مشاهیر ایران و جهان - پارساییان، محمدرضا

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : شهیدان

محمدرضا در سال 1343 در خانه‌اى محقر اما با صفا، از نور الهى و ایمان، در شهر دارالعباده یزد دیده به جهان گشود. در كودكى آواى دلنشین قرآن با وجودش عجین شد، و او را پرورش تا این كه زمان تحصیل علم فرا رسید. به مدد انس با قرآن آموزه‌هاى اجتماعى و مبارزاتى را فرار گرفت. همگام با تحصیل، در جلسات مذهبى و انقلابى شركت كرد. در دوران دبیرستان با حضور در راه‌پیمایى‌ها و تظاهرات، به پخش اعلامیه‌هاى حضرت امام (س) و آیت الله صدوقى همت گماشت. وى پس از پیروزى انقلاب اسلامى با كمك جمعى از یاران، پایگاه مقاومت بسیج محله را پایه‌گذارى كرده، خود به صف خداجویان بسیجى پیوست. در تاریخ 1359/4/20 به كردستان رفت، كه آن روزها مركز اغتشاشات و تمركز ضدانقلابیون شده بود. پس از چند ماه مبارزه شبانه‌روزى، دوباره به زادگاهش بازگشت، در آذرماه همان سال، همزمان با عاشوراى حسینى، به جبهه‌هاى گیلان‌غرب اعزام شد و با شركت در عملیات مطلع‌الفجر، از ناحیه پشت و سینه مجروح گردید. وى پس از مداوا، دل دریایى‌اش هنوز با دریادلان بود و باز راهى دیار نور شد و به عنوان فرمانده گروهان به هدایت نیروهاى سپاه اسلام پرداخت. در این زمان باز هم از تلاش و تحصیل علم بازنایستاد و در امتحان ورودى دانشگاه در رشته مهندسى صنایع دانشگاه صنعتى شریف پذیرفته شد. اما دل بى‌تابش قرار ماندن نداشت و تكلیف الهى موجب شد تحصیل را رها كرده و به جبهه، جایى كه فقط در آن جا احساس راحتى مى‌كرد، بازگردد. محمدرضا با شركت در عملیات‌هاى متعدد، از ناحیه پا و دو دست مجروح شد و در این مدت، بار دیگر به سنگر علم شتافت و به دانشگاه رفت. یك‌سال به تحصیل پرداخت. حال و هواى جبهه و جاذبه‌هاى معنوى آن، باعث شد كه براى چندین بار در صف شاگردان مدرسه عشق قرار گیرد و به عنوان فرمانده گردان امام على (علیه السلام) در جبهه خدمت كند. محمدرضا جهاد اصغر را وابسته به جهاد اكبر مى‌دانست و نسبت به مسائل دینى و تهذیب فكرى و روحى خود، توجه شایانى داشت و در راه پر فراز و نشیب عشق، ثابت‌قدم بود و رهروى نبود كه گهى تند و گهى خسته رود. آهسته در میدان‌هاى جنگ به پیش مى‌رفت و در سنگر مبارزه با دشمن بیرونى، به جنگ مداوم با نیروهاى اهریمنى داخل مى‌پرداخت. محمدرضا در آخرین مأموریتش در عملیات والفجر هشت و تصرف جزیره ام‌الرصاص، به همراه معاونش، برات وصال را به دست آورد و این گونه بود كه عابدى عاشق، به مقام "ارجعى الى ربك" رسید.