ملیت : ایرانی - قرن : 8 منبع : مشاهیر زنان ایرانی و پارسی گوی
ز 750 ق، از زنان خیر و نیكوكار. وى همسر محمود شاه و مادر شاه ابواسحاق اینجو (758 -744 ق) بود. در سال 744 ق قبه و گنبدى عالى براى مرقد سید احمد بن موسى (ع) معروف به شاهچراغ بنا كرد. مدرسهاى نیز در كنار آن ساخت و زاویهاى در جنب آن احداث كرد و كتابخانهاى نیز تأسیس نمود و مجموعه نفیسى بدان اهدا كرد. وى دستور داد تا پسر یحیى جمال صفوى كه از خوشنویسان هنرمند شیراز بود قرآنى درسى جزء با خط ثلث بسیار زیبا بنویسد و آنرا در سال 746 ق وقف بقعه شاهچراغ كرد. همچنین قصبه میمند در هیجده فرسنگى شیراز را كه حاصلخیزترین املاكش بود وقف مدرسه كرد. در مدرسه و زاویه گروهى از علما و زهاد صوفیه مشغول تبلیغو تدریس و ارشاد بودند و از بودجهاى كه وقف بقعه بود از مسافران و تهیدستان پذیرایى مىشد. به نوشته ابن بطوطه تاشى خاتون شخصاً تمام شبهاى جمعه به بقعه شاهچراغ مىآمد و فقها، قضات و بزرگان نیز در آنجا حضور داشتند. مراسم تلاوت قرآن نیز برگزار مىشد و با میوه و شیرینى و انواع غذاها از همه پذیرایى به عمل مىآمد. در چنین شبها واعظان معروف به موعظه مىپرداختند و این برنامه از خاتمهى نماز عصر تا نماز عشا ادامه داشت. آنگاه طبلها و نفیرها و شیپورها به صدا درمىآمدند و این تشریفات كه خاص بارگاه سلاطین بود به منظور بزرگداشت احمد بن موسى (ع) انجام مىشد. وى متهم شد كه با امیر على پیر غیاثالدین یزدى وزیر شیخ ابواسحاق روابط پنهانى داشته است. تاشى خاتون در سال 750 ق مرقدى در جنب مرقد شاهچراغ براى خود ساخت و پس از مرگ در همانجا دفن شد.
