امروز در جمع خبرنگاران اظهار کرد: به منظور برقراری نظم و آرامش و ایجاد محیطی مناسب و سرشار از معنویت در ایام دهه مبارک کرامت، نیروهای این مجموعه به صورت 24 ساعته در حال خدمت هستند.

وی به آمادگی برای تشرف بیش از 2 میلیون زائر در شب و روز میلاد حضرت رضا(ع) اشاره و تصریح کرد: به منظور کنترل و مراقبت بیشتر در این روز، تدابیر ویژه‌ای اندیشیده شده و تمام تلاش ما بر این است که فضای آرام و معنوی برای زائران فراهم شود.

ممتاز افزود: از زائران درخواست می‌کنیم به منظور همکاری بیشتر با خدمتگزاران خود و بهره‌مندی از فضای معنوی حرم مطهر، در طول این ایام از همراه داشتن وسایل و لوازم اضافی و ممنوعه و اشیای قیمتی که تردد آن‌ها را در ورودی‌های بازرسی با مشکل مواجه می‌کند، خودداری کنند.

وی بیان کرد: در سال گذشته در شب میلاد حضرت رضا(ع) بیش از 2 میلیون و 700 هزار زائر و مجاور توفیق تشرف به حرم مطهر امام رضا(ع) را پیدا کردند

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی امام رضا تی وی ـ وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی کشورمان در پیامی ضمن تبریک به مناسبت فرارسیدن ولادت پر خیر و برکت کریمه اهل‏بیت حضرت فاطمه معصومه(س) و برگزاری جشنواره بین‌المللی فرهنگی هنری امام رضا(ع) اظهار داشت: اکنون در آغاز یازدهمین سال برگزاری جشنواره بین‌المللی فرهنگی هنری امام رضا(ع) که با آغاز به کار دولت تدبیر و امید مقارن شده است، ضرورت نگاهی تازه با رویکردی نقادانه و آسیب‌شناسانه به این جشنواره ضروری است.

به مناسبت دهه کرامت، از سوی مرکز فعالیت‌های دینی شهرداری تهران در تمامی حوزه‌های علمیه و کلیه مساجد شهر تهران که به نام یا القاب امام رضا(ع) مزین شده‌اند، مراسم سخنرانی و جشن برگزار می‌شود.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی امام رضا تی وی ، به نقل از روابط عمومی مرکز فعالیت‌های دینی شهرداری تهران، این مرکز ضمن بهره‌گیری از فضای مناسب و زمینه مستعد دهه کرامت با هدف اعتلای مبانی دینی و گسترش معارف و ارزش‌های اسلامی و تحقق منویات رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای مدظله العالی، اقدامات متعدد و متنوعی برنامه‌ریزی و در دست اجرا دارد که رئوس آن به اختصار عبارتست از:

 مدتی از عمرم را در خدمت امام رضا‌(ع) گذرانده‌ام و مدال ارزشمند «خادمی» آن حضرت را نصیب خود ساخته‌ام. حتماً با من موافقید كه فردی که مدتی از عمرش را شبانه‌روز در خدمت آقای بزرگواری چون امام رضا‌(ع) باشد، حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد. خاطراتی که هرگز فراموشش نمی‌شود. من هم همین‌طور؛ خاطرات و گفتنی‌های بسیاری از آن حضرت به ذهن سپرده‌ام. شاید جالب‌ترین آن‌ها، خبرهای شگفت آن حضرت در ساعات پیش از شهادتش باشد. این خاطره شگفت‌انگیز این‌گونه است:
آن روز در محضر امام حضور داشتم و به سیمای دلربایش نگاه می‌کردم. لحظاتی گذشت. صدا زد:

نمی‌توانست دستش را تکیه بدهد به میله‌ها و با چشم، کوپه هشت قطار را تا جایی دنبال کند که محو و نادید می‌شود. از بس با دست به شیشه‌ها کوبیده بود دستش کوفته شده بود. شمارش از دستش رفته بود که چند بار وقت رد شدن قطار، دنبالش دویده و داد زده بود تا سلامش را به آقا برسانند.

 در ورودی آن طرف خیابان است. باید از خیابان بگذری و از ورودی آقایان وارد شوی و بعد بایستی توی صف بازرسی بدنی. خادمی که روی صندلی نشسته از بالا شروع می‌کند و وقتی به جیب‌ها می‌رسد، می‌پرسد: تو جیبت چی داری؟جاکلیدی را بیرون می‌آوری. شکل جمجمه است. آن را می‌گیرد و با تعجب نگاهش می‌کند. چیزی توی نگاهش است. دوست داری روی صندلی بنشینی و از او بشوی تا بفهمی به چه فکر می‌کند.
او می‌شوی. به جمجمه نگاه می‌کنی. می‌دانی اگر دکمه پشت جمجمه را فشار بدهی صدای خنده ترسناکی درمی‌آید. عین همین را توی جیب پسرت هم دیده‌ای. کنارش توی همان جیب، همسرت یک بسته سیگار هم پیدا کرده. هنوز پسرت نمی‌داند فهمیده‌ای. نمی‌دانی باید چه کار کنی؟ جاکلیدی را به پسر جوان می‌دهی و با اشاره سر او را به داخل صحن می‌فرستی. پرده که کنار می‌رود، نور برای لحظه‌ای روی دیوار روبه‌رو پهن می‌شود. توی دلت فریاد می‌کشی: یا امام رضا… پسرم را به تو سپردم، هوایش را داشته باش.گرمای هوا کلافه‌ات می‌کند. به صف طولانی که هنوز بازرسی نکرده‌ای، نگاه می‌کنی. مرد جوانی را می‌گردی و بعد دست می‌کشی به پسربچه‌ای که همراهش است. زیر پایت از عرق خیس شده. پسرک با چشمهای درشتش به دقت نگاه می‌کند. ترجیح می‌دهی از روی صندلی بلند شوی و در لباس پسرک وارد صحن شوی. پرده را کنار می‌زنی و حجمی از در توی صورتت می‌پاشد. پدرت می‌گوید: علی دستم را ول نکنی؛ این‌جا شلوغه. ممکنه بین جمعیت گم شوی. به طرف زنی چادری می‌دوی. مادرت است.

شیفت من تمام شده بود و برای استراحت به آسایشگاه می رفتم، قبل از رفتن تصمیم گرفتم قدمی در صحن ها بزنم. دختر کوچکی حدود 9 ساله را دیدم با چادر سفیدی بر سرش که برای کبوترها دانه می ریخت.و هر مشت دانه ای که می ریخت زیر لب چیزی می گفت.جلو رفتم و سلامی گفتم.جوابم را داد و دوباره مشغول کارش شد.پرسیدم: دخترم چه می کنی؟ گفت: دانه می ریزم تا کبوترها گرسنه نمانند .پرسیدم: نذر داری؟ گفت: من نه! نذر مادرم است که آنجا نشسته است.سپس با دست خانمی را نشان داد و ادامه داد: او سالها پیش نذر کرده بود خدا مرا به او بدهد و من هم وقتی به سن تکلیف رسیدم تا آخر عمرم هفته ای یکبار به اینجا بیایم و برای کبوترها دانه بپاشم . من هم این کار را می کنم.