ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(ح 1305/ 1303 -1243 ق)، نویسنده و شاعر. مكنى به ابومحمد. در استرآباد به دنیا آمد. پدرش بدیعالزمان میرزا (نوهى فتحعلى شاه) از طرف مادر از نوادگان نادرشاه افشار بود. وى شرح «انموذج» زمخشرى «تعریف» زنجانى را در تهران خواند، سپس به تبریز رفت و مرحلهى اساسى تحصیلات وى شروع شد. او در تبریز نزد استاد عبدالعلى دو كتاب مزبور را مجدداً خواند و پس از آن شروع به فراگیرى «صمدیه» شیخ بهاءالدین عاملى و شرح «الفیه» جلالالدین سیوطى نمود. علم نحو و لغت را در محضر ملا مهرعلى، متخلص به فدوى، یكى از علماى تبریز، تلمذ كرد. علاوه بر این میرزا احمد مجتهد تبریزى و دو فرزند او میرزا لطفعلى امام جمعه و میرزا جعفر از دیگر فضلایى بودند كه در بارورى ذهن فرهنگى نادر میرزا نقش مهمى داشتهاند. از دیگر استادان وى شمسالعلماء میرزا یوسف دهخوارقانى است كه نادر میرزا به شاگردى او افتخار كرده است. او در 1263 ق وارد خدمت دیوانى شد و مدت چهل سال در خدمت مظفرالدین میرزا ولیعهد، به امور مختلف مالى از قبیل وصول حقوق دیوانى و تنظیم دفاتر و نظارت خالصجات مشغول گردید. وى سرانجام در تبریز درگذشت. نادر میرزا شعر مىسرود و در چكامهسرایى نیز استاد بود و از وى «دیوان» شعرى باقى مانده است. او قصیدهاى در پنجاه و دو بیت به سبك رودكى، در مدح ناصرالدین شاه و مظفرالدین میرزا، مذیل به مدح میرزا كاظم طباطبایى وكیلالرعایا سروده است. از دیگر آثارش: «نوادر نادرى» یا «نوادرالامثال»، در امثال عرب؛ كتابى در «لغات تشریح انسان»، به نام «اللسان فى اسماء اعضاء الانسان»؛ «تاریخ و جغرافیاى دارالسلطنه تبریز».
