ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1326 -1281 ش)، مدرس، محقق و نویسنده. وى در مسكو به دنیا آمد، دورهى تحصیلات متوسطه را در همان شهر به پایان رساند، از دانشكدهى ادبیات مسكو به اخذ درجهى لیسانس و بعد دكترى در رشتهى ادبیات نایل آمد. چهار سال دانشیار ادبیات در دانشكدههاى مختلف اتحاد جماهیر شوروى بود. وى اواخر سال 1312 ش به ایران آمد. ابتدا در وزارت فرهنگ مشغول كار شد و بعد كرسى درس زبان و ادبیات روس و همچنین كرسى استادى سنجش ادبیات زبانهاى خارجه در دانشگاه تهران به او محول گردید كه تا پایان عمر در این سمت اداى وظیفه كرد. او در نهضتهاى بانوان ایرانى در جریانات سیاسى و اجتماعى كشور فعالیت داشت و فردى برجسته و موثر بود. به عنوان عضو كنگرهى جشن هزار فردوسى، مقالات فراوانى دربارهى فردوسى نوشت. وى در مدت اقامت خود در شوروى و ایران، پانزده بار به نقاط مختلف اروپا سفر كرد. در 1324 ش، نخستین شمارهى مجلهى «حزب زنان» ایران را منتشر كرد. در 1326 ش در كنگرهى زن و صلح، كه در پاریس منعقد بود، شركت كرد و سخنرانىهاى او در آن كنگره به قدرى مورد توجه قرار گرفت كه بعضى از نمایندگان، پس از بازگشت به كشورهاى خود، مقالاتى پیرامون بیانات و به عنوان نمایندهى ایران منتشر كردند و او را ستودند. بانو سیاح به پنج زبان روسى، فرانسوى، انگلیسى، آلمانى و ایتالیایى مسلط بود و از ادبیات این زبانها اطلاعاتى عمیق داشت. وى تنها بانویى بود كه در دانشگاه تهران كرسى استادى داشت. او كتابخانهى خود را كه متجاوز از دو هزار جلد كتاب داشت به دانشكدهى ادبیات دانشگاه تهران اهدا كرد. سیاح در تهران وفات یافت و در زاویهى ابنبابویه به خاك سپرده شد. از جمله آثار اوست: «تحقیق مختصر در احوال و زندگانى فردوسى»؛ «ادبیات معاصر ایران»؛ «نثر فارسى معاصر»؛ «بالزاك و روش نو داستاننویسى»؛ «شرق در آثار پوشكین»؛ «دربارهى آناتول فرانس»؛ «كیفیت رومان».
