مشاهیر ایران و جهان - زرتشت

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 0 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ح 1000 ق م)، پیامبر. در روزگار باستان از خانواده «سپیتمه» بود. در تاریخ ولادت او بین 1000 تا 660 ق. م اختلاف هست و بعضى از پارسیان از روى محاسبات نجومى آن را تا 4500 سال قبل از میلاد بالا مى‏برند، هرچند از بعضى روایات قدیم یونان نیز این نكته برمى‏آید، لیكن قبلو آن به جهات بسیار دشوار است. پدر زرتشت پور و شسپ و مادرش دغدو یا دغدویه نام داشت. در مورد زادگاه او نیز اختلاف است، بعضى او را از ناحیه ماد (ارومیه) و بعضى از خراسان (بلخ) و بعضى از روى مى‏دانند. كلمه زرتشت ظاهرا مركب از دو كلمه است «زرت» به معناى زرد و «اوشتر» به معناى شتر و كلا به معناى شتر زرد یا دارنده‏ى شتر زرد است. در زمان گشتاسب، شهریار خراسان، ظهور كرد و گشتاسب نیز دین او را پذیرفت. پایان زندگى وى نیز چندان روشن نیست. طبق روایت در حمله‏ى دوم ارجاسب تورانى به بلخ به دست یكى تورانى از خاندان كرپ، به نام بر اترك رش كشته شد. نوشته‏اند كه اوستا، مجموعه‏ى اعتقادات و تعالیم زرتشت، پس از وى و به فاصله‏ى هشتصد سال بعد نوشته شده است. ولى آنچه مسلم است گاتها از قسمتهاى دیگر قدیمى‏تر است و نزدیك به زبان و داها مذهب هندوان و شعرگونه است. زرتشت قائل به مبدا واحد مجردى براى موجودات است كه در آن اهورا مزدا خداست. نور و ظلمت یا یزدان و اهریمن هر دو حادث‏اند، و معتقد است كه نظام هستى به واسطه‏ى امتزاج نور و ظلمت پایدار مى‏شود و مرجع تمام خیرات یزدان است. لشكر یزدان و اهریمن همواره در جنگ‏اند و هنگامى عالم به سعادت مى‏رسد كه نژاد اهریمن نابود گردد. زرتشت به دو عالم معتقد است یكى روحانى (مینو) و دیگرى جسمانى (گیتى) و آنچه در عالم است به دو قسمت تقسیم مى‏كند تقدیر یا (بخشش) و فعل یا (كنش) و حركات و افعال انسان وقتى به مرتبه‏ى سعادت عالى مى‏رسد كه داراى اندیشه‏ى نیك، گفتار نیك و كردار نیك مى‏باشد. آیین زرتشت به ابدیت روح و معاد روحانى معتقد است.[1] (زردتشت: زرادشت: زراتشت: زردهشت: زراتشت: زرادشت، په، است. دارنده شتر زرد؟) پیامبر ایران باستان از خانواده سپیتمه. بعضى وى را از آذربایجان و برخى از رى و غالبا از شمال شرقى ایران دانند. در باب زمان او هم اختلاف بسیار است. سنت زردتشتیان عصر وى را حدود 600 ق.م. میداند، و غالبا خاورشناسان قرنهاى 7 و 6 ق.م. را یاد میكند. پدرش پوروشسپ و مادرش دغدو (دغدویه) نام داشت. وى معاصر گشتاسب بود، و آن شهریار دین او را به پذیرفت. بعض سرودهاى دین گاتها (از اوستا) كه در دست است از خود اوست. طبق روایت، در حمله دوم ارجاسب تورانى به بلخ، زردشت به دست یك تن تورانى از خاندان كرپ به نام براترك‏رش (ه.م.) كشته شد. زردشتى (آیین).