مشاهیر ایران و جهان - درخشان، مهدی

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1372 -1297 ش)، نویسنده و شاعر. وى اصلا همدانى بود. تحصیلات خود را در رشته‏ى ادبیات فارسى به پایان برد. سپس در دانشكده‏ى ادبیات دانشگاه تهران و مدتى نیز در دانشگاه آنكارا به تدریس پرداخت. وى تا پایان عمر به تحقیق و مطالعه در زمینه‏ى زبان و ادبیات فارسى و معارف اسلامى پرداخت. برخى از آثار وى: «بزرگان و سخن‏سرایان همدان»؛ «سبك نثر فارسى از قرن چهار تا چهارده»؛ تصحیح «دیوان ناصر بخارى»؛ «ینبوع الاسرار فى نصایح الابرار»؛ «المستخلص یا جواهر قرآن»؛ «تفسیر جزء سى‏ام قرآن مجید یا عم جزو»؛ «دیوان اشعار كسایى مروزى»؛ «مرآت الحیاه»؛ و تالیف «مقامات رضا (ع)» و «تاثیر قرآن و حدیث در ادبیات فارسى».[1] سال تولد: 1297، مرتبه علمى: استاد، رشته: زبان و ادبیات فارسى، دانشكده: ادبیات و علوم انسانى، دانشگاه: تهران زندگینامه دكتر شادروان مهدى درخشان در سال 1297 هجرى شمسى دیده به جهان گشود. بعد از اتمام تحصیلات متوسطه، و اخذ مدارك كارشناسى و كارشناسى ارشد زبان و ادبیات فارسى از دانشگاه تهران در سالهاى 1328 و 1332، موفق به اخذ مدرك دكترا در رشته‏ى زبان و ادبیات فارسى از دانشكده ادبیات و علوم انسانى دانشگاه تهران در سال 1334 گردید. وى پس از گذراندن رتبه‏هاى استادیارى و دانشیارى دانشگاه تهران، در سال 1349 به مرتبه‏ى استادى دانشگاه تهران ارتقاء یافت. مرحوم دكتر درخشان در تمام دوران خدمت خود به تحقیق و تدریس در دانشگاههاى تهران و آنكارا با جدیت و تلاش تمام به تحقیق و تدریس پرداخت و شاگردان فراوانى را تربیت نمود. از وى 11 جلد كتاب در زمینه‏هاى زبان فارسى، بزرگان و سخن‏سرایان و معارف اسلامى به یادگار مانده است. همچنین از ایشان حدود 30 مقاله به زبانهاى فارسى و انگلیسى در مجلات معتبر داخلى و خارجى در زمینه‏هاى زبان و ادبیات فارسى به چاپ رسیده است. سال تولد: 1297، مرتبه علمى: استاد: رشته: زبان و ادبیات فارسى، دانشكده: ادبیات و علوم انسانى، دانشگاه: تهران خلاصه شرح حال تخصصى سوابق تحصیلى: كارشناسى زبان و ادبیات فارسى از دانشكده ادبیات و علوم انسانى دانشگاه تهران در سال 1328، كارشناسى ارشد زبان و ادبیات فارسى از دانشكده ادبیات و علوم انسانى دانشگاه تهران در سال 1332 و دكتراى زبان و ادبیات فارسى از دانشكده ادبیات و علوم انسانى دانشگاه تهران در سال 1334. مرتبه علمى: تدریس در دبیرستانهاى دامغان، تهران، دانشگاههاى تهران و آنكارا، استاد دانشكده ادبیات و علوم انسانى دانشگاه تهران از سال 1349 تاكنون. زمینه‏هاى علمى و تحقیقاتى: زبان و ادبیات فارسى، تصحیح و شرح دیوان ذوالفقار شروانى، تصحیح انتقادى تحفه‏الملوك، تركیب‏سازى در مخزن‏الاسرار نظامى. تألیفات تعداد تألیفات (نگارش یا ترجمه كتاب) بزبان فارسى: 11 تعداد تألیفات (نگارش یا ترجمه كتاب) بزبان خارجى:- زمینه علمى تألیفات: بزرگان و سخن‏سرایان همدان، سبك نثر فارسى، كسائى مروزى (تحقیق در احوال و اشعار)، درباره زبان فارسى، فن بدیع، تأثیر معارف اسلامى در ادبیات، تصحیح دیوان ناصر بخارائى، تصحیح ینبوع‏الاسرار فى نصائح‏الابرار، المستخلص یا جواهرالقرآن (عربى- فارسى)، تفسیر جزء سى‏ام قرآن كریم، مقام رض (در شرح حال امام رضا (ع))، مرآت حیات در عرفان. مقالات تعداد مقالات بزبان فارسى: 28، تعداد مقالات بزبان خارجى: 2 زمینه علمى مقالات: پیرامون كلمه شیخ و سید، خالص استرآبادى، دیوان منصور حلاج از كیست؟، تسمیه پسر بنام پدر، رساله ذهبیه، دو اثر نویافته از صائب تبریزى، ایران‏شناسى، مقلدان بوستان، تكرار قافیه در شعرهاى حافظ، سبك نثر بلعمى و غیره. مدرس. تولد: 1297، همدان. درگذشت: 1372، تهران. مهدى درخشان بعد از اتمام تحصیلات متوسطه و اخذ مدارك كارشناسى و كارشناسى ارشد زبان و ادبیات فارسى از دانشگاه تهران در سالهاى 1328 و 1332، موفق به اخذ مدرك دكترى در رشته‏ى زبان ادبیات فارسى از دانشكده‏ى ادبیات و علوم انسانى دانشگاه تهران در سال 1334 گردید. وى پس از گذراندن رتبه‏هاى استادیارى و دانشیارى دانشگاه تهران، در سال 1349 به مرتبه استادى به دانشگاه تهران ارتقا یافت. دكتر درخشان در تمام دوران خدمت خود به تحقیق و تدریس در دانشگاه‏هاى تهران و آنكارا پرداخت و دانشجویانى را تربیت نمود. از وى یازده جلد كتاب در زمینه‏هاى زبان فارسى، بزرگان و سخن سرایان و معارف اسلامى به یاگار مانده است. همچنین از ایشان حدود سى مقاله به زبان‏هاى فارسى و انگلیسى در مجلات داخلى (ماهنامه‏هاى «آموزش و پرورش» و «كیهان فرهنگى»، نشریه‏ى «دانشكده ادبیات و علوم انسانى»، روزنامه‏هاى «كیهان» و «اطلاعات») و خارجى در زمینه‏هاى زبان و ادبیات فارسى به چاپ رسیده است. از جمله كتاب‏هاى او مى‏توان به این عنوان‏ها اشاره نمود: تصحیح دیوان ناصر بخارایى؛ دیوان اشعار كسایى مروزى؛ درباره‏ى زبان فارسى؛ بزرگان و سخنسرایان همدان (جلد اول، 1341، این كتاب به صورت دو جلد در سال 1374 چاپ شده است).