ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : گنجینه دانشمندان (جلد سوم)
آیهالله الشیخ محمد باقر بن عبدالمحسن بن سراجالدین اصطهباناتى شیرازى عالمى بزرگ و حكیمى جلیل بوده است. در اصفهان از محضر علامه شیخ محمد باقر بن محشى (معالم) استفاده نموده و از آنجناب نائل بدریافت اجازه گردیده و مراجعت بشیراز نموده و مرجع تدریس و امور شرعى گشته و تنافرى بین او و حاكم شیراز شده و از آنجا بسامرا مشرف و و در درس آیهالله مجدد شیرازى شركت و پس از فوت آن بزرگوار بنجف اشرف مهاجرت و بتدریس و اقامه جماعت پرداخته تا سال 1319 ق كه بشیراز مراجعت و مقبول عام و خاص گردیده و زعامت عامه و ریاست تامه یافته تا در انقلاب مشروطه در سال 1326 ق با سید احمد معین و غیره بشهادت رسیده و عالم جلیلالقدر سید محمد شفیع كازرونى بوشهرى در رثاء و ماده تاریخ فوتش سرود (تاریخ فوت الشیخ مغفوراتى). داراى تألیفات ارزندهاى مانند رساله حدوث العالم و رساله مبسوطى در احكام الدین و غیره بوده است.
