احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

برای استفاده از برکات وجودی و استضائه از انوار وسیعه حضرت رضا علیه السلام که در کلام, رفتار, اعمال, مشی, جهت گیری و اقدامات خود در زمان حیات مبارکشان از خود به یادگار مانده و در واقع الگوئی زیبا, اصولی و صحیح برای شیعیان جهت اتخاذ حیات معقول و دینی به ودیعت در تاریخ نهاده اند و جهت استفاده مشتاقان فضیلت های ناب که خوشبختانه در آستانه ایام و اوقات زیارتی آن حضرت نیز قرار داریم, مطالبی را تقدیم می داریم. امید آنکه خداوند همه ما را از برکات معنوی آن حضرت بهره مند فرموده و توفیق استفاده از کلام و ارشادات آن حضرت به همه عنایت نماید . بدیهی است برای استفاده خوب, اصولی و روشن فصول چندی را باید به رشته تحریر آورده و با انسجام نوشتاری به آن معرفتهای وحی گونه دست یافت لذا در سه فصل زیر مطالبی را عرضه می داریم :
زندگانی و حیات وجود مقدس امام رضا (ع) اتفاقات و وقایعی که در زمان حیات حضرت رضا علیه السلام اتفاق افتاده است.

وقتي که در جان و تن خويش احساس کسالت مي کني، يا رخوتي مرموز، وجودت را در هم مي فشارد و يا هنگامي که گرد و خاک، لباسها و چهره ات را مي پوشاند. وقتي قصد داري خواب آلودگي را از تن خويش بزدايي؛ زماني که اراده مي کني با نشاط و زنده و سرحال باشي، مشتاقانه به سوي آب مي روي و مشتهايت را پر مي کني. سپس آنگاه دست و روي دلت را با زلال آب، صفا مي دهي، تا اين پاکيزگي جسم، برايت خرسندي خاطر به ارمغان آورد. حال اگر غباري بردامان جانت نشسته باشد، روحت بيقراري مي کند، دلت احساس غم آلودگي داشته باشد، انديشه ات نياز به نوسازي و بازآفريني پيدا کند، يا اصلاً اگر بخواهي روانت را از رايحه دريا و عطر پاکي ها سرشار کني و تمامي تن و جانت را جلا بدهي، چه مي کني؟من اگر جاي تو باشم، دست روحم را مي گيرم و نسيم وار، تا کوي جانان پيش مي روم، آن گاه در مدخل بهشت هشتم مي ايستم و کبوتران نگاهم را تا بلنداي گنبد زرين آفتاب پرواز مي دهم. تبسم دلم را هديه آستانش مي کنم و کودکان نيازم را بر درگاه حضرتش به تمناي نقل نور و نبات حيات مي فرستم. سپس دستهاي عاطفه ام را به سمت خواهش خورشيد پيش مي برم و موي مويه هايم را به پنجره فولادش دخيل مي بندم، بر ضريح دستهاي خورشيدي اش بوسه مهر نثار مي کنم. آنگاه رو به قبله گاه عشق و ايمان مي ايستم و فرياد مي زنم: درود ناپيدا کرانه ام اي مولا، تقديم دستهاي مهربان تو باد و سلام بر نگاه تو، اي سلطان سرير ارتضا! اي نهايت آرزوهاي ما! اي محبوب همه دلها!

مي دانم تا به حال وقتي زيارتنامه خوانده ايد، به اشعار انتهاي آن توجه کرده ايد؟! آن زيارتنامه هاي کوچک که حتي در ورودي حرم حضرت عرضه مي شوند. شعري با اين مضمون که «ما به اين در نه پي حشمت و جاه آمده ايم» در آن ديده مي شود. اين بيت و همه ابيات آن شعر، برايم دنيايي حرف نگفته با حضرت دارد. وقتي توفيق زيارت نصيبم مي شود، احساس مي کنم بهشت را تجربه مي کنم. وقتي به صحن و سراي آقا پاي گذارم، نمي دانم در زمينم يا آسمان. واقعاً آن حرم آرامش عجيبي دارد. فقط بايد خودت را در آن بهشت زميني رها کني، دلت را به حضرت رضا(ع) بدهي؛ آن وقت تمام آنچه از خدا مي خواهي، نصيبت مي شود.امام هشتم (ع) مأمن و پناه همه ماست، خودش بارها فرموده که هرکس مرا با معرفت زيارت کند، پناه او خواهم بود در دنيا و آخرت. به راستي، چقدر سعي کرده ايم زيارت همراه با معرفت و شناخت داشته باشيم؟ اگر اين طور بوده که خوش به حال مان و اگر غير از اين که در تمام عمر دچار خسران شده ايم. اميد که قدر لحظات باقي مانده زندگي را بدانيم و حضرت را دوباره آن طور که بايد، بشناسيم...

امشــــب عجیــــب كرده دل من هـــوای تـــو گویـی رسـیده اسـت بـه گوشم صدای تو

بــی بــال و پــر؛ پریـده دلـم سـمت مشـهدت تـــا رو كنـــم تـــمام دلـــم را بـــرای تـــو

گویـــی طـــواف كرده دلـــم چـــون كبوتــری گرد ضـــریح و گنبــد و صـحن طلـای تـو

حتــــی كنــــار پنجــــره فولــــاد بســــته‌ام دل را دخیـــل مرقـــد مشـكل گشـای تـو

من زائر تو باشم چه می شود؟

مهمان بارگاه تو باشم چه می شود؟

در پیشگاه تو بنشینم غریب وار

مبهوت روی ماه تو باشم چه می شود؟

از دورهای فاصله سوی تو پر کشم

چون گرد خاک راه تو باشم چه می شود؟

دستی کشم مشبک بغض ضریح را

یک لحظه در پناه تو باشم چه می شود؟

من مانده ام و این همه غریب ! چه دردناک!

یک لحضه در پناه تو باشم چه می شود؟