ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر
عالم علوم دینى. تولد: 1339 ق.، كربلا. درگذشت: 11 مرداد 1376، مشهد. آیتالله حاج سید عبدالرضا حسینى شهرستانى، فرزند حجتالاسلام سید زینالعابدین شهرستانى، بود. وى پس از پست سر نهادن دوران كودكى به سال 1346 ق. وارد مدرسهى جعفریه شد و به یادگیرى خواندن و نوشتن و علوم ابتدایى پرداخت و پس از آن به تحصیل علوم دینى روى آورد و مقدمات و سطوح را نزد حضرات آیات شیخ علىاكبر سیبویه و شیخ جعفر رشتى فراگرفت. سپس به یادگیرى رسائل و مكاسب و كفایة و علوم هیئت و ریاضیات نزد حضرات آیات شیخ محمد رضا اصفهانى و سید محمد طاهر بحرانى پرداخت و خارج فقه و اصول را نیز در محضر آیات عظام سید محمدهادى میلانى، میرزا مهدى شیرازى، سید عبدالحسین حجت و شیخ مرتضى آشتیانى آموخت. ایاشن در كنار تحصیل به تدریس سطوح عالیه پرداخت و پس از سالیان فراوان تدریس سطح، در سال 1392 ق. تدریس خارج فقه را آغاز كرد. سپس به مشهد هجرت كرد. آیتالله حسینى شهرستانى علاوه بر تحصیل و تدریس، به اقامهى جماعت در صحن حسینى (ع) پاسخگویى به مسائل دینى پرداخت. وى در برابر نفوذ و تبلیغات فكرى و سیاسى و ایجاد شبهات دینى از سوى كمونیست و چپگرایان عراق سخت ایستادگى كرد و به منظور استحكام بنیانهاى فكرى جوانان، اقدام به تأسیس مجلهى «اجوبة المسائل الدینیه» كرد و در آن- با همیارى و همكارى حضرات آیات سید محمدباقر صدر، سید حسن شیرازى، سید عبدالصاحب حكیم و استاد احمد امین- به صدها پرسش فكرى و اعتقادى جامعه پاسخ داد و حوزهى خوانندگان خود را به فراسوى مرزهاى عراق گسترانید. دامنه نفوذ این مجله در آن سالهاى پر اختناق عراق باعث شد تا رژیم بعث، پس از آزار و اذیتهاى فراوان و زندانى ساختن فرزندش جلو انتشار آن را بگیرد و او را هم از عراق بیرون نماید. ایشان به جز تدریس، تألیف، اقامهى جماعت و تبلیغ شعائر دینى، با همیارى و مساعدت گروهى از علماى بزرگ و تجار كربلا دست به بنیاد مؤسسات خیریه و عامالمنفعهاى زد كه برخى از آنها عبارتند از مدرسة الامام الصادق. (این مدرسه براى دانشآموزان بر مبناى تعالیم اسلامى در سال 1371 ق. تأسیس شد و تا سال 1395 ق. ادامه یافت)؛ مدرسة اسلامیه (در این مدرسه به دانشآموزان دروس فقه؛ حدیث تفسیر و عقاید آموزش داده مىشد)؛ درمانگاه كودكان؛ الجمعیة الهریة الاسلامیة؛ المكتبة الجعفریة (این كتابخانه با پنج هزار كتاب چاپى و خطى در مدرسه هندى گشایش یافت)؛ لجنة الثقافة الدینیة (كه پاسخگویى به شبهات و پرسشهاى دینى را بر عهده داشت و در خلال پانزده سال فعالیت خویش، توانست صدها سئوال را پاسخ دهد). از تألیفات آیتالله حسینى شهرستانى مىتوان این آثار را نام برد: مقالید الهدى فى شرح العروة الوثقى (هفت جلد، كه سه جلد آن به چاپ رسیده است)؛ حیاة الامام الحسین بن على (ع)، الامر بالمعروف و النهى عن المنكر، السجود على التربة الحسینیة؛ صلاة الجمعة فى عصر الغیبة؛ النوروز فى السلام نوروز در تاریخ و دین؛ اجوبة المسائل الدینیة (چهارده جلد كه دو جلد آن به نام امید جوان ترجمه و چاپ شده است)؛ اجوبة المسائل فى التفسیر (دو جلد)؛ اجوبة المسائل فى العقائد؛ تقویم هجرى (از سال 1363 تا 1463 ق.). تألیفات مخلوط ایشان عبارت است از: المهدى الموعود و دفع الشبهات عنه؛ الطریق القویم الى جنة النعیم (پیرامون امامت)؛ دفع الشبهات و حل المشكلات؛ غایة التقرب فى شرح منظومة التهذیب؛ حاشبه بر مكاسب؛ حاشیه بر رسائل؛ حاشیهبر معالم؛ حاشیه بر قوانین؛ حاشیه بر شرح لمعه؛ الطریق المستقیم فى بیان اصولالدین؛ عقاید المؤمنین فى اصول الدین. در سال 1397 ق. به علت فشارهاى رژیم بعثى، وى عراق را به قصد ایران ترك كرد و در مشهد اقامت گزید و به تدریس سطوح عالیه و عقاید، امامت جماعت (در مسجد الحمید) و تأسیس مجله «الارشاد»- كه از آن هفت شماره منتشر گردید پرداخت. اما در سال 1400 ق. به دنبال سكتهاى ناقص توان كار و كوشش از او سلب شد و تا پایان عمر خانهنشین شد. آیتالله حسینى شهرستانى سرانجام پس از هفتاد و هفت سال زندگى در یازدهم مرداد 1376(27 ربیعالاول 1418 ق.) چشم از جهان فروبست و پیكرش در روز سه شنبه بیست و هشتم ربیعالاول، پس از تشییع و نماز آیتالله شیخ حسنعلى مروارید بر آن، در صحن آزادى حرم امام رضا (ع) به خاك سپرده شد.
